martes, 21 de septiembre de 2010

BISCOITO DE VIÑO TINTO E NESQUIK

BIZCOCHO DE VINO TINTO Y NESQUIK
A miña amiga Helena defínese como unha mala cociñeira. Non sei moi ben por qué porque cando como na súa casa póñome morada. Supoño que será porque non desfruta cociñando. Para o que se considera negada é para os doces, ademais de especialiña, do que dou fe, porque cada vez que temos comida e levo a sobremesa, penso moito o que vou levar dado que a ela son poucos os doces que lle gustan e non é plan que os demais esteamos saboreando a sobremesa e ela estea mirando para nós. Pero resulta que nalgún sitio aprendeu a receita deste biscoito e, francamente, é delicioso, un sabor especial, unha textura incrible, unha esponxosidade fantástica. Vamos que o deixa encima da mesa e na tarde, conversa vai, conversa ven, outro café, baixámolo. Como non, preguntámoslle a receita. Toda satisfeita díxonos:
- É facilísimo, seino facer eu... Son 200 de fariña, 200 de azucre, 200 de cola-cacao ou nesquik, 1 sobre de royal, 4 ovos, un vaso de aceite e un vaso de viño (dos de nocilla), mézclase todo co batedor e listo.
- Pois si que é sinxelo, si. Cando dis 200 refíreste a gramos, non?
- Si, bueno... Eu mido por aquí.- E colleu un vaso do batedor no que veñen marcados os ml.- Non teño outra cousa para medir e mido por este 200 e listo.
- Pero a ti a receita déroncha con gramos, non?
- Si.
- Pero se pós 200 en ml, non che van a saír 200 grs de azucre ou de fariña ou do cacao.
- Bueno, xa, pero como non tiña outra maneira de medir...
O caso é que está delicioso, entón para que imos cambiar as medidas, ó mellor coas medidas orixinais, non sae tan bo. De erros de grandes cociñeiros, non saíron grandes doces? Véxase o caso do brownie ou outros. Pois a miña amiga Helena tamén inventou un doce sen igual.
De todos xeitos, eu pesei os “seus 200” e de fariña si que puxen 200 gr porque asusta un pouco o líquida que queda a masa. Se alguén quere facer a receita orixinal que probe e conte o resultado. Eu non descarto facelo.
Aínda que a receita xa a dei, vouna detallar un pouco máis.


En castellano
Mi amiga Helena se define cómo una mala cocinera. No sé muy bien por qué porque cuando como en su casa me pongo morada. Supongo que será porque no disfruta cocinando. Para lo que se considera negada es para los dulces, además de especialita, doy fe, porque cada vez que tenemos comida y llevo el postre, pienso mucho lo que voy a llevar dado que a ella son pocos los dulces que le gustan y no es plan que los demás estemos saboreando el postre y ella esté mirando para nosotros. Pero resulta que en algún sitio aprendió la receta de este bizcocho y, francamente, es delicioso, un sabor especial, una textura increíble, una esponjosidade fantástica. Vamos que lo deja encima de la mesa y en la tarde, conversación va, cotilleo viene, otro café, lo bajamos. Como no, le preguntamos la receta. Toda satisfecha nos dijo:
- Es facilísimo, lo sé hacer yo... Son 200 de harina, 200 de azúcar, 200 de cola-cacao o nesquik, 1 sobre de royal, 4 huevos, un vaso de aceite y un vaso de vino (de los de nocilla), se mezcla todo con la batidora y listo.
- Pues sí que es sencillo, sí. Cuando dices 200 te refieren a gramos, no?
- Sí, bueno... Yo mido por aquí.- Y cogió un vaso de la batidora en el que vienen marcados los ml.- No tengo otra cosa para medir y mido por este 200 y listo.
- Pero a ti la receta te la dieron con gramos, ¿no?
- Sí.
- Pero si pones 200 en ml, no te van a salir los 200 grs de azúcar o de harina o del cacao.
- Bueno, ya, pero como no tenía otra manera de medir...
El caso es que está delicioso, entonces para que vamos a cambiar las medidas, a lo mejor con las medidas originales, no sale tan bueno. De errores de grandes cocineros, ¿no salieron grandes dulces? Véase el caso del brownie u otros. Pues mi amiga Helena también inventó un dulce sin igual.
De todos maneras, yo pesé "sus 200" y de harina sí que puse 200 gr porque asusta un poco lo líquida que queda la masa. Si alguien quiere hacer la receta original que pruebe y cuente el resultado. Yo no descarto hacerlo.
Aunque la receta ya la di, la voy a detallar un poco más.


Ingredientes (todo está medido por 200 ml dun vaso de batedor)
175 g de azucre
4 ovos
100 g de nesquik
200 g de fariña (medindo polos 200 dos ml, do vaso do batedor, eran sobre 170)
1 sobre de royal
1 vaso de aceite de xirasol (dos de nocilla),non ben cheo.
1 vaso (dos de nocilla) de viño tinto (empreguei mencía, que a calidade do viño nótase)

En castellano
Ingredientes (todo está medido por 200 ml de un vaso de  la batidora)
175 g de azúcar
4 huevos
100 g de nesquik
200 g de harina (midiendo por los 200 de los ml, del vaso de la batidora, eran sobre 170)
1 sobre de royal
1 vaso de aceite de girasol (de los de nocilla)
1 vaso (de los de nocilla) de vino tinto (empleé mencía, que la calidad del vino se nota)


Realización
- Bater os ovos co azucre ata que escumen. Engadir o aceite e o viño. Bater.
- Incorporar a fariña, o nesquik e o royal. Todo peneirado. Ata que consigamos unha crema fina e sen grumos. Batín todo co batedor eléctrico de dúas variñas.
- Introducir nun molde de 22 x 29 engraxado e enfariñado ou cuberto con papel de fornear.
- Meter no forno prequentado a 180º, durante media hora (ata que cando o miremos coa agulla, ésta saia seca). A partir dos 15 minutos con ventilador. Non se debe abrir o forno antes da media hora cando estamos facendo biscoitos.
- Cando arrefríe podemos decoralo con azucre glass.



En castellano
Realización
- Batir los huevos con el azúcar hasta que espumen. Añadir el aceite y el vino. Batir.
- Incorporar la harina, el nesquik y el royal. Todo tamizado. Hasta que consigamos una crema fina y sin grumos. Batí todo con el batidor eléctrico de dos varillas.
- Introducir la masa en un molde de 22 x 29 previamente engrasado y enharinado o cubierto con papel de hornear.
- Meter en el horno precalentado a 180º, durante media hora (hasta que cuando lo miremos con la aguja, ésta salga seca). A los 15 minutos le puse el ventilador. No se debe abrir el horno antes de la media hora cuando estamos haciendo bizcochos.
- Cuando enfríe podemos decorarlo con azúcar glass.


lunes, 13 de septiembre de 2010

TORTA DE LARANXA, AGRADECEMENTO E DESCULPAS

TARTA DE NARANJA, AGRADECIMIENTO Y DISCULPAS
Puff, que poucas ganas. Máis ben ningunha. Levo unha semana retirada do blogue, todos os días lle adico una anaquiño a ver o que se coce noutras cociñas, pero non teño ganas nin de comentar. Esto do blogue require moita adicación e chega un momento en que non apetece e entran as ganas de tomar un descanso. Diariamente pode requerir unha adicación dunhas dúas ou tres horas, pero cando tes a cabeza ocupada noutras cousas non quedan ganas de adicarlle ese tempo. Ultimamente paso pouco tempo na casa e ademais o inicio de curso tívome demasiado ocupada. Este ano cambio de colexio e son demasiadas emocións xuntas, así como un pouco máis de traballo e organización.
Por engadidura non cociño nada, tampouco me apetece e se fago algo sae mal, non de sabor, pero de presencia, pésimo. Senón que llo digan ás miñas amigas Helena e Mónica, que na última xuntanza leveille un churro de sobremesa. Non me apetece meterme na cociña e lixar cacharros e logo limpar, ademais como sigo co da dieta, tampouco teño ilusión por facer cousas ricas, cando as fago penso no que engordan e que non as podo disfrutar como eu quixera, entón xa prefiro non facelas.
Non sei como trascurrirá isto do blogue, non sei canto, nin cando publicarei, non sei se me aumentarán as ganas, pero se estou como agora, pode que haxa certo parón, ou non. Dame pena porque neste mundo hai xente estupenda e vou ir desligándome, quedando algo apartada, pero non podo evitar estar sen forza para isto do blogue. Bueno aínda que publique unha vez ó mes pois xa é algo, non?
Esta tartiña xa é dalgunha celebración do verán. Fíxena na casa de meus pais e non quedou de todo como eu quixera porque non tiña os meus utensilios e ademáis a min gústame cociñar soa sin ninguén que ande arredor. Aínda así non quedou tan mal.
A idea xurdiu da torta que fixen de limón, como estaba bastante ácida, pois a opción da laranxa podía ser unha idea estupenda. Nesta ocasión a crema elaboreina con maizena e quedou estupenda, moito máis fácil que a crema de limón.



En castellano
Puff, que pocas ganas. Más bien ninguna. Llevo una semana retirada del blog, todos los días le dedico un poco de tiempo a ver lo que se cuece en otras cocinas, pero no tengo ganas ni de comentar. Esto del blog requiere mucha dedicación y llega un momento en que no apetece y entran ganas de tomar un descanso. Diariamente puede requerir una dedicación de unas dos o tres horas, pero cuando tienes la cabeza ocupada en otras cosas no quedan ganas de dedicarle ese tiempo. Últimamente paso poco tiempo en casa y además el inicio de curso me tuvo demasiado ocupada. Este año cambio de colegio y son demasiadas emociones juntas, así como un poco más de trabajo y organización.
Por añadidura no cocino nada, tampoco me apetece y se hago algo, sale mal, no de sabor, pero de presencia, pésimo. Sino que se lo digan a mis amigas Helena y Mónica, que en la última quedada llevé un churro de postre. No me apetece meterme en la cocina y ensuciar cacharros y luego limpiar, además como sigo con lo de la dieta, tampoco tengo ilusión por hacer cosas ricas, cuando las hago pienso en lo que engordan y que no las puedo disfrutar cómo yo quiero, entonces ya prefiero no hacerlas.
No sé cómo trascurrirá esto del blog, no sé cuanto, ni cuando publicaré, no sé si me aumentarán las ganas, pero si estoy como ahora, puede que haya cierto parón, o no. Me da pena porque en este mundo hay gente estupenda y voy a ir desligándome, quedando algo apartada, pero no puedo evitar estar sin fuerza para esto del blog. Bueno aunque publique una vez al mes pues ya es algo, no?
Esta tartita ya es de alguna celebración del verano. La hice en casa de mis padres y no quedó de todo como yo quisiera porque no tenía mis utensilios y ademáis a mí me gusta cocinar sola sin nadie que ande alrededor. Aun así no quedó tan mal.
La idea surgió de la tarta de limón, como estaba bastante ácida, pues la opción de la naranja podía ser una idea estupenda. En esta ocasión la crema la elaboré con maizena y quedó estupenda, mucho más fácil que la crema de limón.



Ingredientes
Para a masa:
250 grs. de fariña de trigo
100 grs. de manteiga
75 g de azucre
1 ovo
1 chisco de sal
Crema de laranxa:
3 laranxas e medio limón espremidos (un vaso de zume, uns 250 ml)
A raiadura das tres laranxas e do limón
4 xemas de ovo
150 g de azucre
50 grs. de manteiga
30 grs de maicena
Merengue italiano:
4 claras de ovo
75 g de auga
150 grs. de azucre
15 g de azucre glass
En castellano
Ingredientes
Para la masa:
250 grs. de harina de trigo
100 grs. de mantequilla
75 g de azúcar
1 huevo
1 pizca de sal
Crema de naranja:
3 naranjas y medio limón exprimidos (un vaso de zumo, unos 250 ml)
La rayadura de las tres naranjas y del limón
4 yemas de huevo
150 g de azúcar
50 grs. de mantequilla
30 gr de maizena
Merengue italiano:
4 claras de huevo
75 g de agua
150grs. de azúcar
15 g de azúcar glass



Elaboración
Masa
- Mesturar a fariña co azucre e o sal. Incorporar a manteiga fregando cos dedos ata que se forme unha textura areosa. Agregar o ovo e formar a masa. Métese na neveira durante 30 minutos a 1 hora ( ou uns 15-20 min no conxelador, así é máis rápido)
- Unha vez un pouco endurecida a masa estírase. Eu fágoo encima dun papel de fornear.
- Colócase a masa, coa axuda do papel de fornear nun molde engraxado e enfariñado. Pasamos o rodete polos bordos do molde e retiramos a masa sobrante, coa que podemos facer unhas galletas ou cubrir unhas tarteletas máis pequenas. Picamos a masa cun garfo.
Neste punto quero facer unhas puntualizacións: A masa logo de pasarlle o rodete parece que está moi grosa no bordo, déixase así, porque se se deixa máis fina é moi difícil de despegar, só se retiran ben os restos de masa. O molde ideal é un molde baixiño, estriado e de metal e se é antiadherente mellor. Coa masa que me sobrou fixen unhas galletas.
- Cubrimos a masa con papel de fornear e encima colocamos uns garavanzos.
- Introducimos no forno prequentado a 180º durante 20 minutos. Nos últimos 5 minutos retirei o papel cos garavanzos. Cando vemos que os bordos están dourados, retiramos e deixamos arrefriar.

Crema de laranxa
- Pomos nun cazo as xemas, o azucre, as raiduras de limón e laranxa, a maizena e unha cullerada de zume. Batemos todo cunhas varillas ata que non se forme unha crema homogénea e sen grumos.
- Levamos ao lume baixo e incorporamos o resto do zume. Revolvemos continuamente ata que a crema espese. Iremos subindo progresivamente o lume ou calor. Cando vexamos que espesa seguimos removendo, non debemos de deixar que ferva, só que faga algunha burbulla. Cando teñamos a textura desexada retiramos do lume e deixamos arrefriar. Cubrímolo cun papel filme para que non se forme costra na superficie.
- Cando a masa base estea fría incorporamos a crema de laranxa, non fai falta que esta estea fría do todo. Si debe estar fría cando se lle engada o merengue.

Merengue italiano
- Facemos un almíbar con 150 g de azucre e 75 de auga. Pómolo ao lume e cando chegue a ebulición deixámolo uns cinco minutos máis. Reservamos e esperamos a que amorne.
- Montamos as claras a punto de neve forte e ao final engadimos o azucre glass (eu o tamizo previamente para que non teña grumos), en forma de choiva.
- Para rematar e co almíbar non máis da temperatura corporal ímolo engadindo ás claras deixándoo caer en forma de fío á vez que se segue batendo, pasando o batedor xunto por onde cae o almíbar.
- Pomos o merengue encima da crema de laranxa fría, podemos aplicalo cunha manga pasteleira e facer a decoración que máis nos guste (eu neste caso púxeno cunha bolsa de plástico á que lle cortei unhas das puntas).
- Podemos meter a torta no forno, co grill, para dourala. Temos que estar pendentes para que non se nos queime. Cun minuto é suficiente. Eu neste caso non o fixen e tamén queda bonita.



En castellano
Elaboración
Masa
- Mezclar la harina con el azúcar y la sal. Incorporar la mantequilla frotando con los dedos hasta que se forme una textura arenosa. Agregar el huevo y formar la masa. Se mete en la nevera durante 30 minutos a 1 hora ( o unos 15-20 min en el congelador, así es más rápido)
- Una vez un poco endurecida la masa se estira. Yo lo hago encima de un papel de hornear.
- Se coloca la masa, con la ayuda del papel de hornear en un molde engrasado y enharinado. Pasamos el rodillo por los bordes del molde y retiramos la masa sobrante, con la que podemos hacer unas galletas o cubrir unas tarteletas más pequeñas. Pinchamos la masa con un tenedor.
En este punto quiero hacer unas puntualizaciones: La masa después de pasarle el rodillo parece que está muy gruesa en el borde, se deja así, porque si se deja más fina es muy difícil de despegar, solo se retiran bien los restos de masa. El molde ideal es un molde bajito, estriado y de metal y si es antiadherente mejor. Yo lo hice en un molde de cristal.
- Cubrimos la masa con papel de hornear y encima colocamos unos garbanzos.
- Introducimos en horno precalentado a 180º durante 20 minutos. En los últimos 5 minutos retiré el papel con los garbanzos. Cuando vemos que los bordes están dorados, retiramos y dejamos enfriar.
Crema de naranja
- Ponemos en un cazo las yemas, el azúcar, las rayaduras de las naranjas y del limón, la maizena y una cucharada de zumo. Batimos todo con unas varillas hasta que no se forme una crema homogénea y sin grumos.
- Llevamos al fuego bajo e incorporamos el resto del zumo. Removemos continuamente hasta que la crema espese. Iremos subiendo progresivamente el fuego o calor. Cuando veamos que espesa seguimos removiendo, no debemos de dejar que hierva, solo que haga alguna burbuja. Cuando tengamos la textura deseada retiramos del fuego y dejamos enfriar. Lo cubrimos con un papel film para que no se forme costra en la superficie.
- Cuando la masa base esté fría incorporamos la crema de naranja, no hace falta que ésta esté fría del todo. Si debe estar fría cuando se le añada el merengue.
Merengue italiano
- Hacemos un almíbar con 150 g de azúcar y 75 de agua. Lo ponemos al fuego y cuando llegue a ebullición lo dejamos unos cinco minutos más. Reservamos y esperamos a que temple.
- Montamos las claras a punto de nieve fuerte y al final añadimos el azúcar glass (yo lo tamizo previamente para que no tenga grumos), en forma de lluvia.
- Por último y con el almíbar, no más que a temperatura corporal, lo vamos añadiendo a las claras dejándolo caer en forma de hilo a la vez que se sigue batiendo.
- Ponemos el merengue encima de la crema de naranja fría, podemos aplicarlo con una manga pastelera y hacer la decoración que más nos guste.
- Metemos la tarta en el horno, con el grill, para dorarla. Tenemos que estar pendientes para que no se nos queme. Con un minuto es suficiente. Yo en este caso no lo hice y también queda bonita.


AGRADECEMENTO E DESCULPAS/ AGRADECIMIENTO Y DISCULPAS
A miña vagancia chega a todos os límites insospeitados. Alá polo mes de xullo, o blogue de Irmina, El zurrón de los postres, cumpriu o seu 2º ano, para o que, efectuou un sorteo no que resultei agraciada. Era a primeira vez que me tocaba algo nun sorteo, e fíxome moita ilusión.
O propio sería que ao recibir o agasallo o anunciase no meu blogue, pero como o verán foi moi raro e estiven semanas fóra, cada entrada deixábaa programada e montábaa en varios días, pois foi pasando. Ademais a miña intención era facer un dos fantásticos doces que Irmina ten no seu libro e poder agradecelo como cómpre. Seguro que parecín unha desagradecida e pido mil desculpas. Aínda que tarde, millóns de GRAZAS por este fantástico agasallo que aínda non disfrutei como cómpre.

En castellano
Mi vagancia llega a todos los límites insospechados. Allá por el mes de julio, el blog de Irmina, El zurrón de los postres, cumplió su 2º año, para lo cual, efectuó un sorteo en el que resulté agraciada. Era la primera vez que me tocaba algo en un sorteo, y me hizo mucha ilusión.
Lo propio sería que al recibir el regalo lo anunciase en el blog, pero como el verano fue muy raro y estuve semanas fuera, cada entrada la dejaba programada y la montaba en varios días, pues fue pasando. Además mi intención era hacer uno de los fantásticos dulces que Irmina tiene en su libro y poder agradecerlo como es debido.  Seguro que he parecido una desagradecida y pido mil disculpas. Aunque tarde, millones de GRACIAS por este fantástico regalo que todavía no he disfrutado como es debido.


Estos dos libros son el fantástico regalo que recibí de manos de Irmina en el sorteo del 2º aniversario de su blog. Uno es su primer libro de  dulces, maravillos, con unas ideas fantásticas, de su propia invención, pues esta mujer derrocha imaginación. Y el otro es un libro escrito por Moisés Morán, que todavía no he leído, pero que lo haré en cuanto tenga un rato libre. MUCHISIMAS GRACIAS!!!
jueves, 2 de septiembre de 2010

TORTA DE MILLO DE GUITIRIZ

TORTA DE MAÍZ DE GUITIRIZ
Esta receita vina no blogue cervexeando, que sempre presenta receitas do máis interesante. Non a coñecía e pareceume que tiña que estar de morte. Foi vela e saber que a ía facer. Aínda que o seu nome é torta é un biscoito con miga apertada e tenra, característico da manteiga.
Fixen a receita tal cal, con 6 ovos. El sacouna do blogue delokos, con 8 ovos. Para o meu molde necesitaría facela con 8 ovos porque quedou bastante baixiña. Empreguei un molde de coroa de 8 cm de ancho e 7 de profundidade.
En castellano
Esta receta la vi en el blog cervexeando, que siempre presenta recetas de lo más interesante. No la conocía y me pareció que tenía que estar de muerte. Fue verla y saber que la iba a hacer. Aunque su nombre es tarta es un bizcocho con miga apretada y tierna, característico de la mantequilla.
Hice la receta tal cual, con 6 huevos. Él la sacó del blog delokos, que la hizo con 8 huevos. Para mi molde necesitaría hacerla con 8 huevos porque quedó bastante bajita. Empleé un molde de corona de 8 cm de ancho y 7 de profundidad. 



INGREDIENTES:
- 110 g. de fariña de millo
- 110 g. de fariña de trigo de forza
- 6 ovos
- 150 g. de manteiga (pode ser manteiga de vaca cocida, manteiga clarificada)
- 200 g. de azucre (na receita orixinal ten 240, pero a min pareceume de máis) máis un pouco para botar por riba
- 10 g. de fermento Royal
- A reladura dun limón
- Un chorro de anís (licor)
- Un chisco de sal
PREPARACIÓN:
- Primeiro vou a explicar como se pode clarificar a manteiga. Aquí en Galicia é bastante común encontrar manteiga de vaca cocida (que non é o que nos atopamos das marcas comerciais). Tamén se pode empregar a manteiga de calquera marca comercial e clarificala. Para clarificala o que facemos é poñela no lume a baixa temperatura ata que se derreta e logo váiselle retirando a escuma branca que se forma na superficie, cando xa non quede deixamos que arrefríe e poñémola nun recipiente para que solidifique na neveira. Temos que facelo unhas horas antes de elaborar a torta ou o día antes. Hai que ten en conta que para facer isto necesitamos máis manteiga, para os 150 g necesitamos uns 200.



( Nesta foto podemos ver a diferenza entre a manteiga clarificada e a mesma manteiga antes de ser clarificada (a que compramos no super)/ En esta foto podemos ver la diferencia entre la mantequilla clarificada y la misma mantequilla antes de clarificar)

- Mestúrase a manteiga a temperatura ambiente co azucre, a reladura de limón e o anís, e bátese coas varillas ata que se forme unha masa homoxénea.
- Vanse engadindo os ovos un a un ata que estean ligados na masa. Engadir o sal.
- Incorporar pouco a pouco as fariñas tamizadas co fermento e mesturar ata que non queden grumos.
- Verter nun molde tipo coroa e botar un pouco de azucre por encima antes de meter no forno. Meter no forno prequentado a 180º durante 30 ou 35 minutos coa placa inferior e o aire.



En castellano
INGREDIENTES:
- 110 g. de harina de maíz
- 110 g. de harina de trigo de fuerza
- 6 huevos
- 150 g. de manteca de vaca cocida (mantequilla o mantequilla clarificada)
- 200 g. de azúcar más un poco para espolvorear (en la receta original lleva 240, pero me pareció demasiado)
- 10 g. de levadura Royal
- La ralladura de un limón
- Un chorro de anís (licor)
- Una pizca de sal


PREPARACIÓN:
- Primero voy a explicar cómo se puede clarificar la mantequilla. Aquí en Galicia es bastante común encontrar mantequilla de vaca cocida (que no es lo que nos encontramos de las marcas comerciales). También se puede emplear la mantequilla de cualquier marca comercial y clarificarla. Para clarificarla lo que hacemos es ponerla en el fuego a baja temperatura hasta que se derrita y luego se le va retirando la espuma blanca que se forma en la superficie, cuando ya no quede dejamos que enfríe y la ponemos en un recipiente para que solidifique en la nevera. Tenemos que hacerlo unas horas antes de elaborar la tarta o el día antes. Hay que tener en cuenta que para hacer esto necesitamos más mantequilla, para los 150 g de la receta tenemos que clarificar unos 200.
- Se mezcla la manteca a temperatura ambiente con el azúcar, la ralladura de limón y el anís, y se bate con las varillas hasta que se forme una masa homogénea.
- Se van añadiendo los huevos uno a uno hasta que estén ligados en la masa. Añadir la sal.
- Incorporar poco a poco las harinas tamizadas con el royal hasta que no queden grumos.
- Verter en un molde tipo corona y espolvorear un poco de azúcar por encima antes de meter en el horno. Hornear e horno precalentado a 180º durante 30 ó 35 minutos con la placa inferior y el aire.


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...