martes, 27 de julio de 2010

PAN DE HOJALDRE

Quen se pode resistir a esta monada de pan??? Ademais unha vez que o probas, aínda te resistes menos. Por engadidura é moi bo de facer, non require complicacións. Que máis se lle pode pedir???
Outra vez, lle teño que agradecer a Hilmar que teña un blogue e que nos ensine tanto con el. Mis recetas favoritas é o referente do pan para moitos de nós. Ela fai cursos de panadería e é tan xenerosa que comparte con nós os seus coñecementos, mil veces grazas, por descubrirme este mundo tan amplo, variado e divertido do pan e por compartir.
Tamén o vin en outras páxinas que aínda que non están en español teñén uns paso a paso moi bos e axúdannos. As páxinas son: chili und chiabatta, Опитайте, Cindystar


En castellano
Quien se puede resistir a esta monada de pan??? Además una vez que lo pruebas, aun te resistes menos. Por añadidura es muy bueno de hacer, no requiere complicaciones. Que más se le puede pedir???
Otra vez, le tengo que agradecer la Hilmar que tenga un blog y que nos enseñe tanto con él. Mis recetas favoritas es el referente del pan para muchos de nosotros. Ella hace cursos de panadería y es tan generosa que comparte con nosotros sus conocimientos, mil veces gracias, por descubrirme este mundo tan amplio, variado y divertido del pan y por compartir.
También lo vi en otras páginas que aunque no están en español tienen unos paso a paso muy buenos y nos ayudan. Las páginas son: chili und chiabatta, Опитайте, Cindystar



Ingredientes: (para dous pans medianos)
Prefermento:
50 gr. fariña
30 gr. auga
A puntiña dun coitelo de fermento seco de panadería (vahiné)
Masa
250 grs. fariña de forza
125 grs. auga
Media cullerada de aceite de oliva
O que queda do sobre de fermento seco (de vahiné)
5 grs. sal
Todo o prefermento
Máis aceite de oliva para pintar a masa.


En castellano
Ingredientes: (para dos panes medianos)
Prefermento:
50 gr. harina
30 gr. agua
La puntita de un cuchillo de levadura seca de panadería (vahiné)
Masa
250 grs. harina de fuerza
125 grs. agua
Media cucharada de aceite de oliva
Lo que queda del sobre de levadura de panadería seca (de vahiné)
5 grs. sal
Todo el prefermento
Más aceite de oliva para pintar la masa.


Elaboración
Prefermento:
Mestúrase o fermento coa fariña, e logo incorpórase a auga. Mesturar ben e deixar repousar ata que dobre de tamaño, tapado, nun lugar sen correntes. (Eu deixeino, a 1ª vez, dúas horas a temperatura ambiente e a 2ª unha hora e media a temperatura ambiente e logo na neveira toda a noite)
Logo de sacalo da neveira tíveno a temperatura ambiente unha hora.
Masa
- Dispomos a fariña tamizada nun bol e no centro imos engadindo os demais ingredientes. Primeiro o fermento e mesturámolo coa fariña e a continuación os líquidos (auga e aceite) e o prefermento. Cando estea todo un pouco amasado incorporamos o sal. Queda unha masa bastante dura, que non se pega nada. Non a amasei demasiado, algo menos de 10 minutos.
- Fórmase unha barra e deixase repousar durante 20 minutos tapada.


- Dividir a masa en dúas partes, e con axuda do rodete trabállase cada parte por separado. Estirar a masa sobre unha superficie enfariñada en forma de rectángulo. Hilmar suxírenos que sexa de de 15 x 25 cm, pero cando rematei de estirar a miña medía bastante máis, quedoume a masa bastante fina e gustoume o resultado, quedan as capiñas máis finas.
- Cunha brocha ou os dedos, untar un pouco de aceite de oliva aprox. 10 grs. sobre toda a superficie.
- Agora vén o pregado: Esta parte para a min era a máis difícil porque non acababa de entender ben. Pero é moi sinxelo, non ten ningunha complicación. Dobramos os dous extremos cara ao centro, de modo que os extremos estreitos da masa queden no centro da mesma, fronte a fronte. A continuación dóbrase pola metade e temos 4 capas de masa.
- Selar os bordos e volver estirar co rodete. Aquí era onde eu non entendía porque me complicaba, pensando, máis ca nada en cando se fai hoxaldre, que se virar 90º, pero nada estírase a masa e listo, que quede un rectángulo e estírase no sentido que se queira. Estirar ao ancho e ao o longo ata alcanzar un rectángulo de 10 x 20 cm, o meu tiña máis medida, estirei máis. Cando estiramos sairanos un pouco de aceite, se lle pomos menos poida que non. Untar novamente a superficie co resto do aceite.
- Enrolar ao longo (os pregados deben estar pola parte máis longa do rectángulo de masa) e sélase o bordo que se colocará cara abaixo ( non se selan os lados)
- Facer un corte no centro da masa de 3 cms aprox. de profundidade, coidando deixar un par de centímetro dos bordos.


pan de hojaldre



- Deixar repousar ata que duplique o seu tamaño, estivo ao redor de 1 hora e media aprox.
- Antes de fornear, pintar cun pouquiño de aceite.
- Fornear en forno prequentado a 200º C durante 30 a 35 minutos aprox. ata que estea dourado. Púxenlle un recipiente con auga dentro do forno e o pulvericei un pouco cando metín o pan no forno.


En castellano
Elaboración
Prefermento:
Se mezcla la levadura con la harina, y luego se incorpora el agua. Mezclar bien y dejar reposar hasta que doble de tamaño.
La 1ª vez que hice los panes reposó dos horas a temperatura ambiente y la segunda reposó hora y media a temperatura ambiente y a continuación lo pasé a la nevera toda la noche. Saqué el prefermento de la nevera una hora antes de hacer la masa.
Masa
- Disponemos la harina tamizada en un bol y en el centro vamos añadiendo los demás ingredientes. Primero la levadura y la mezclamos con la harina y a continuación los líquidos (agua y aceite) y el prefermento. Cuando esté todo un poco amasado incorporamos la sal. Queda una masa bastante dura, que no se pega nada. No la amasé demasiado, algo menos de 10 minutos.
- Se forma una barra y deja reposar durante 20 minutos tapada.




- Dividir la masa en dos partes, y con ayuda del rodillo se trabaja cada parte por separado. Estirar la masa sobre una superficie enharinada en forma de un rectángulo. Hilmar nos sugiere que sea de de 15 x 25 cm, pero cuando terminé de estirar la mía medía bastante más, me quedó la masa bastante fina y me gustó el resultado, quedan las capitas más finas.
- Con una brocha o los dedos, untar un poco de aceite de oliva aprox. 10 grs. sobre toda la superficie.
- Ahora viene el plegado: Esta parte para mi era la más difícil porque no acababa de entender bien. Pero es muy sencillo, no requiere ninguna complicación. Doblamos los dos extemos hacia el centro, de modo que los extremos estrechos de la masa queden en el centro de la misma. A continuación se dobla por la mitad y tenemos 4 capas de masa.
- Sellar los bordes y volver a estirar con el rodillo, Estirar a lo ancho y al lo largo hasta alcanzar un rectángulo de 10 x 20 cm, el mío tenía más medida, estiré más. Cuando estiramos nos saldrá un poco de aceite, si le ponemos menos puede que no. Untar nuevamente la superficie con el resto del aceite.
- Enrollar a lo largo y se sella el borde que se colocará hacia abajo ( no se sellan los lados)
- Hacer un corte en el centro de la masa de 3 cms aprox. de profundidad, cuidando dejar un par de centímetro de los bordes.
- Dejar reposar hasta que duplique su tamaño, estuvo alrededor de 1 hora y media aprox.
- Antes de hornear, pintar con un poquito de aceite.
- Hornear en horno precalentado a 200 C durante 30 a 35 minutos aprox. hasta que esté dorado. Le puse un recipiente con agua dentro del horno y lo pulvericé un poco cuando metí el pan en el horno.

Algo digno de ser comentado: Hice el pan dos veces. En la primera usé una harina comprada en una panadería y en la 2ª usé harimsa. Se ve que la primera absorbe más líquido porque era una masa mucho más compacta que la segunda, con la misma cantidad de líquido. Casi me gustó más trabajar con la primera porque a la hora de estirar y aplicar el aceite responde mejor y es más manejable, la más blanda complica más ese manejo, aunque no es nada difícil, pero comparando prefiero la primera.


jueves, 22 de julio de 2010

TORTA DE LIMÓN E UN ANO NA BLOGOSFERA

- Tuuuuuuuu, tuuuuuuu,tuuuuuuuu, tuuuuuuu
- Si?
- Ola Puri, vou facer para o aniversario do meu pai a túa torta preferida, a torta de limón.
- Que ben!!! Xa verás como vos gusta.
- Estou mirando a receita que me pasaches e non me convence a crema de limón, usa os ovos enteiros, entón para despois facer o merengue vanme a quedar catro xemas perdidas.
- Si, tes razón, eu saqueina dun libro e viña así. Pero podes empregar as xemas para un tocinillo de ceo ou para un flan.
- Non me apetece facer nada máis. Eu poño só as xemas e a ver que pasa.
- Ti proba. Tamén podes pór tres xemas e un ovo enteiro.
- Pois xa me gusta máis esa opción. Outra opción é usar maizena que así sabes fixo que vai callar e acabas antes, pero non me acaba de convencer, sempre lle queda un sabor como a fariña, non sei, quería que fose máis auténtica.
- Claro, proba coas tres xemas e o ovo enteiro.
A conversación alargouse case unha hora máis, pero non procede. Acto seguido metinme en Internet a buscar tortas de limón, lemon pie, crema de limón, lemon curd. Para volverse tolo, cada un coa súa versión, debe de haber tantas cremas como persoas. A maioría levan a fécula de millo (maizena), pero esta vez quería que fose sen ela, probarei con ela noutra ocasión, a verdade é que facilita moito o traballo. Pechei Internet e díxenme "á miña bóla, hai 1000 cremas, pois agora 1001, a miña, que caranto".
En principio ía ser a torta que me pasou a miña queridísima Puri, pero, ao final fixen a miña versión. Só a crema que a masa e o merengue están baixo as súas indicacións.

SANY5141



O domingo fixo exactamente un ano que me iniciei nisto do blog. Estaba espanzurrada no sofá, mirando algún blog e na parte de arriba vin "crear un blog", deille e cando me dei conta estaba listo. Empecei a subir algunhas receitas que xa tiña feitas e con fotos e así de fácil, xa tiña o meu blogue. Paseime unha semana sentada diante do ordenador experimentando e probando a ver como ía isto, preguntando a outras que tiñan blogues e probando por ensaio-erro. E mandándolles mails a amigos e coñecidos para que me desen a súa opinión.
En primeiro lugar quero darlle as grazas a Pilar, Lechuza, porque ela, sen coñecerme de nada foi unha das que me brindou a súa axuda, agora que a coñezo un pouco, xa me explico o por que. Ela, xa llo comentei, é como a miña madriña bloguera, xa había algo nela que me inspiraba confianza, foi a miña primeira seguidora e un dos meus primeiros comentarios. Entrar collida da man dunha das blogueras máis consagradas deste mundo é un auténtico luxo, moitas grazas Pili.
Todo o que me deu, o blog, ata agora foi bo, aprendín moitísimo, coñecín xente fantástica, que aínda que non as coñeza en persoa téñolles cariñiño (non me podo crer que diga isto porque eu son en grao sumo excéptica e desconfiada con isto de internet, pero ao final cáese no que menos pensas). Tamén me serviu para estar máis en contacto con compañeiras e amigas, xente que coñeces nun momento dado, pero que logo, porque cada un segue o seu camiño, non estás tanto en contacto e os lazos vanse desatando. Pois o blog serviu para que eses lazos se estreitasen máis e que esteamos máis en contacto. Algunhas delas nin sequera me imaxinaba que lles gustara o mundo da cociña, así atopamos un punto máis en común, como con Susana, Natalia, Marisa, Belén... e por suposto Puri, que xa tiñamos a nosa relación culinaria, pero agora moito máis.
O único malo: O traballo que supón, que ás veces só de pensar en publicar póñenseme os pelos de punta, cada vez me custa máis. Como agora que estou escribindo isto e suponme un gran esforzo, simplemente porque non me apetece, debe ser porque todo fágoo moi longo e tampouco é necesario facelo tan longo.
Levo uns días despegada do blogue, só miro as cociñas amigas, unha porque non cociño nada digno de ser publicado (aínda que teño unhas cantas receitas atrasadas), outra porque non podo pasar as fotos da cámara ao ordenador, o cable de conexión pediu vacacións, e outra porque teño unha dor estraña nas mans que se agudiza cando uso o teclado.

SANY5169



Quero agradecer todos os agredecimientos, e valla a redundancia, da entrada anterior, en canto ao cambio do blog, de escribir as receitas tamén en castelán. Era unha idea que me roldaba pola cabeza desde fai bastante. Quero aclarar que ninguén en ningún momento me fixo ningún comentario despectivo sobre a lingua que emprego, o galego. O cambio só intenta ser unha mostra de agarimo para todas esas persoas que me visitan de fóra de Galicia, que están aí en cada receita. A mellor forma que tiña de mostrarlle o meu agradecemento, creo que era esta precimsamente. Cando fixen o blogue nunca me imaxinei que puidese vir alguén a visitalo e nin moito menos alguén que non fose galego. Algúns se preguntarán por que non o escribo todo en castelán e me deixo de leas. Pois ben, a esencia do meu blogue é o galego, vou seguir escribindo en galego cada unha das entradas, pero logo poreinas no tradutor e retocarei, será un copia e pega, tampouco me supón tanta perda de tempo. Seguramente se me pase algunha cousa e haxa algún erro polo medio, pero seguro que, aínda así, será de máis axuda que o tradutor. Mil veces grazas a todas e todos. O ano pasado por estas datas o que menos me imaxinaba era que tería 160 seguidores. En canto vin que a xente quedaba non daba crédito, en canto tiven 20 seguidores parecíame a bomba, a medida que soben cada vez me sorprendo máis e o agradecemento é cada vez maior.
MOITÍIIIIIIIIIISIMAS GRAZAS POR ESTAR AÍ!!!!!!

SANY5145



En castellano
- Tuuuuuuuu…, tuuuuuuu…,tuuuuuuuu…, tuuuuuuu…
- Si?
- Hola Puri, voy a hacer para el cumpleaños de mi padre tu tarta preferida, la tarta de limón.
- Que bien!!! Ya verás como os gusta.
- Estoy mirando la receta que me pasaste y no me convence la crema de limón, usa los huevos enteros, entonces para después hacer el merengue me van a quedar cuatro yemas perdidas.
- Si…, tienes razón, yo la saqué de un libro y venía así. Pero puedes emplear las yemas para un tocinillo de cielo o para un flan.
- No me apetece hacer nada más. Yo pongo solo las yemas y a ver que pasa.
- Tú prueba… También puedes poner tres yemas y un huevo entero.
- Pues si ya me gusta más esa opción. Otra opción es usar maizena que así sabes fijo que va a cuajar y acabas antes, pero no me acaba de convencer, siempre le queda un sabor como a harina, no sé…, quería que fuese más auténtica.
- Claro…, prueba con las tres yemas y el huevo entero…
La conversación se alargó casi una hora más, pero no procede. Acto seguido me metí en Internet a buscar tartas de limón, lemon pie, crema de limón, lemon curd… Para volverse loco, cada uno con su versión, debe de haber tantas cremas como personas. La mayoría llevan la fécula de maíz (maizena), pero esta vez quería que fuese sin ella, probaré con ella en otra ocasión, la verdad es que facilita mucho el trabajo. Cerré Internet y me dije “ a mi bola, hay 1000 cremas, pues ahora 1001, la mía, que caray”.
En principio iba a ser la tarta que me había pasado mi queridísima Puri, pero…, al final hice mi versión. Bueno, solo la crema que la masa y el merengue están bajo sus indicaciones.
El domingo hizo exactamente un año que me inicié en esto del blog. Estaba espanzurrada en el sofá, mirando algún blog y en la parte de arriba vi "crear un blog", le di y cuando me di cuenta estaba listo. Empecé a subir algunas recetas que ya tenía hechas y con fotos y ya está. Me pasé una semana sentada delante del ordenador experimentando y probando a ver como iba esto, preguntando a otras que tenía blogs y probando por ensayo-error. Y mandándoles mails a amigos y conocidos para que me dieran su opinión.
En primer lugar quiero darle las gracias a Pilar, lechuza, porque ella, sin conocerme de nada fue una de las que me brindó su ayuda, ahora que la conozco un poco, ya me explico el por qué. Ella, ya se lo comenté, es como mi madrina bloguera, ya había algo en ella que me inspiraba confianza, fue mi primera seguidora y uno de mis primeros comentarios. Entrar cogida de la mano de una de las blogueras más consagradas de este mundillo es un auténtico lujo, muchas gracias Pili.
Todo lo que me ha dado, el blog, hasta ahora ha sido bueno, he aprendido muchisimo, he conocido gente fantástica, que aunque no las conozca en persona les tengo cariñito (no me puedo creer que diga esto porque yo soy de lo más excéptica y desconfiada con esto de internet, pero al final se cae en lo que menos piensas). También me ha servido para estar más en contacto con compañeras y amigas, gente que conoces en un momento dado, pero que luego, porque cada uno sigue su camino, no estás tanto en contacto y los lazos se van desatando. Pues el blog ha servido para que esos lazos se estrechen más y que estemos más en contacto. Algunas de ellas ni siquiera me imaginaba que les gustaba el mundo de la cocina, así hemos encontrado un punto más en común, como con Susana, Natalia, Marisa, Belén... y por supuesto Puri, que ya teníamos nuestra relación culinaria, pero ahora mucho más.
Lo único malo: El trabajo que supone, que a veces solo de pensar en publicar se me ponen los pelos de punta, cada vez me cuesta más. Como ahora que estoy escribiendo esto y me supone un gran esfuerzo, simplemente porque no me apetece, debe ser porque todo lo hago muy largo y tampoco es necesario hacerlo tan largo. Llevo unos días despegada delblog, solo miro las cocinas amigas, una porque no cocino nada digno de ser publicado (aunque tengo unas cuantas recetas atrasadas), otra porque no puedo pasar las fotos de la cámara al ordenador, el cable de conexión ha pedido vacaciones, y otra porque tengo un dolor extraño en las manos que se agudiza cuando uso el teclado.
Quiero agradecer todos los agredecimientos, y valga a redundancia, de la entrada anterior, en cuanto al cambio del blog, de escribir las recetas también en castellano. Era una idea que me rondaba por la cabeza desde hace bastante. Quiero aclarar que nadie en ningún momento me hizo ningún comentario despectivo sobre la lengua que empleo, el gallego. El cambio sólo intenta ser una muestra de cariño para toda esas personas que me visitan de fuera de Galicia, que están ahí en cada receta, la mejor forma que tenía de mostrarle mi agradecimiento, creo que era ésta precimsamente. Cuando hice el blog nunca me imaginé que pudiera venir alguien a visitarlo y ni mucho menos alguien que no fuera gallego. Algunos se preguntarán por que no lo escribo todo en castellano y me dejo de líos. Pues bien, la esencia de mi blog es el gallego, voy a seguir escribiendo en gallego cada una de las entradas, pero luego las pondré en el traductor y retocaré, será un copia y pega, tampoco me supone tanta pérdida de tiempo. Seguramente se me pase alguna cosa y haya alguna pifia por medio, pero seguro que, aun así, será de más ayuda que el traductor. Mil veces gracias a todas y todos. El año pasado por estas fechas lo que menos me imaginaba era que tendría 159 seguidores. En cuanto vi que la gente se quedaba no daba crédito, en cuanto tuve 20 seguidores me parecía la bomba, a medida que suben cada vez me sorprendo más y el agradecimiento es cada vez mayor.
MUCHÍIIIIIIIIIISIMAS GRACIAS POR ESTAR AHÍ!!!!!!

SANY5160



Ingredientes
Para a masa:
260 grs. de fariña de trigo
110 grs. de manteiga
100 g de azucre
1 ovo
1 chisco de sal
Crema de limón:
2 limóns espremidos (medio vaso, uns 125 ml)
125 ml de auga, para completar o vaso co zume.
As raiduras dos limóns
3 xemas de ovo
1 ovo
250 g de azucre (faille falta)
75 grs. de manteiga
1 folla de xelatina
Merengue italiano:
3 claras de ovo
75 g de auga
150 grs. de azucre
15 g de azucre glass
En castellano
Ingredientes
Para la masa:
260 grs. de harina de trigo
110 grs. de mantequilla
100 g de azúcar
1 huevo
1 pizca de sal
Crema de limón:
2 limones exprimidos (medio vaso, unos 125 ml)
125 ml de agua, para completar el vaso con el zumo.
Las rayaduras de los limones
3 yemas de huevo
1 huevo
250 g de azúcar (le hace falta)
75 grs. de mantequilla
1 hoja de gelatina
Merengue italiano:
3 claras de huevo
75 g de agua
150grs. de azúcar
15 g de azúcar glass

SANY5153



Elaboración
Masa
- Mesturar a fariña co azucre e o sal. Incorporar a manteiga fregando cos dedos ata que se forme unha textura areosa. Agregar o ovo e formar a masa. Métese na neveira durante 30 minutos a 1 hora ( ou uns 15-20 min no conxelador, así é máis rápido)
- Unha vez un pouco endurecida a masa estírase. Eu fágoo encima dun papel de fornear.
- Colócase a masa, coa axuda do papel de fornear nun molde engraxado e enfariñado. Pasamos o rodete polos bordos do molde e retiramos a masa sobrante, coa que podemos facer unhas galletas ou cubrir unhas tarteletas máis pequenas. Picamos a masa cun garfo.
Neste punto quero facer unhas puntualizacións: A masa logo de pasarlle o rodete parece que está moi grosa no bordo, déixase así, porque se se deixa máis fina é moi difícil de despegar, só se retíran ben os restos de masa. O molde ideal é un molde baixiño, estriado e de metal e se é antiadherente mellor. Eu fíxeno nun molde de cerámica, precioso, de sargadelos, agasallo da miña comadre de Silleda, que aínda non estreara e facíame moita ilusión estrealo, pero, non é o máis adecuado. É bonito para deixar aí a torta e presentala xa nel. Aínda así gustaríame máis no outro tipo de molde. Coa masa que me sobrou metina nuns moldes individuais, da descrición anterior, e quedaron xenial, ademais non fai falta nin engraxalo nin enfariñalos, quedan perfectos.
- Cubrimos a masa con papel de fornear e encima colocamos uns garavanzos (nas tarteletas non o fixen e quedaron igual de ben).
- Introducimos no forno prequentado a 180º durante 20 minutos. Nos últimos 5 minutos retirei o papel cos garavanzos. Cando vemos que os bordos están dourados, retiramos e deixamos arrefriar.

SANY5163



Crema de limón
- Derretir a manteiga e deixala arrefriar, xa o vai facendo mentres se fai o resto
- Colocar unha pota con auga a lume alto, coa cal realizarase un baño maría.
- Colocar nun bol 3 xemas, 1 ovo, as raiduras de limón e o azucre. Bater durante 3 minutos e agregar a manteiga derretida xunto co zume de limón coado e mesturado coa auga. Ponse ao baño maría.
- Cunha culler de madeira revolver constantemente ata que tome espesura. Complicado e aburrido proceso. Estiven uns 35 min dándolle voltas, tiña consistencia, pero non a suficiente. Decidín pasalo ao lume baixo e ir aumentando a temperatura progresivamente ata que empeza a facer algunha burbulla (5 de 9, empezando en 2). Estiven como 15 min máis e foi adquirindo consistencia. Vémolo cando cae da culler de forma continua, non a pingas. Outra forma de probalo é coller unha pequena porción nunha culleriña e deixala arrefriar, se pasado un intre, un par de minutos, ao darlle a volta á culleriña non se cae a crema é que está lista. Aínda así decidín incorporarlle unha folla de xelatina, previamente hidratada 5 min en auga fría, para que o corte fose máis limpo.
- Deixamos arrefriar a crema de limón, cubrina con filme para que non se formase costra.
- Cando estea fría énchese a masa. No meu caso o molde é demasiado grande para esta cantidade de crema. O molde ten 27 cm de diámetro. Esta cantidade de crema sería máis adecuada para un molde de 22 cm.

Merengue italiano
- Facemos un almíbar con 150 g de azucre e 75 de auga. Pómolo ao lume e cando chegue a ebulición deixámolo uns cinco minutos máis. Reservamos e esperamos a que amorne.
- Montamos as claras a punto de neve forte e ao final engadimos o azucre glass (eu o tamizo previamente para que non teña grumos), en forma de choiva.
- Para rematar e co almíbar non máis da temperatura corporal ímolo engadindo ás claras deixándoo caer en forma de fío á vez que se segue batendo, pasando o batedor xunto por onde cae o almíbar.
- Pomos o merengue encima da crema de limón, podemos aplicalo cunha manga pasteleira e facer a decoración que máis nos guste.
- Metemos a torta no forno, co grill, para dourala. Temos que estar pendentes para que non se nos queime. Cun minuto é suficiente.

SANY5174



En castellano
Elaboración
Masa
- Mezclar la harina con el azúcar y la sal. Incorporar la mantequilla frotando con los dedos hasta que se forme una textura arenosa. Agregar el huevo y formar la masa. Se mete en la nevera durante 30 minutos a 1 hora ( o unos 15-20 min en el congelador, así es más rápido)
- Una vez un poco endurecida la masa se estira. Yo lo hago encima de un papel de hornear.
- Se coloca la masa, con la ayuda del papel de hornear en un molde engrasado y enharinado. Pasamos el rodillo por los bordes del molde y retiramos la masa sobrante, con la que podemos hacer unas galletas o cubrir unas tarteletas más pequeñas. Pinchamos la masa con un tenedor.
En este punto quiero hacer unas puntualizaciones: La masa después de pasarle el rodillo parece que está muy gruesa en el borde, se deja así, porque si se deja más fina es muy difícil de despegar, solo se retiran bien los restos de masa. El molde ideal es un molde bajito, estriado y de metal y si es antiadherente mejor. Yo lo hice en un molde de cerámica, precioso, de sargadelos, regalo de mi comadre de Silleda, que todavía no había estrenado y me hacía mucha ilusión estrenarlo, pero…, no es el más adecuado. Es bonito para dejar ahí la tarta y presentarla ya en ella. Aún así me gustaba más en el otro tipo de molde. Con la masa que me sobró la metí en unos moldes individuales, de la descripción anterior y quedaron genial, además no hace falta ni engrasarlo ni enharinarlos, quedan perfectos.
- Cubrimos la masa con papel de hornear y encima colocamos unos garbanzos (en las tarteletas no lo hice y quedaron igual de bien).
- Introducimos en horno precalentado a 180º durante 20minutos. En los últimos 5 minutos retiré el papel con los garbanzos. Cuando vemos que los bordes están dorados, retiramos y dejamos enfriar.
Crema de limón
- Derretir la mantequilla y dejarla enfriar, ya lo va haciendo mientras se hace el resto
- Colocar una olla con agua a fuego alto, con la cual se realizará un baño María.
- Colocar en un bol 3 yemas, 1 huevo, la rayadura de limón y el azúcar. Batir durante 3 minutos y agregar la mantequilla derretida junto con el zumo de limón colado y mezclado con el agua. Se lleva al baño María.
- Con una cuchara de madera revuelver constantemente hasta que tome espesura. Complicado y aburrido proceso. Estuve unos 35 min dándole vueltas, tenía consistencia, pero no la suficiente. Decidí pasarlo al fuego bajo e ir aumentando la temperatura progresivamente hasta que empieza a hacer alguna burbuja (5 de 9, empezando en 2). Estuve como 15 min más y fue adquiriendo consistencia. Lo vemos cuando cae de la cuchara de forma continua, no a gotas. Otra forma de probarlo es coger una pequeña porción en una cucharilla y dejarla enfriar, si pasado un rato, un par de minutos, al darle la vuelta a la cucharilla no se cae la crema es que está lista. Aún así decidí incorporarle una hoja de gelatina, previamente hidratada 5 min en agua fría, para que el corte fuese más limpio.
Dejamos enfriar la crema de limón, la cubrí con film para que no se formase costra.
- Cuando esté fría se rellena la masa. En mi caso el molde es demasiado grande para esta cantidad de crema. El molde tiene 27 cm de diámetro. Esta cantidad de crema sería más adecuada para un molde de 22 cm.

Merengue italiano
- Hacemos un almíbar con 150 g de azúcar y 75 de agua. Lo ponemos al fuego y cuando llegue a ebullición lo dejamos unos cinco minutos más. Reservamos y esperamos a que temple.
- Montamos las claras a punto de nieve fuerte y al final añadimos el azúcar glass (yo lo tamizo previamente para que no tenga grumos), en forma de lluvia.
- Por último y con el almíbar no más de la temperatura corporal lo vamos añadiendo a las claras dejándolo caer en forma de hilo a la vez que se sigue batiendo.
- Ponemos el merengue encima de la crema de limón, podemos aplicarlo con una manga pastelera y hacer la decoración que más nos guste.
- Metemos la tarta en el horno, con el grill, para dorarla. Tenemos que estar pendientes para que no se nos queme. Con un minuto es suficiente.



jueves, 8 de julio de 2010

FILLOAS RECHEAS DE ESPINACAS E QUEIXO RICOTA

FILLOAS RELLENAS DE ESPINACAS Y QUESO RICOTTA

Dentro de pouco fará un ano que comecei con esto do blogue, aprendín moito, pero aínda son moi pequeniña, aínda estou en pañais. É un blogue moi sinxelo, con bastante base no copieteo, pero é o meu blogue, primeiro para min, que esa era a pretensión que tiña nun principio, aínda que logo abordan outras absurdas cuestións, nas que non vou profundizar porque no vale a pena. Pois ben, como en principio ese era o meu obxectivo, sorprendeume moito, e segue sorpendéndome, que me visite xente de outros lugares. Precisamente porque era para min está en galego porque é a miña lingua, a lingua na que estou cómoda, a lingua na que son eu. Así mesmo, despois deste ano quero ter en consideración a toda esa xente que me visita de outros lugares, sobre todo do territorio nacional e de lingua española e poñer as receitas nas dúas linguas. Aínda que puxen tradutores ás veces dame por miralos e traduce cada cousa que mete medo, por iso mismo e por todas esas persoas, decidín isto. Vaime levar un pouco máis de tempo cada entrada, pero superareino.
Só me queda dar as grazas a todos os que vos pasades por aquí, que sinceramente, aínda non o entendo ben.

En castellano
Dentro de poco hará un año que comencé con esto del blog, aprendí mucho, pero aún soy muy pequeñita, aun estoy en pañales. Es un blog muy sencillo, con bastante base en el copieteo, pero es mi blog, primero para mí, que esa era la pretensión que tenía en un principio, aunque luego abordan otras absurdas cuestiones, en las que no voy profundizar porque no vale la pena. Pues bien, como en principio ese era mi objetivo, me sorprendió mucho, y segue sorprendiéndome, que me visite gente de otros lugares. Justo porque era para mí está en gallego, porque es mi lengua, la lengua en la que estoy cómoda, la lengua en la que soy yo. Asimismo, después de este año quiero tener en consideración a toda esa gente que me visita de otros lugares, sobre todo del territorio nacional y de lengua española y poner las recetas en las dos lenguas. Aunque puse traductores a veces los miro y traduce cada cosa que espanta, por eso mismo y por todas esas personas, decidí esto. Me va a llevar un poco más de tiempo cada entrada, pero lo superaré.
Sólo me queda dar las gracias a todos los que os pasáis por aquí, que sinceramente, aun no lo entiendo bien.



SANY4850






Ingredientes
Para as filloas (saen 4)
125 ml de leite (no meu caso era desnatado)
1 ovo
4 culleradas rasas de fariña
25 grs de manteiga derretida
1 chisco de sal
Manteiga ou aceite para facelas na tixola
Para o recheo (para rechear 2 abundantes ou 3 máis lixeiras, eu recheei 2)
300 g de espinacas
1 ceboleta ou unha cebola pequena
1 dente de allo
1 cenoria pequena
25 grs de xamón serrano (neste caso era ibérico de cebo)
125 grs de queixo ricotta
3 culleradas de aceite
Sal
En castellano
Ingredientes
Para las filloas (salen 4)
125 ml de leche (en mi caso era desnatada)
1 huevo
4 cucharadas rasas de harina
25 grs de mantequilla derretida
1 pizca de sal
Mantequilla o aceite para hacerlas en la sartén
Para lo relleno (para rechear 2 abundantes o 3 más ligeras, yo rellené 2)
300 g de espinacas
1 cebolleta o una cebolla pequeña
1 diente de ajo
1 zanahoria pequeña
25 grs de jamón serrano (en este caso era ibérico de cebo)
125 grs de queso ricotta
3 cucharadas de aceite
Sal


SANY4846



Elaboración
Das filloas
- Poñemos tódolos ingredientes nun recipiente e mesturámolos co batedor eléctrico.
- Poñemos unha tixola grande ó lume e untámola con manteiga ou con aceite (podemos coller un taquiño de manteiga con un garfo e así untamos o fondo da tixola)
- Cun cazo (dos da sopa) collemos o moado (todo o mundo lle chama amoado, ademais é o normativo, pero como eu sempre lle chamei moado, non me caixa o outro nome). O moado é a crema que fixemos para as filloas. Vertemos o moado no centro da tixola e xirámola rápido para que se estenda por ela antes de que calle co calor. Se poñemos demasiado moado quedarán máis gordas, o ideal é que sexa o xusto para cubrir o fondo da tixola, se queda algún burato con deixarlle caer unhas gotas de líquido nel, xa está.
- Cando vemos que xa está callada, dámoslle a volta á filloa e pasados uns segundos xa podemos retirala ó prato. Os expertos din que primeira non vale, pero eu non opino o mesmo, a primeira sáeme coma as outras e é igual de válida. Non sae se o moado é demasiado líquido e non calla ben, eso significa que non se lle colleu ben o punto e que necesita un pouco máis de fariña.
- Repetimos a operación ata rematar o moado. Con estas cantidades saen 4, a última algo máis gordiña que as anteriores, pero tampouco pasa nada.
En castellano
Elaboración
De las filloas
- Ponemos todos los ingredientes en un recipiente y los mezclamos con la batedora.
- Ponemos una sartén grande al fuego y untámola con mantequilla o con aceite (podemos coger un taquito de mantequilla con un tenedor y así untamos el fondo de la sartén)
- Con uno cazo (de los de la sopa) cogemos el moado (todo el mundo le llama amoado, además es el normativo, pero como yo siempre le llamé moado, no me encaja el otro nombre). El moado es la crema que hicimos para las filloas. Vertemos el moado en el centro de la sartén y la giramos rápido para que se extienda por ella antes de que cuaje con el calor. Si ponemos demasiado moado quedarán más gordas, el ideal es que sea el justo para cubrir el fondo de la sartén, si queda algún agujero con dejarle caer unas gotas de líquido en él, ya está.
- Cuando vemos que ya está cuajada, le damos la vuelta a la filloa y pasados unos segundos ya podemos retirarla al plato. Los expertos dicen que primera no vale, pero yo no opino lo mismo, la primera me sale como las otras y es igual de válida. No sale si el moado es demasiado líquido y no cuaja bien, eso significa que no se le cogió bien el punto y que necesita un poco más de harina.
- Repetimos la operación hasta acabar el moado. Con estas cantidades salen 4, la última algo más gordiña que las anteriores, pero tampoco pasa nada.


Copia de SANY4833



Do recheo
- Unha vez teñamos as espinacas listas (limpas) metémolas nun recipiente apto para micro durante 5 minutos. Eu reméxoas de vez en cando. Tamén se poden cocer.
- Cando estean listas escórrense ben da auga e esperan.
- Preparamos un sofrito coa ceboleta, o allo e a cenoria, todo ben picadiño (eu na picadora) e refrítese en tres culleradas de aceite.
- Incorporamos o xamón ben picadiño e as espinacas ben escorridas. Dáselle unhas voltas e por último engadimos o queixo ricotta. Mesturamos ben e retiramos do lume.
- Xa podemos proceder a rechear as filloas: poñemos un pouco do recheo no centro da filloa e enrolámola. Se queremos que queden con bastante recheo, a cantidade que fixemos dá para 2 e un pouco máis valeira podemos encher tres (iso xa vai a gustos).
En castellano
Del relleno
- Una vez tengamos las espinacas listas (limpias) las metemos en un recipiente apto para micro durante 5 minutos. Yo las remuevo de vez en cuando. También se pueden cocer.
- Cuando estén listas se escurren bien del agua y esperan.
- Preparamos un sofrito con la cebolleta, el ajo y la zanahoria, todo bien picadito (yo en la picadora) y se sofríe en tres cucharadas de aceite.
- Incorporamos el jamón bien picadito y las espinacas bien escurridas. Se le da unas vueltas y por último añadimos el queso ricotta. Mezclamos bien y retiramos del fuego.
- Ya podemos proceder la rellenar las filloas: ponemos un poco del relleno en el centro de la filloa y la enrollamos. Si queremos que queden con bastante relleno, la cantidad que hicimos da para 2 y un poco más vacía podemos llenar tres (eso ya va a gustos).


Idea sacada de The sweetest thing


lunes, 5 de julio de 2010

TORTA DE GALLETAS

Esta torta é unha das miñas preferidas. É a que facían as nais nos cumpreanos na miña época de nena, non había cumpreanos que se prezara no que non houbese esta torta, toleábamos.
Durante moitos anos non a comín, pero fai uns anos acordoume e retomei facela para algunha celebración, o seu sabor sempre evoca recordos infantís.
Poño esta receita, pero é unha torta que creo que nunca fago dúas veces igual, nunha ocasión unha amiga pediume a receita e non sabía que dicirlle. Son moitas as formas nas que se pode facer, pola rede hai multitude de versións. O meu gran problema é que a fago co “máis ou menos”, nunca mido, a crema pasteleira é algo que sempre fago a ollo, empezo a saber o que lle poño desde que teño o blogue para poder poñer cantidades. A crema de chocolate tamén vai a ollo. O tamaño da torta fai que non sempre sexan as mesmas cantidades. Coa cobertura xogo e non fago sempre igual, de feito esta que lle puxen foi xurdindo a medida que facía torta, nunca antes a fixera así. É moi probable que nun futuro poña outra versión...
Para min o mellor toque é o do viño doce, iso de mollar as galletas so con leite non me vai, pero claro se é para nenos non se pode. Que conste que as nais da miña xeración poñíanlle todas o “quinito”, que era así como lle chamábamos ó viño, debía ser o nome da marca, non sei se agora o hai. É máis, competíamos a ver que torta sabía máis a quinito.


Ingredientes
Galletas cadradas ou rectangulares
Viño doce
Leite
Para a crema pasteleira
4 xemas de ovo
750 ml de leite. Pode ser metade leite e a outra metade de nata. Así queda máis cremosa.
4 culleradas das grandes de maizena
125 grs de azucre (4-5 culleradas)
Perfume de vainilla, anís ou limón (tamén pode ser un pouco de azucre vainilla, esto é opcional)
Para a crema de chocolate
1 tableta de chocolate para postres nestle.
2 culleradas de azucre
Leite (algo menos de ½ litro). Igual ca na crema pastelera podese poñer metade leite e metade de nata (eu sempre o fago así)
30 grs de manteiga
1 cullerada de maizena disolta en un pouco leite frío.
Cobertura de chocolate
O que sobre da crema de chocolate
1 brick de nata dos pequenos (200 ml)
2 culleradas de azucre.
50 g de chocolate de cobertura (2 barras das de nestlé)
1 folla de xelatina.



Realización
Da crema pasteleira
- Quentar o leite no micro ata ferver e deixalo amornar.
- Nun cazo bótanse as xemas, o azucre, a maicena e unha ou dúas culleradas de leite frío. Remexer todo ata que se mesture e forme unha crema fina.
- Cando o leite estea morno, poñemos no lume a crema que fixemos e incorporámoslle o leite pouco a pouco. É mellor non botarllo todo (algo máis da metade) e que lume non estea moi forte (medio alto). Reméxese e mézclase ben. Pódese ir subindo a temperatura pouco a pouco para que ferva ata que espese. Logo vaiselle incorporando o resto do leite ata conseguir o espesor desexado (nin moi líquido nin moi compacto, hai que ter en conta que cando enfría calla bastante)



Da crema de chocolate
- Fundimos o chocolate no micro. hai que vixialo cada pouco e darller voltas porque enseguida se queima ( con 2-3 min chega, pero vixiando polo medio). Tamén se pode fundir a baño maría.
- Quentamos o leite, igual ca na pasteleira e mesturamos co chocolate, engadimos o azucre. Traballámolo no lume ata que colla textura. Cando comece a ferver incorporamos a maizeina disolta no leite frío.
- Sácase do lume incorpóraselle a manteiga e reméxese.




Da cobertura
- Da crema de chocolate vai sobrar, ou faise porque sobre un pouco, un par de culleradas. Esta mesma crema de chocolate se se fai un pouco máis de cantidade tamén pode valer para cobertura.
- Pois ben, poñemos a sobra da crema con un brick de nata dos pequenos no lume e remexemos ata que se vaia incorporado. Cando estea ben mesturado engadimos dúas barras de chocolate e mesturamos ata que se disolvan e se integren por completo. Retiramos do lume.
- Poñemos a remollar a folla de xelatina en auga fría durante cinco minutos, escorrémola e incorporámola ó chocolate ata que se integre ben.
- Deixamos que arrefríe e incluso que colla algo de consistencia antes de incorporala á torta.





Montaxe da torta
- Forrar un molde rectangular de 25x30 con film,de xeito que sobresaia para logo poder envolver a torta. Sería ideal un molde cadrado desmontable, pero non o teño.
- Verter nun prato fondo o viño e o leite (cantidades a gusto). No meu caso era case todo viño con un chorro de leite.
- Mollamos as galletas no líquido, ben empapadas, pero con coidado de que non se desfagan.
- Poñemos por encima unha capa de crema pasteleira. Encima galletas molladas e encima a capa de chocolatate, galleta, crema, galleta. Tapamos envolvendo co film e á neveira.
- Pasadas unhas horas e feita a cobertura de chocolate, volcamos a torta na fonte na que queremos servila. Con papel de forno tratamos de cubrir os laterais da fonte, introducindo o papel debaixo da torta (non é fácil porque a torta está branda). Esto é para non manchar a fonte.
- Deixamos caer a cobertura e estendémola de forma que caia polos laterais e os vaia cubrindo, axudámonos dunha espátula para que cubra ben todo.
- Metémola na neveira sen retirar o papel. Pasado un tempo, unha hora ou dúas retiramos o papel e adornamo ó noso gusto.




NOTA: é a primeira vez que a fago así con film no molde e logo pasala á fonte de servir. Sempre a fixen directamente onde ía ser presentada, pero mánchase e queda pouco bonita. Nesta ocasión quería que tivera boa presenza e este é un bo método para ese fin.

Traducción de la receta al castellano
Ingredientes
Galletas cuadradas o rectangulares
Vino dulce
Leche
Para la crema pastelera
4 yemas de huevo
750 ml de leche. Puede ser mitad leche y la otra mitad de nata. Así queda más cremosa.
4 cucharadas de las grandes de maizena
125 grs de azúcar (4-5 cucharadas)
Perfume de vainilla, anís o limón (también pode ser un poco de azúcar vainilla, esto es opcional)
Para la crema de chocolate
1 tableta de chocolate para postres nestle.
2 cucharadas de azúcar
Leche (algo menos de ½ litro). Igual que en la crema pastelera se puede poner mitad leche y mitad de nata (yo siempre lo hago así)
30 grs de mantequilla
1 cullerada de maizena disuelta en uno poco leche fría.
Cobertura de chocolate
Lo que sobre de la crema de chocolate
1 brick de nata de los pequeños (200 ml)
2 cucharadas de azúcar.
50 g de chocolate de cobertura (2 barras de las de nestlé)
1 hoja de gelatina.


Elaboración
De la crema pastelera
- Calentar la leche en el micro hasta hervir y dejarlo templar.
- En un cazo se echan las yemas, el azúcar, la maicena y una o dos cucharadas de leche fría. Batir todo hasta que se mezcle y me forme una crema fina.
- Cuando la leche esté tibia, ponemos en el fuego la crema que hicimos y le incorporamos la leche poco a poco. ES mejor no echárselo todo (algo más de la mitad) y que el fuego no esté muy fuerte (medio alto). Se bate y se mézcla bien. Se puede ir subiendo la temperatura poco a poco para que hierva hasta que espese. Luego se le va incorporando el resto de la leche hasta conseguir el espesor deseado (ni muy líquido ni muy compacto, hay que tener en cuenta que cuando enfría cuaja bastante)
De la crema de chocolate
- Fundimos el chocolate en el micro. Hay que vigilarlo cada poco y darler vueltas porque enseguida se quema ( con 2-3 min llega, pero vigilando de por medio). También se puede fundir al baño maría.
- Calentamos la leche, igual que en la pastelera y mezclamos con el chocolate, añadimos el azúcar. Lo trabajamos en el fuego hasta que coja textura. Cuando comience a hervir incorporamos la maizeina disuelta en la leche fría.
- Se saca del fuego se le incorpora la mantequilla y se bate.
De la cobertura
- De la crema de chocolate va a sobrar, o se hace porque sobre uno poco, un par de cucharadas. Esta misma crema de chocolate si se hace un poco más de cantidad también puede valer para cobertura.
- Pues bien, ponemos la sobra de la crema con un brick de nata de los pequeños en el fuego y batimos hasta que se vaya incorporado. Cuando esté bien mezclado añadimos dos barras de chocolate y mezclamos hasta que se disuelvan y se integren por completo. Retiramos del fuego.
- Ponemos la remojar la hoja de gelatina en agua fría durante cinco minutos, la escurrimos y la incorporamos al chocolate hasta que se integre bien.
- Dejamos que enfríe e incluso que coja algo de consistencia antes de incorporarla a la tarta.

Montaje de la tarta
- Forrar un molde rectangular de 25x30 con film, de forma que sobresalga para luego poder envolver la tarta. Sería ideal un molde cuadrado desmontable, pero no lo tengo.
- Vertir en un plato hondo el vino y la leche (cantidades a gusto). En mi caso era casi todo vino con un chorro de leche.
- Mojamos las galletas en el líquido, bien empapadas, pero con cuidado de que no se deshagan.
- Ponemos por encima una capa de crema pastelera. Encima galletas mojadas y encima la capa de chocolatate, galleta, crema, galleta. Tapamos envolviendo con el film y a la nevera.
- Pasadas unas horas y hecha la cobertura de chocolate, volcamos la tarta en la fuente en la que queremos servirla. Con papel de horno tratamos de cubrir los laterales de la fuente, introduciendo el papel debajo de la tarta (no es fácil porque la tarta está blanda). Esto es para no manchar la fuente.
- Dejamos caer la cobertura y la extendemos de forma que caiga por los laterales y los vaya cubriendo, nos ayudamos de una espátula para que cubra bien todo.
- La metemos en la nevera sin retirar el papel. Pasado un tiempo, una hora o dos retiramos el papel y adornamo a nuestro gusto.


NOTA: es la primera vez que la hago así con film en el molde y luego pasarla a la fuente de servir. Siempre la hice directamente donde iba a ser presentada, pero se mancha y queda poco bonita. En esta ocasión quería que tuviese buena presencia y este es un bueno método para cuyo fin.






viernes, 2 de julio de 2010

CREMA DE IOGUR LIXEIRA CON FRAMBOESA

Que complicado é sobrevivir neste mundo. Tentas ser correcto, cumprir coas túas obrigas, non meterte con ninguén, non molestar e ó teu arredor só ves individualismo, desprezo... Sempre pensei que todo o mundo ten o que se merece, pero resulta que a xente que máis falsa é, que máis hipócrita é, que menos cumpre, pero que logo sabe a quen facerlle a pelota, que sabe a quen ten que fundir e ten estratexias para facelo, que sabe como lucirse e facer escaparate, esa xente é a que triunfa, a que máis é querida polos demais. Que inxustiza!!!!
Acabas fundida vendo esas cousas. Sempre me sentín un ser que está neste mundo e non se sabe moi ben para que, sempre tento ser correcta e logo acabo recibindo o que eu me temía, que son un ser mediocre, que non fai nada neste mundo máis ca ocupar sitio, que as miñas accións non deben ser todo o boas que eu quero que sexan, ou os demais non o ven así porque non recibo iso, recibo que non son ninguén, que non significo nada. Teño un nó no estómago e tardará en marcharme porque mentras estea neste mundo sempre serei así e sempre recibirei, o que me merezo?? Sempre haberá alguén que me recorde que non valo nada, e que sigo ocupando sitio. É triste ser tan mediocre e non destacar en nada, nin siquera en ser mala, ás veces gustaríame polo menos ser iso e saber dicirlle a algunhas persoas catro cousas, pero nin para iso valo. É triste sentir que ninguén che quere o suficiente como para botarche de menos, é triste sentir que ti queres e aprecias e non é recíproco. O peor de todo é darte conta de que non era como ti pensabas, que estabas enganada, que non había aprezo onde pensabas que si, aí é cando a caída doe máis.
Vamos coa receita que xa está ben de lamentacións, non se vai cambiar nada con elas, seguirá sempre así... Xa pasará, hai que curtirse para a vindeira porque non será a última.
Unha receita lixeira, apta para calquera dieta, pódese tratar dunha sobremesa ou incluso dunha cea. Neste caso empreguei edulcorante, está claro que se podería empregar azucre e deixaría de ser tan lixeira, aínda que tampouco sería excesivamente calórica.
Soio facela con frecuencia tanto con xelatina coma sen ela, as dúas opcións son igual de boas.


Ingredientes350 g de framboesas
400 grs de iogur natural cremoso edulcorado 0% (eran dos de vitalinea, que xa son de 100 g cada un). Con gregos penso que tería que ser mellor ;)
200 g de queixo philadelphia light (unha terrina)
8 g de edulcorante en po (o que eu emprego vén en sobres individuais de 1 g cada un) (ou uns 100-150 g de azucre)
7 follas de xelatina
Medio vaso de auga (uns 125 ml)
Un dedo de leite nun vaso


Realización
- Trituramos as framboesas co batedor eléctrico. Poñemos a quentar o puré nun cazo con medio vaso de auga. Cando comece a ferver engadimos 5 g de edulcorante, mesturamos (ou unhas 3-4 culleradas de azucre).
- Pasamos as framboesas por un coador para retirar as pebidas. Esto leva o seu tempo porque é necesario ir aplástando ben para que só queden as pebidas no coador.
- Poñemos outra vez o cazo no lume para que colla calor e ó tempo poñemos dúas follas de xelatina a remollar durante 5 minutos (como indica o fabricante)
- Cando as framboesas empecen a ferver retirámolas do lume e escorremos a xelatina. Incorporamos a xelatina ás framboesas e remexemos para que se integre ben.




- Deixamos que arrefríe un pouco e introducímolas nuns vasiños (neste caso foron 5). Tamén pode ser nun molde grande.
- Cando a xelatina de framboesas estea fría metemos na neveira para que calle. Pode tardar entre 3 e catro horas. No meu caso como o fixen pola noite quedou toda a noite.
- En canto vemos que a xelatina de framboesas está callada facemos a crema de iogur: Poñemos nun recipiente os catro iogures, o resto do edulcorante (3-4 grs, podemos probar e se nos parece que non está moi doce incorporamos máis, temos que ter en conta que os iogures son edulcorados e tamén que a framboesa é moi ácida e imos combinar todo ) (ou o azucre, unhas 2-3 culleradas) e o queixo e mesturamos.
- Poñemos 5 follas de xelatina a remollar e ó tempo quentamos un pouco de leite no micro (arredor dun dedo de leite nun vaso). Pasados os cinco minutos que require a hidratación da xelatina escorrémola e disolvémola no leite quente (se non se disolvera ben con meter o vaso uns segundos no micro, solucionado).


- Deixamos que o contido do vaso (co leite e a xelatina) arrefríe e incorporámolo á mestura de iogur e queixo. Integramos ben.
- Incorporamos a crema de queixo ós vasos coa framboesa. Podemos practicarlle unhas pequenas incisións, cun garfo, a xelatina de framboesas antes de incorporar a crema de iogur (non sei se será mellor ou non, pero por se as moscas para que as dúas xelatinas agarren unha coa outra, non pasa nada por que se lle fagan).
-Volvemos a meter na neveira ata que estea callado.
- Se queremos desmoldalo unha vez que estea callado, introducimos o vaso en auga quente durante uns segundos e desmolda de marabilla.


Esta é a outra opción, sen xelatina, fanse o puré e a crema de iogur e vanse alternado culleradas das dúas. Ás veces entre as capas de iogur desmigo un pouco dunha galleta digestive. No caso da foto púxenlle un pouco de noz picada (eso vai a gusto e tamén dependendo do memento)



Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...