jueves, 29 de diciembre de 2011

PASTAS TIPO REGLERO

Cada vez que María de "Una pincelada en la cocina" publica unha das súas receitas aí estou eu babeando. Elixe tan ben as receitas que non me queda máis remedio que copiarllelas. Creo que lle copiei todas as de galletas que ten publicadas no blog. Son xusto o que busco, receitas fáciles, sanotas e por encima para repetir do boísimas que están. Esta receita tiña que publicala si o si porque me encantou, xa a repetín e non creo que pase sen repetila no que queda do Nadal, se ata son un primor para regalar. Pois iso, que esta recetita quéroa ter eu moi ben gardadiña, ademas ocórreseme quitarlle as fotos con motivos do Nadal e non me queda máis remedio que publicalas antes de que acaben as festas porque máis tarde ía cantar un pouco a decoración. Aí quedan e no blogue de María hai un paso a paso estupendo.
En castellano
Cada vez que María de "Una pincelada en la cocina" publica una de sus recetas ahí estoy yo babeando. Elige tan bien las recetas que no me queda más remedio que copiárselas. Creo que le he copiado todas las de galletas que tiene publicadas en el blog. Son justo lo que busco, recetas fáciles, sanotas y por encima para repetir de lo buenísimas que están. Esta receta tenía que publicarla si o si porque me ha encantado, ya la he repetido y no creo que pase sin repetirla lo que queda de las navidades, si incluso son un primor para regalar. Pues eso, que esta recetita la quiero tener yo muy bien guardadita, ademas se me ocurre quitar la foto con motivos navideños y no me queda más remedio que publicarlas antes de que acaben las fiestas porque más tarde iba a cantar un poco la decoración. Ahí quedan y en el blog de María hay un paso a paso estupendo.



Ingredientes
150 gr de améndoa moída
230 gr de fariña de repostería
140 gr de azucre glas
2 sobres de azucre avainillado, (eu púxenlle unha culleradiña de esencia de vainilla)
1/2 culleriña de café de sal (non lle poño)
1 culleriña de sobremesa de fermento tipo Royal
1 culleriña rasa de sobremesa de bicarbonato sódico
1 culleriña rasa de café de canela en po
raiadura de 1/2 limón (pequeno)
165 gr de aceite de xirasol
1 xema de ovo para vernizar

En castellano
Ingredientes
150 gr de almendra molida
230 gr de harina de repostería
140 gr de azúcar glas
2 sobres de azúcar avainillado, (yo le puse una cucharadita de esencia de vainilla) 
1/2 cucharilla de café de sal  (no le pongo)
1 cucharilla de postre de levadura tipo Royal
1 cucharilla rasa de postre de bicarbonato sódico
1 cucharilla rasa de café de canela en polvo
ralladura de 1/2 limón (pequeño)
165gr de aceite de girasol
1 yema de huevo para barnizar



Preparación
- Nun bol vertemos a améndoa moída, fariña, azucre glas e avainillado, sal, fermento, bicarbonato, canela e a raiadura de limón. Mesturamos ben todos os ingredientes.
- Vertemos o aceite (e a esencia, se se usa) e mesturamos cunha culler de pau ata formar unha pasta compacta. Que poderemos manexar facilmente coas mans.
- Colocamos un anaco longo de papel de fornear encima dunha superficie plana, despois a bóla de masa, e encima desta un anaco de filme transparente. Estiramos a masa cun rodete ata que teña aproximadamente 1/2cm de grosor ou máis depende do grosor que queiramos, a min gústanme gordiñas. Cun molde formamos as galletas, unimos os restos de masa e repetimos a operación ata que se acabe a masa.
- Colocámolas na bandexa de forno, que está cuberta con papel de fornear, deixando un pequeno espazo entre elas para que cando crezan non se peguen. Vernizamos coa xema de ovo batida.
- Introducimos no forno prequentado a 180º durante uns 15-20 min aprox. (Non convén excederse co forno xa que senón quedaríannos duras). Estarán listas cando comecen a gretarse e teñan apenas unha cor dourada
- Deixámolas arrefriar na bandexa antes de retiralas, xa que se as retiramos cando estean quentes poderían romper moi facilmente.
- Unha vez frías podémolas decorar fundindo no microondas unhas onzas de chocolate de cobertura, ou tamén cunha glasa branca de azucre glas, mesturándoo cunhas pingas de limón ata que quede unha pasta consistente (podédesvos guiar pola consistencia da pasta de dentes), ou facendo unha glasa coa clara de ovo e azucre glass. Deixamos secar e xa están listas.
-Eu non as decorei con nada porque non lles fai falta, están boísimas tal cal. Aínda que estou segura que o farei.


En castellano
Preparación
- En un bol vertemos la almendra molida, harina, azúcar glas y avainillado, sal, levadura, bicarbonato, canela y la ralladura. Mezclamos bien todos los ingredientes.
- Vertemos el aceite (y la esencia, si se usa) y mezclamos con una cuchara de palo hasta formar una pasta compacta. Que podremos manejar fácilmente con las manos.
- Colocamos un trozo largo de papel de hornear encima de una superficie plana, después la bola de masa, y encima de esta un trozo de film transparente. Estiramos la masa con un rodillo hasta que tenga aproximadamente 1/2cm de grosor o más depende del grosor que queramos, a mi me gustan gorditas. Con un molde formamos las galletas, unimos los restos de masa y repetimos la operación hasta que se acabe la masa.
- Las colocamos en la bandeja, que está cubierta con papel de hornear, dejando un pequeño espacio entre ellas para que cuando crezcan no se peguen. Barnizamos con la yema de huevo batida.
- Introducimos en el horno precalentado a 180º durante unos 15-20 min aprox. (No conviene excederse con el horno ya que sino se nos quedarían duras). Estarán listas cuando comiencen a agrietarse y tengan apenas un color doradito.
- Las dejamos enfriar en la bandeja antes de retirarlas, ya que si las retiramos cuando estén calientes podrían romperse muy fácilmente.
- Una vez frías las podemos decorar fundiendo en el microondas unas onzas de chocolate de cobertura, o también con una glasa blanca de azúcar glas, mezclándolo con unas gotas de limón hasta que quede una pasta consistente (os podéis guiar por la consistencia de la pasta de dientes), o haciendo una glasa con la clara de huevo y azúcar glass. Dejamos secar y ya están listas.
-Yo no las decoré con nada porque no les hace falta, están buenísimas tal cual. Aunque estoy segura que lo haré.
lunes, 26 de diciembre de 2011

MUFFINS DE CHOCOLATE (dúas receitas: tipo Starbucks e de Nigella Lawson)

Esta tempada deume a febre dos muffins de chocolate, que tiña que probar varias receitas e comparar, o malo é que non sabería cal elixir, unha non está mellor que outra, quizais, quizais, mellor os Starbucks, pero houbo opinións para todo, por iso hai que probar as dúas. E non probo máis porque se probo máis, vanme a seguir gustando así que, de momento, quédome con estas dúas e xa veremos.
Facer muffins é moi sinxelo, é unha elaboración fácil e rápida, se nos apetece algo doce pómonos a facer muffins e nun plis-plas xa están. Peeeeero, como a min me gusta complicarme a vida, pois non podía ser tan sinxelo, e non me vale facer muffins en moldes tradicionais de madalenas, para  min un muffin ten que ser con estes moldes feitos con papel e teñen que ser grandotes, senon, non me parecen muffins, parécenme madalenas. Así que fago un pouco de manualidades e quédanme así de chulis. A verdade é que non é difícil, é, ata, entretido. Séntome cos meus papeliños e o meu cuter e fago os cadrados de papel que logo me serven de molde. Introdúcense os cadrados de papel nunhas flaneiras metálicas, inténtanse adaptar dándolle dobleces, colócase encima outra flaneira facendo presión e xa está, fácil. A elaboración dos moldes con papeis pódese ver no blogue "Bocados de cielo"
A culpable de que estea probando receitas de muffins é a miña amiga Puri, a ela encántanlle os muffins de chocolate e sempre me dicía que puxese unha receita, eu remitina a outros blogues e recomendeille os Starbucks, que parece ser que son unha imitación dos que fai algunha cadea americana (non estou moi segura), recomendeillos porque polo que lin estaban moi ricos. Fíxome caso e agora son habituais na súa casa, non me quedou máis remedio que probalos e de paso probar outra receita para comparar.
Déixome de leas e vou coas receitas.
En castellano
Esta temporada me ha dado la fiebre de los muffins de chocolate, que tenía que probar varias recetas y comparar, lo malo es que no sabría cual elegir, una no está mejor que otra, quizás, quizás, mejor los Starbucks, pero ha habido opiniones para todo, por eso hay que probar las dos. Y no pruebo más porque si pruebo más, me van a seguir gustando así que, de momento, me quedo con estas dos y ya veremos.
Hacer muffins es muy sencillo, es una elaboración fácil y rápida, vamos que si nos apetece algo dulce nos ponemos a hacer muffins y en un plis-plas ya están. Peeeeero, como a mi me gusta complicarme la vida, pues no podía ser tan sencillo, y no me vale hacer muffins en moldes tradicionales de magdalenas, para mi un  muffin tiene que ser con estos moldes hechos con papel y tienen que ser grandotes, sinó no me parecen muffins, me parecen magdalenas. Así que hago un poco de manualidades y me quedan así de chulis. La verdad es que no es difícil, es, incluso, entretenido. Me siento con mis papelitos y mi cuter y hago los cuadrados de papel que luego me sirven de molde. Se introducen los cuadrados de papel en unas flaneras metálicas, se intentan adaptar dándole dobleces,se coloca encima otra flanera haciendo presión y ya está, fácil. La elaboración de los moldes con papeles se puede ver en el blog Bocados de cielo
La culpable de que esté probando recetas de muffins es mi amiga Puri, a ella le encantan los muffins de chocolate y siempre me decía que pusiera una receta, yo la remití a otros blogs y le recomendé los Starbucks, que parece ser que son una imitación de los que hace alguna cadena americana (no estoy muy segura), se los recomendé porque por lo que leí estaban muy ricos. Me hizo caso y ahora son habituales en su casa, no me quedó más remedio que probarlos y de paso probar otra receta para comparar. Me dejo de líos y voy con las recetas.


Esquerda, muffins tipo Starbucks. Dereita muffins de chocolate de Nigella Lawson. Izquierda, muffins tipo Starbucks. Derecha, muffins de chocolate de Nigela Lawson.


MUFFINS STARBUCKS (sacada del blog de la Canelona, Canecositas)
Ingredientes:
230gr de fariña
50gr de cacao sen azucre (valor)
2 iogures gregos
150gr de azucre
80 gr de aceite de xirasol
2 ovos
1 sobre de fermento (royal)
4 culleradas de leite
100gr de chocolate en perliñas




En castellano
Ingredientes:
230gr de harina
50gr de cacao sin azúcar
2 yogures griegos
150gr de azúcar
80gr de aceite de girasol
2 huevos
1 sobre de levadura
4 cucharadas de leche
100gr de chocolate en perlitas



Preparación:
- Mesturamos a fariña, o fermento, o azucre, o cacao e as pebidas de chocolate nun recipiente  (eu tamizo a fariña e o cacao)
- Noutro recipiente mesturamos os ovos, o leite, os iogures e o aceite. Primeiro bátense un pouco os ovos e a continuación vanse engadindo os demais ingredientes e mestúranse.
- Incorporaramos a mestura de ingredientes secos aos húmidos. E mesturamos, non fai falta bater demasiado, só que se mesturen (queda unha masa densa)
- Pomos moldes feitos de papel ou de madalenas dentro de flaneiras duras, ben de metal ou desas tipo Albal de usar e tirar. Recheámolos case ata arriba, axudándonos dunha culler, pois a masa é espesiña. Así sairannos con máis copete.
- Decoramos con máis gotiñas de chocolate por encima e os forneamos no forno prequentado a 180º durante uns 35 minutos. (segundo fornos, é mellor comprobar cunha agulla se están listos, se sae seca é que xa están, compróbase a partir dos 25 minutos)



En castellano
Preparación:
- Mezclamos la harina, la levadura, el azúcar, el cacao en un recipiente y las pepitas de chocolate (yo  tamizo la harina y el cacao)
- En otro recipiente mezclamos los huevos, la leche, los yogures y el aceite. Primero se baten un poco los huevos y a continuación se van añadiendo los demás ingredientes y se mezclan.
- Incorporaramos la mezcla de ingredientes secos a los húmedos. Y mezclamos, no hace falta batir demasiado, solo que se mezclen (queda una masa densa)
- Ponemos moldes hechos de papel  o de magdalenas dentro de flaneras duras, bien de metal o de esas tipo Albal, usar y tirar. Los rellanamos casi hasta arriba, ayudándonos de una cuchara, pues la masa es espesita.  Así nos saldrán con más copete.
- Decoramos con más gotitas de chocolate por encima y los horneamos en el horno precalentado a 180º durante unos 35 minutos. (según hornos, es mejor comprobar con una aguja si están listos, si sale seca es que ya están, se comprueba a partir de los 25 minutos)



MUFFINS DE CHOCOLATE DE NIGELLA LAWSON (sacada de Bocados de cielo, o paraíso dos muffins)
Ingredientes:
- 250 grs. fariña.
- 175 grs. azucre. (eu sempre poño menos)
- 150 grs. chocolate fondant.
- 75 grs. manteiga, pódese cambiar por 75 gr de aceite.
- 250 ml leite enteiro .
- 2 culleradas sopeiras de cacao valor, sen azucre.
- 2 ovos.
- 1 cullerada sopeira de vainilla líquida vahiné.
- 1/2 culleradiña de sobremesa de bicarbonato.
- 2 culleradiñas de sobremesa de fermento royal.
- 1 chisco de sal.


En castellano
Ingredientes:
- 250 grs. harina.
- 175 grs. azúcar. (yo siempre pongo menos)
- 150 grs. chocolate fondant.
- 75 grs. mantequilla, se puede cambiar por 75 gr de aceite.
- 250 ml leche entera .
- 2 cucharadas soperas de cacao valor, sin azúcar.
- 2 huevos.
- 1 cucharada sopera de vainilla líquida vahiné.
- 1/2 cucharita postre de bicarbonato.
- 2 cucharitas de postre de levadura royal.
- 1 pizca de sal.



Elaboración
- Nun recipiente apto para microondas dispor o chocolate en anaquiños xunto coa manteiga e metelo no micro, mirándoo e removéndoo cada 20 segundos ata que estea fundido.
- Noutro bol mesturar, fariña, azucre, cacao en po, sal, fermento, bicarbonato, mesturalo ben.
-Nun bol bater os ovos xunto co leite e a vainilla, verter, nesta mestura, o chocolate manteiga que tiñamos derretido.
- Incorporaramos a mestura de ingredientes secos aos húmidos. E mesturamos, non fai falta bater demasiado, só que se mesturen (queda unha masa densa)
- Pomos moldes feitos de papel ou de madalenas dentro de flaneiras duras, ben de metal ou desas tipo Albal de usar e tirar. Recheámolos case ata arriba, axudándonos dunha culler, pois a masa é espesiña. Así  sairánnos con máis copete.
- Forneamos no forno prequentado a 180º durante uns 35 minutos. (segundo fornos, é mellor comprobar cunha agulla se están listos, se sae seca é que xa están, compróbase a partir dos 25 minutos)



En castellano
Elaboración
- En un recipiente apto para microondas disponer el chocolate a trocitos junto con la mantequilla y meterlo en el micro, mirándolo y removiéndolo cada 20 segundos hasta que esté fundido.
- En otro bol mezclar, harina, azúcar, cacao en polvo sal, levadura, bicarbonato, mezclarlo bien
-En un bol batir los huevos junto con la leche y la vainilla,  verter, en esta mezcla, el chocolate + mantequilla que teníamos derretido.
- Incorporaramos la mezcla de ingredientes secos a los húmedos. Y mezclamos, no hace falta batir demasiado, solo que se mezclen (queda una masa densa)
- Ponemos moldes hechos de papel  o de magdalenas dentro de flaneras duras, bien de metal o de esas tipo Albal, usar y tirar. Los rellanamos casi hasta arriba, ayudándonos de una cuchara, pues la masa es espesita.  Así nos saldrán con más copete.
- Horneamos en el horno precalentado a 180º durante unos 35 minutos. (según hornos, es mejor comprobar con una aguja si están listos, si sale seca es que ya están, se comprueba a partir de los 25 minutos)



sábado, 10 de diciembre de 2011

TARTA GUINNESS

 Estou un tanto preocupada porque o descoido que me invade é case esaxerado. Cada entrada do blogue antes de publicala míroa, a remiroa, léoa e reléoa, pero resulta que logo dun tempo, cando quero volver facer esa receita ou cando alguén me di que copiou algunha receita, vou e revísoa para comprobar que se entende ben e que está ben explicada, pois ben, sempre, sempre hai fallos, ou teño dúas palabras xuntas ou a algunha palabra de faltan letras ou lle sobran ou ten letras que non lle corresponden, ou hai unha falta de ortografía das gordísimas. Como pode ser???? Pido mil desculpas para os que me lean e soporten todos os meus descoidos, tentarei ir corrixíndoos nas miñas revisións a posteriori.
Esta torta tamén é un clásico pola blogosfera, case é imposible non caer na tentación porque o aspecto é incrible. Persoalmente non me gusta a cervexa, nada, nada; teño que dicir en favor da torta que non sabe en absoluto a cervexa e que á min gustoume moito, é máis, creo que é unha torta digna dunha celebración importante porque penso que será do gusto de todos. Non o lin en ningunha das opinións que se nos ofrecen sobre esta torta, aínda así considero, que debo dar a miña e é que a min (e digo a min) sábeme a galletas oreo, poida que o asocie á súa cor, non sei, o caso é que mas recorda moito.
Invito a todo o mundo a probala dado que é moi sinxela a súa elaboración e o resultado, boísimo.
Nesta ocasión a receita está sacada de Food & Cook



En castellano
Estoy un tanto preocupada porque el despiste que me invade es casi exagerado. Cada entrada del blog antes de publicarla la miro, la remiro, la leo y la releo, pero resulta que después de un tiempo, cuando quiero volver a hacer esa receta o cuando alguien me dice que ha copiado alguna receta, voy y la reviso para comprobar que se entiende bien y que está bien explicada, pues bien, siempre, siempre hay fallos, o tengo dos palabras juntas o a alguna palabra de faltan letras o le sobran o tiene letras que no le corresponden, o hay una falta de ortografía de las gordísimas. Como puede ser???? Pido mil disculpas para los que me lean y soporten todos mis despistes, intentaré ir corrigiéndolos en mis revisiones a posteriori.
Esta tarta también es un clásico por la blogosfera, casi es imposible no caer en la tentación porque el aspecto es increíble. Personalmente no me gusta la cerveza, nada, nada; tengo que decir en favor de la tarta que no sabe en absoluto a cerveza y que a mi me ha gustado mucho, es más, creo que es una tarta digna de una celebración importante porque pienso que será del gusto de todos. No lo he leído en ninguna de las opiniones que se nos ofrecen sobre esta tarta, aún así considero, que debo dar la mía y es que a mi (y digo a mi) me sabe a galletas oreo, puede que lo asocie a su color.
Invito a todo el mundo a probarla dado que es muy sencilla su elaboración y un resultado buenísimo.
 En esta ocasión la receta está sacada de Food & Cook




Ingredientes
Para o bizcocho
250 ml cervexa negra Guinness stout
250 gr. manteiga
75 gr. cacao en po (utilicei Valor)
400 gr. azucre (eu poño 250)
140 ml. de nata líquida para montar
2 ovos
1 cdta. de vainilla líquida
250 gr. fariña para repostería
2,5 cdñas. de bicarbonato
Para a cobertura (o frosting)
300 gr. queixo tipo Philadelpia
150 gr. azucre glas
360 ml. nata líquida para montar

En castellano
Ingredientes
Para el bizcocho
250 ml cerveza negra Guinness stout
250 gr. mantequilla
75 gr. cacao en polvo (utilicé Valor)
400 gr. azúcar (yo pongo 250)
140 ml. de nata líquida para montar
2 huevos
1 cdta. de vainilla líquida
250 gr. harina para repostería
2′5 cdtas. de bicarbonato
Para la cobertura (el frosting)
300 gr. queso tipo Philadelpia
150 gr. azúcar glas
360 ml. nata líquida para montar



Preparación
- Pomos nunha pota a cervexa a quentar a lume medio, sen que chegue a ferver, cando estea quente engadímoslle a manteiga cortada en anacos e ímolo movendo ata que a manteiga se derreta completamente, retirámolo do lume e reservámolo.
- Nun bol pomos o cacao, o azucre, a fariña e o bicarbonato e mesturámolo ata que queden ben mesturados todos os ingredientes e dunha cor uniforme.
- Noutro bol, pomos a nata líquida, os ovos e a vainilla líquida e mesturámolo, cun batedor manual, ata que nos quede unha mestura uniforme, a continuación engadimos o contido da pota, a cervexa coa manteiga, e mesturámolo novamente ata integrar ben ambas as mesturas.
- Unha vez temos a mestura líquida terminada ímoslla incorporando aos ingredientes secos e cunhas bariñas mesturámolo enérxícamente ata conseguir unha masa uniforme e sen grumos, quedará bastante líquida, non vos asustedes é así, logo solidifica e mostra unha textura zumenta e húmida magnifica.
- Pasamos a masa a un molde engraxado ou cuberto con papel de fornear (eu sempre opto por isto) e introducímolo no forno, previamente prequentado a 180º, durante 50 minutos aproximadamente ou ata que o piquemos e vexamos que sae limpo.
- Unha vez transcorrido o tempo, sacámolo e deixámolo arrefriar no molde, para posteriormente pasalo ao prato onde o vaiamos a presentar.

Cobertura (frosting)
- Semimontamos a nata, incorporamos o queixo e o azucre e seguimos montando ata conseguir que estea consistente.
- Trotamundos do blogue Food & Cook, de onde copiei esta receita fai doutro xeito: mesturamos o queixo e o azucre, con batidor eléctrico, ata conseguir unha crema suave, despois engadirémoslle a nata que previamente montariamos e mesturámolo con movementos suaves ata que estean ben integrados ambos os ingredientes, conseguiremos unha crema lixeiramente untuosa que poremos sobre a torta xa fría.



En castellano
Preparación
- Ponemos en una olla la cerveza a calentar a fuego medio, sin que llegue a hervir, cuando esté caliente le añadimos la mantequilla cortada en trozos y lo vamos moviendo hasta que la mantequilla se derrita completamente, lo retiramos del fuego y lo reservamos.
- En un bol ponemos el cacao, el azúcar, la harina y el bicarbonato y lo mezclamos hasta que queden bien mezclados todos los ingredientes y de un color uniforme.
- En otro bol, ponemos la nata líquida, los huevos y la vainilla líquida y lo mezclamos, con un batidor manual, hasta que nos quede una mezcla uniforme, a continuación añadimos el contenido de la olla, la cerveza con la mantequilla, y lo mezclamos nuevamente hasta integrar bien ambas mezclas.
- Una vez tenemos la mezcla líquida terminada se la vamos incorporando a los ingredientes secos y con unas barillas lo mezclamos enérgícamente hasta conseguir una masa uniforme y sin grumos, quedará bastante líquida, no os asustéis es así, luego solidifica y muestra una textura jugosa y húmeda magnifica.
- Pasamos la masa a un molde engrasado o cubierto con papel de hornear (yo siempre opto por esto) y lo introducimos en el horno, previamente precalentado a 180º, durante 50 minutos aproximadamente o hasta que lo pinchemos y veamos que sale limpio.
- Una vez transcurrido el tiempo, lo sacamos y lo dejamos enfriar en el molde, para posteriormente pasarlo al plato donde lo vayamos a presentar.


Cobertura (frosting)
- Semimontamos la nata, incorporamos el queso y el azúcar y seguimos montando hasta conseguir que esté consistente. Este fue mi procedimiento, pero en el blog del que copié la tarta procede de otra forma: mezclamos el queso y el azúcar, con batidor eléctrico, hasta conseguir una crema suave, después le añadiremos la nata que previamente habremos montado y lo mezclamos con movimientos suaves hasta que estén bien integrados ambos ingredientes, conseguiremos una crema ligeramente untuosa que pondremos sobre a tarta ya fría.

martes, 6 de diciembre de 2011

BOCADOS DE NUBE

Deberían chamarse as nubes de Sara porque foi ela quen popularizou estes deliciosos boliños. Agora circulan por unha chea de blogs e só velos entran ganas de porse mans á masa e gozalos porque invitan a ser devorados sen piedade.
En canto vin a receita, xa fai bastante tempo, decidín que tiña que facela si ou si, pero o problema era atopar a fécula de pataca, non había xeito de conseguila, as mozas da herborístería do pobo volvíanse tolas buscándoa e nada, ata que un día, dinme que por fin a conseguiron. E por fin puiden facer os meus bocados de nube. Estes que poño aquí xa non son o meu primeiro intento, unha vez que os fas tes que repetir e repetir, son irresistibles.

En castellano
Deberían llamarse las nubes de Sara porque fue ella quien popularizó estos deliciosos bollitos. Ahora circulan por un montón de blogs y solo verlos entran ganas de ponerse manos a la masa y disfrutarlos porque invitan a ser devorados sin piedad.
En cuanto vi la receta, ya hace bastante tiempo, decidí que tenía que hacerla sí o sí, pero el problema era encontrar la fécula de patata, no había manera de conseguirla, las chicas de la herborístería del pueblo se volvían locas buscándola y nada, hasta que un día, me dicen que por fin la consiguieron. Y por fin pude hacer mis bocados de  nube. Estos que pongo aquí ya no son mi primer intento, una vez que los haces tienes que repetir y repetir, son irresistibles.


Ingredientes
390 gr. de fariña repostería (eu puxen uns 450 g)
1 sobre de fermento de panadeiro en po (marca maizena)
120 gr de azucre
raiadura de limón ou esencia
250 ml de leite morna
80 gr. de manteiga a temperatura ambiente
60 gr de fécula de pataca
chisco de sal
Azucre glasé para espolvorear
En castellano
Ingredientes
390 gr. de harina repostería (yo puse unos 450 g)
1 sobre de levadura de panadero en  polvo (marca maizena)
120 gr de azúcar
ralladura de limón o esencia
250 ml de leche templada
80 gr. de mantequilla a temperatura ambiente
60 gr de fécula de patata
pizca de sal
Azúcar glasé para espolvorear


Preparación
- Antes de empezar coa explicación da receita gustaríame dicir que eu necesitei engadir máis fariña, coa cantidade de fariña que indica é unha masa imposible de manexar. Non sei exactamente canta engadín. En principio pesaría 450 g de fariña, faría a masa cos 390 e iría engadindo do resto o que me fixese falta. Consultei con Sara o que pasaba e ela díxome que resultaba unha masa pegañenta, que había que manexala coas mans aceitadas. A masa que eu fixen non era así, era perfectamente manexable (despois de engadir máis cantidade de fariña), para a próxima probarei a facela máis húmida. De todos os xeitos quedaron moi suaves e esponxados.
- Nun bol amplo pomos a fariña e a fécula xunto co fermento e a raiadura, abrimos un oco no centro e engadimos a manteiga, fregamos cos dedos ata mesturala coa fariña, a continuación incorporamos o azucre. Quentamos lixeiramente o leite a temperatura corporal como máximo, engadímola, mesturamos e incorporamos o sal, seguimos amasando ata que nos quede unha masa homoxénea, como digo, coa cantidade de fariña e de leite que se indíca nas cantidades dos ingredientes queda unha masa que non se pode manexar, engádese un pouco máis de fariña ata que non sexa tan pegañenta. Coas masas pegañentas é ideal o amasado Bertinet. Eu no amasado teño a miña propia técnica que me dá moi bo resultado: amaso de forma tradicional dobrando a masa sobre se mesma e virándoa, ademais doulle uns bos golpes, no pan de ovo puxen un vídeo ilustrativo, ademais tamén lle dou voltas Bertinet. Adoito facer uns amasados longos, por iso cansa moito, entón amaso un intre, boleo, deixo repousar a masa durante uns 5 minutos, volvo a amasar, descanso da masa, e doulle o último amasado, queda unha masa moi traballada e o resultado é moi esponxoso. Unha vez feito isto, tapamos e deixamos levar en sitio tépedo, cuberto cun filme transparente, ata que dobre o seu volume, o forno apagado é un bo sitio.



- A min encántame ter este tipo de boliños recén feitos pola mañá e o mellor xeito é preparar a masa pola noite, deixar que leve e logo deixala na neveira toda a noite ( ás veces, no inverno, fágoa tarde, a iso das once da noite e déixoa toda a noite a temperatura ambiente). Pola mañá sácase, déixase a temperatura ambiente unha hora ou se mete no forno quentado ao mínimo un cuarto de hora e fórmanse os boliños que se depositan na bandexa de forno cuberta con papel de fornear hasta que dobren o volume, debemos polos bastante separados porque senón tocaranse cando crezan. O tempo dos levados varía dependendo da temperatura ambiente, se é verán nunha hora estarán e se é inverno poida que necesite dúas. Deben estar tapados e nun lugar sen correntes. Se queremos acelerar o proceso de levado podemos acender o forno ao mínimo e cando o piloto do forno se apague porque alcanzou a temperatura, apágase o forno aínda que se deixe acendida a luz interior, que segue dando algo de calor, métense os bolos (sempre tapados) no interior e nunha hora estarán listos para fornear.
- Prequentamos o forno a 180º e unha vez conseguida a temperatura intraducimos os bocadiños e forneamos máis ou menos 20 minutos, han de quedar lixeiramente dourados.
- En quente espolvorear con azucre glassé




En castellano
Preparación
- Antes de empezar con la explicación de la receta me gustaría decir que yo necesité añadir más harina, con la cantidad de harina que indica es una masa imposible de manejar. No sé exactamente cuanta añadí. En principio pesaría 450 g de harina, haría la masa con los 390 e iría añadiendo del resto lo que me hiciera falta. Consulté con Sara lo que pasaba y ella me dijo que resultaba una masa pegajosa que había que manejar con las manos aceitadas. La masa que yo hice no era así (después de añadir más harina), era perfectamente manejable, para la próxima probaré a hacerla más húmeda. De todas formas quedaron muy suaves y esponjosos.
- En un bol amplio ponemos la harina y fécula junto con la levadura y la ralladura, abrimos un hueco en el centro y añadimos la mantequilla, frotamos con los dedos hasta mezclarla con la harina, a continuación incorporamos el azúcar. Calentamos ligeramente la leche, la añadimos, mezclamos e incorporamos la sal, seguimos amasando hasta que nos quede una masa homogénea, como digo con la cantidad de harina y de leche que se indica en las cantidades de los ingredientes queda una masa que no se puede manejar, se añade un poco más de harina hasta que no sea tan pegajosa. Con las masas pegajosas es ideal el amasado Bertinet. Yo en el amasado tengo mi propia técnica que me da  muy buen resultado: amaso de forma tradicional doblando la masa sobre si misma y girándola, además le doy unos buenos golpes, en el pan de huevo puse un video ilustrativo, además también le doy vueltas Bertinet. Suelo hacer unos amasados largos, por eso cansa mucho, entonces amaso un rato, boleo, dejo reposar la masa durante unos 5 minutos, vuelvo a amasar, descanso de la masa, y le doy el último amasado, queda una masa muy trabajada y el resultado es muy esponjoso. Una vez hecho esto, tapamos y dejamos levar en sitio templado, cubierto por film transparente, hasta que doble su volumen, el horno apagado es un buen sitio.


- A mi me encanta tener hechos este tipo de panecillos por la mañana y la mejor manera es preparar la masa por la noche, dejar que leve y luego dejarla en la nevera toda la noche ( a veces, en invierno, la hago tarde, a eso de las once de la noche y la dejo toda la noche a temperatura ambiente). Por la mañana se saca, se deja a temperatura ambiente una hora o se mete en el horno calentado al mínimo un cuarto de hora y se forman los panecillos que se depositan en la bandeja de horno cubierta con papel de hornear hasta que doblen el volumen, debemos ponerlos bastante separados porque sino se tocarán cuando crezcan. El tiempo de los levados varía dependiendo de la temperatura ambiente, si es verano en una hora estarán y si es invierno puede que necesite dos. Deben estar tapados y en un lugar sin corrientes. Si queremos acelerar el proceso de levado podemos encender el horno al mínimo y cuando el piloto del horno se apague porque ha alcanzado la temperatura, se apaga el horno aunque se deje encendida la luz interior, que sigue dando algo de calor, se meten los bollos (siempre tapados) en el interior y en una hora estarán listos para hornear.
- Precalentamos el horno a 180º y una vez conseguida la temperatura intraducimos los bocaditos y horneamos más o menos 20 minutos, han de quedar ligeramente dorados.
- En caliente espolvorear con azúcar glassé.




sábado, 3 de diciembre de 2011

MUFFINS DE CABAZA E AMÉNDOA (sen graxa)

MUFFINS DE CALABAZA Y ALMENDRA (sin grasa)
Na última publicación propúxenme facer unha entrada por semana, de feito case montei 3, aínda que non completas. Esta, por exemplo, está lista desde o mesmo día que a crema de limón, faltábame a introdución, pero como teño o cerebro seco, senteime algún que outro día, pero non me apetecía pensar e pechaba, total, para o que estou contado agora tampouco fai falta espremerse moito, en fin...
Outra receita copiadiña, esta vez do blogue Cervexeando que me encantan todas as súas achegas sans. Xa no seu momento publiquei os muffins de chocolate e menta e encantáronnos, sen nadiña de graxa, case son sans e todo, levan pouco azucre, son ideais. Tanto nos gustaron que os repetín.

 En castellano
En la última publicación me propuse hacer una entrada por semana, de hecho casi monté 3 entradas, aunque no completas. Esta, por ejemplo está lista desde el mismo día que la crema de limón, me faltaba la introducción, pero como tengo el cerebro seco, me senté algún que otro día, pero no me apetecía pensar y cerraba, total, para lo que estoy contado ahora tampoco hace falta exprimirse mucho, en fin...
Otra receta copiadita, esta vez del blog cervexeando que me encantan todas sus aportaciones sanitas. Ya en su momento publiqué los muffins de chocolate y menta y nos encantaron, sin nadita de grasa, casi son sanos y todo, llevan poco azúcar, son ideales. Tanto nos gustaron que los he repetido.



Ingredientes
- 200 g de cabaza crúa
- 160 g de azucre
- 100 g de améndoa moída
- 100 g de fariña de arroz
- A reladura e o zume dunha laranxa (eu puxen de mandarina)
- 2 ovos
- 2 culleradiñas de café de po Royal
- Un chisco de sal
- Azucre glas para botar por riba unha vez fríos
En castellano
Ingredientes
- 200 g de calabaza cruda
- 160 g de azúcar
- 100 g de almendra molida
- 100 g de harina de arroz
- La ralladura y el zumo de una naranja (yo puse mandarina)
- 2 huevos
- 4 g (2 cucharaditas de café) de levadura química
- Una pizca de sal
- Azúcar glas para espolvorear una vez fríos




Preparación
- Tritúrase a cabaza o máis finamente posible, eu fíxeno na picadora. Resérvase.
- Bátense os ovos co azucre ata branquear. Engádese a cabaza triturada crúa, as fariñas de améndoa e de arroz, o po Royal, o sal, a reladura e o zume. Mestúrase todo ben.
- Repártese esta mestura en cápsulas de papel para madalenas (eu sempre as introduzo en flaneiras metálicas para que non perdan a forma) e métese no forno prequentado a 200º e baixase a 190ºC ao introducir os muffins durante 30 minutos.
- Sácanse do forno, déixanse arrefriar completamente e bótase por riba un pouco de azucre glas.



En castellano
Preparación
- Se tritura la calabaza lo más finamente posible, lo hice en la picadora. Se reserva.
- Se baten los huevos con el azúcar hasta blanquear. Se añade la calabaza triturada cruda, las harinas de almendra y de arroz, la levadura, la sal, la ralladura y el zumo. Se mezcla todo bien.
- Se reparte esta mezcla en moldes de papel que introduzco en flaneras para que queden con bonita forma. Se mete en el horno a  precalentado a 200ºC y se baja al introducir los muffins a 190ºC durante 30 minutos.
- Se sacan del horno, se dejan enfriar completamente y se espolvorean con azúcar glas.



sábado, 19 de noviembre de 2011

CREMA DE LIMÓN

Aiiiiiiii!!!!!!!!! Que abandonadiño teño o meu "cachiño", os días pasan tan rápido que non dá tempo a nada. Quérense facer tantas cousas que todas non se poden abarcar, aos poucos. As semanas pasan demasiado rápido e o sábado pásoo cociñando e limpando todo o que ensucio, e non me queda tempo para publicar. Son tantas as receitas que me gustaría publicar que non sei por onde empezar, son moitas as que quero conservar na memoria e que mellor forma de acordarme delas que publicalas.
Esta receita é a última, un pequeno invento, encántanme as sobremesas de limón e como esta recetita é moi fácil e rápida pois tan fácil e rápida será a súa publicación e así non me esquezo de como fixen esta cremiña e de paso actualizo e manteño vivo o meu pequeno recuncho.
Esta preparación pode sacarnos dalgún apuro porque podemos facelo antes da comida (en dez minutos) e estará listo á hora da sobremesa.
En castellano
Ayyyyy!!!!!!!!! Que abandonadito tengo mi "cachiño", los días pasan tan rápido que no da tiempo a nada. Se quieren hacer tantas cosas que todas no se pueden abarcar, poco a poco. Las semanas pasan demasiado rápido y el sábado lo paso cocinando y limpiando todo lo que ensucio, y no me queda tiempo para publicar. Son tantas las recetas que me gustaría publicar que no se por donde empezar, son muchas las que quiero conservar en la memoria y que mejor forma de acordarme de ellas que publicarlas.
Esta receta es la última, un pequeño invento, me encantan los postres de limón y como esta recetita es muy fácil y rápida pues tan fácil y rápida será su publicación y así no me olvido de como hice esta cremita y de paso actualizo y mantengo vivo mi pequeño rincón.
Esta preparación puede sacarnos de algún apuro porque podemos hacerlo antes de la comida (en diez minutos) y estará listo a la hora del postre.



Ingredientes
2 iogures de limón
1 iogur grego
O zume de 1 limón (eu puxen dous, pero miña naiña, acedo, acedo, para quen lle guste que poña dous)
5 culleradas de leite condensada
2 culleradas de queixo crema
200 ml de nata.
En castellano
Ingredientes
2 yogures de limón
1 yogur griego
El zumo de 1 limón (yo puse dos, pero madre mía, ácido, ácido, para quien le guste que ponga dos)
5 cucharadas de leche condensada
2 cucharadas de queso crema
200 ml de nata.



Realización 
- Introducimos nun recipiente o zume, os iogures, o queixo crema e o leite condensado. Batémolo coa batidora e reservamos.
- Semibatemos a nata e introducimos a mestura anterior e volvemos bater ata conseguir que sexa consistente.
- Introducimos nos recipientes elixidos e metémolos na neveira por espazo dunhas dúas horas, como mínimo.




En castellano
Realización
-Introducimos en un recipiente el zumo, los yogures, el queso crema y la leche condensada. Lo batimos con la batidora y reservamos.
- Semibatimos la nata e introducimos la mezcla anterior y volvemos a batir hasta conseguir que sea consistente.
- Introducimos en los recipientes elegidos y los metemos en la nevera por espacio de unas dos horas, como mínimo.
sábado, 29 de octubre de 2011

MINI TRIFLE


Dous meses desaparecida. Nin me decatei de que pasaron dous meses, como pode pasar o tempo tan rápido?? En principio non era a miña intención, pero ás veces as cousas flúen así e sen previo aviso. Se teño que ser sincera non o botei de menos, non me apetece publicar, dáme a sensación de que nunca tiven un blogue e, a verdade, volver suponme un gran esforzo.
Cociñei moito, teño moitas receitas pendentes e outras tantas ás que nin sequera lles quitei fotos, non sei nin por onde empezar.
Nin sequera sei que pór nesta introdución para que resulte un pouco enxeñosa. Creo que o meu cerebro se quedou seco de tanto pensar ou de estar tan ocupado.
Tampouco debe parecerme mal, nin porme triste se non teño as vosas visitas e comentarios porque tamén deixei de visitarvos e de comentarvos, algunha visitiña fugaz si que fixen.
Pois nada, que a ver se volvemos á normalidade e sigo anotando as deliciosas receitas que quero recordar, que para iso abrín este blogue. Teño que recordarme por qué o abrín, para anotar todo o que vou cociñando e que me gusta, para poder repetilo noutra ocasión e así telo todo ordenadiño.
Esta receita xa é do verán. Fai uns meses as mozas que pertencen ao CWK publicaron distintas versións de trifle, e pareceume unha pasada de sobremesa, ten todo o bo que pode ter unha sobremesa, biscoito mollado, crema, nata, e a frescura da froita, non se pode pedir máis. Namoroume e en canto tiven ocasión, púxenme ao choio. O culpable foi un biscoito, que a pesar de estar bo de sabor saíume moi compacto e seco. A miña nai fixo un pudin con el e co que sobrou fixen estes mini trifle, que nos fascinaron. Na casa prohibíronme volver repetilo, con iso xa o digo todo.
Non é de todo o auténtico, pero é a miña versión, nin me quero imaxinar como sería con máis capas.


En castellano
Dos meses desaparecida. Ni me he enterado de que han pasado dos meses, como puede pasar el tiempo tan rápido?? En principio no era mi intención, pero a veces las cosas fluyen así y sin previo aviso. Si tengo que ser sincera no lo he echado de menos, no me apetece publicar, me da la sensación de que nunca he tenido un blog y, la verdad, volver me supone un gran esfuerzo.
He cocinado mucho, tengo muchas recetas pendientes y otras tantas a las que ni siquiera les he quitado fotos, no sé ni por donde empezar.
Ni siquiera sé que poner en esta introducción para que resulte un poco ingeniosa. Creo que mi cerebro se ha quedado seco de tanto pensar o de estar tan ocupado.
Tampoco debe parecerme mal, ni ponerme triste si no tengo vuestras visitas y comentarios porque también he dejado de visitaros y de comentaros, bueno alguna visitilla fugaz si que he hecho.
Pues nada, que a ver si volvemos a la normalidad y sigo anotando las deliciosas recetas que quiero recordar, que para eso abrí este blog. Tengo que recordarme por qué lo abrí, para anotar todo lo que voy cocinando y me gusta, para poder repetirlo en otra ocasión y así tenerlo todo ordenadito.
Esta receta ya es del verano. Hace unos meses las chicas que pertenecen al CWK publicaron distintas versiones de trifle, y me pareció una pasada de postre, tiene todo lo bueno que puede tener un postre, bizcocho mojado, crema, nata, y la frescura de la fruta, no se puede pedir más. Me enamoró y en cuanto tuve ocasión, me puse manos a la obra. El culpable fue un bizcocho, que a pesar de estar bueno de sabor me salió muy compacto y seco. Mi madre hizo un pudin con él y con lo que sobró hice estos mini trifle, que nos fascinaron. En casa me prohibieron volver a repetirlo, con eso ya lo digo todo.
No es del todo el auténtico, pero es mi versión, ni me quiero imaginar como sería con más capas.



Ingredientes
Un anaco de biscoito ou uns biscoitos de soletilla
Froita cortada en anacos, neste caso era melocotón, pero pode ser calquera froita, a que máis nos guste, con froitas vermellas debe ser a bomba.
400 ml de nata
4 cucharadas de azucre
Almíbar
1/2 vaso do licor que máis nos guste, eu sempre uso viño doce porque me encanta o sabor que lle dá.
Un pouco de azucre (un par de culleradas)
Un pouco de auga
Tamén podemos usar zume de froita en lugar de licor
Crema
200 ml de nata
300 ml de leite
2 culleradas de maizena
3 culleradas de azucre
3 xemas
En castellano
Ingredientes
Un trozo de bizcocho o unos bizcochos de soletilla
Fruta cortada en trozos, en este caso era melocotón, pero puede ser cualquier fruta, la que más nos guste, con frutas rojas debe ser la bomba.
400 ml de nata
4 cucharadas de azúcar
Almíbar
1/2 vaso del licor que más nos guste, yo siempre uso vino dulce porque me encanta el sabor que le da.
Un poco de azúcar (un par de cucharadas)
Un poco de agua
También podemos usar zumo de fruta
Crema
200 ml de nata
300 ml de leche
2 cucharadas de maizena
3 cucharadas de azúcar
3 yemas



Elaboración
Crema
- No orixinal pon unhas natillas, a min saíronme algo espesas, gustoume o resultado, non cambiaría nada.
- Quentar o leite e a nata no micro ata ferver e deixalo amornar.
- Nun cazo bótanse as xemas, o azucre, a maicena e unha ou dúas cucharadas de leite frío. Bater todo ata que se mesture e se forme unha crema fina.
- Cando o leite/nata estea morno, pomos no lume (baixo 4 de 9) a crema que fixemos e incorporámoslle o leite aos poucos. É mellor non botarllo todo (algo máis da metade) e que o lume non estea moi forte (medio alto). Bátese e  mézclase ben. Pódese ir subindo a temperatura aos poucos para que ferva, so que burbulle un pouco, ata que espese. Logo váiselle incorporando o resto do leite ata conseguir o espesor desexado. Reméxese continuamente cunhas varillas, e hai que ter moito coidado coa temperatura, porque se non remexemos e a temperatura é moi alta formarase unha costra no fondo e uns grumos horribles. A temperatura sempre é mellor que empecemos por pouca e vaiamos subindo pouco a pouco, aínda que se nos acabe a paciencia e teñamos que estar moito tempo remexendo (estou falando sempre da inducción, co gas é máis doado)

Almibar
- Pór todos os ingredientes a quentar nun cazo ata ferver e deixalos uns cinco minutos
Montaxe

No fondo pomos o biscoito e empapámolo co almíbar. A continuación pomos a crema e por encima os anacos de froita. Para rematar, a nata,axudados dunha manga pasteleira, que temos previamente montada co azucre.
Eu adorneino cuns fideos de chocolate.




En castellano
Elaboración
Crema
- En el original ponen unas natillas, a mi me salieron algo espesas, me gustó el resultado, no cambiaría nada.
- Calentar la leche y la nata en el micro hasta hervir y dejarlo templar.
- En un cazo se echan las yemas, el azúcar, la maicena y una o dos cucharadas de leche fría. Batir todo hasta que se mezcle y me forme una crema fina.
- Cuando la leche esté tibia, ponemos en el fuego la crema que hicimos y le incorporamos la leche poco a poco. Es mejor no echárselo todo (algo más de la mitad) y que el fuego no esté muy fuerte (medio alto). Se bate y se mézcla bien. Se puede ir subiendo la temperatura poco a poco para que hierva hasta que espese. Luego se le va incorporando el resto de la leche hasta conseguir el espesor deseado.

Se remueve continuamente con unas varillas, y hay que tener mucho cuidado con la temperatura, porque si no removemos y la temperatura es muy alta se forma una costra en el fondo y unos grumos horribles. La temperatura siempre es mejor que empecemos por poca y vayamos subiendo poco a poco, aunque se nos acabe la paciencia y tengamos que estar mucho tiempo removiendo (estoy hablando siempre dela inducción, con gas es máis fácil)
Almibar
- Poner todos los ingredientes a calentar en un cazo hasta hervir y dejarlos unos cinco minutos
Montaje
En el fondo ponemos el bizcocho y lo empapamos con el almíbar. A continuación ponemos la crema y por encima los trozos de fruta. Por último, la nata con la ayuda de una manga pastelera, que tenemos previamente montada con el azúcar.
Yo lo adorné con unos fideos de chocolate.

martes, 30 de agosto de 2011

BICA BRANCA DE LAZA

Unha auténtica delicia. Levaba moito tempo con ganas de facela, comprei en varias ocasións as claras no mercadona para facela, pero, ao final, empregábaas noutras cousas. Nesta ocasión non o pensei moito e púxenme, cando me dei conta estaba feita. É moi perigosa porque non podes parar de comer, anaquiño a anaquiño, soa, mollada no café..., irresistible.
Pode parecer que por ser galega as bicas son algo típico nas nosas mesas. Pois non, eu coñecín a bica xa maiorciña, cando tiven unha compañeira de Ourense. Son típicas en Ourense, pero noutras zonas nin idea, hoxe en día un pouco máis porque se popularizaron, aínda que fai uns anos para nada.
Son coñecidas tres diferentes, parece ser que hai certas disputas da outoría dalgunha delas, non teño nin idea. O único que sei é que están deliciosas as tres.
Pois, como teño por costume, copieina, é que non me podo resistir ás delicias que se publican pola rede, algunhas delas nin chego a publicalas, son unha copiona sen remedio. E de quen??? Pois da miña querida amiga blogueira, Pamela, de Uno de dos, todo o que sae das súas mans fascíname, e esas fotos que ás veces nin me fixo na receita. A esta nena a natureza dotouna cunha sensibilidade especial, a sensibilidade dos artistas e das boas pesonas porque non pode ser máis doce e encantadora, sempre está disposta a axudar, sempre ten unha palabra de alento que reconforta. Creo que non digo nada que xa todos non saibamos, só hai que darse un paseo polo seu blogue e gozar da perfección e se a coñeces un pouquiño a perfección aumenta aínda máis.




En castellano
Una auténtica delicia. Llevaba mucho tiempo con ganas de hacerla, compré en varias ocasiones las claras en el mercadona para hacerla, pero, al final, las empleaba en otras cosas. En esta ocasión no lo pensé mucho y me puse, cuando me di cuenta estaba hecha. Es muy peligrosa porque no puedes parar de comer, trocito a trocito, sola, mojada en el café..., irresistible.
Puede parecer que por ser gallega las bicas  son algo típico en nuestras mesas. Pues no, yo conocí la bica ya mayorcita, cuando tuve una compañera de Ourense. Son típicas en Ourense, pero en otras zonas ni idea, hoy en día un poco más porque se han popularizado,  aunque hace unos años para nada.
Son conocidas tres diferentes, parece ser que hay ciertas disputas de la outoría de alguna de ellas, no tengo ni idea. Lo único que se es que están deliciosas las tres.
Pues, como tengo por costumbre, la copié, es que no me puedo resistir a las delicias que se publican por la red, algunas de ellas ni llego a publicarlas, soy una copiona sin remedio. Y de quien??? Pues de mi querida amiga bloguera, Pamela, de Uno de dos, todo lo que sale de sus manos me fascina, y esas fotos que a veces ni me fijo en la receta.  A esta niña la naturaleza la ha dotado con una sensibilidad especial, la sensibilidad de los artistas y de las buenas pesonas porque no puede ser más dulce y encantadora, siempre está dispuesta a ayudar, siempre tiene una palabra de aliento que reconforta. Creo que no digo nada que ya todos no sepamos, solo hay que darse un paseo por su blog y disfrutar de la perfección y si la conoces un poquito la perfección aumenta todavía más.



Ingredientes
- 9 claras de ovo (utilicei un bote de claras do Mercadona)
- 350 gr de azucre (ela pon 400, pero a min non me gusta o doce en exceso, por iso sempre quito azucre, para a próxima porei 300)
- 375 gr de fariña de trigo normal
- 375 ml de nata 35% m.g.
- Manteiga para engraxar o molde
- Azucre e canela en po para espolvorear (eu puxen unha cullerada de azucre e unha culleradiña de canela)
- Pamela engade esencia que anís que eu non  puxen
En castellano
Ingredientes
- 9 claras de huevo (utilicé un bote de claras del Mercadona)
- 350 gr de azúcar (ella el pone 400, pero a mi no me gusta el dulce en exceso, por eso siempre quito azúcar, para la próxima pondré 300)
- 375 gr de harina de trigo normal
- 375 ml de nata 35% m.g.
- Mantequilla para engrasar el molde
- Azúcar y canela en polvo para espolvorear (yo puse una cucharada de azúcar y una cucharadita de canela)
- Pamela añade esencia que anís que yo no el puse



Preparación:
- Montamos a nata e reservamos.
- Batemos as claras a punto de neve. Cando estean a medio montar engadimos o azucre pouco pouco (tamén sería o momento de engadir a esencia de anís) e seguimos batendo ata que estean ben firmes.
- Engadimos á mestura anterior a fariña tamizada aos poucos e intentando baixar as claras o menos posible, sempre delicadamente e con movementos envolventes no mesmo sentido.
- Para rematar botamos a nata montada tamén con coidado, ata que estea integrada.
- Engraxamos o molde con manteiga (no meu caso era margarina) e encima papel sulfurizado (sempre engraxo o molde antes de pór o papel para que se agarre mellor), vertemos a mestura e espolvoreamos cunha mestura feita de canela e azucre.
- Metemos no forno prequentado a 210º e cambiámolo 190º ao introducir a bica, no nivel 2 durante uns 35 minutos, nos últimos 10´ puxen o ventilador. O forno cada un debe coñecer o seu e adecualo ás súas "teimas"
- Deixamos que arrefríe un pouco no molde antes de sacalo, senón rompería.
- Usei un molde de cristal de 23 x 32



En castellano
Preparación:
- Montamos la nata y reservamos.
- Batimos las claras a punto de nieve. Cuando estén a medio montar añadimos el azúcar poco poco (también sería el momento de añadir la esencia de anís) y seguimos batiendo hasta que estén bien firmes.
- Añadimos a la mezcla anterior la harina tamizada poco a poco e intentando bajar las claras lo menos posible, siempre delicadamente y con movimientos envolventes en el mismo sentido.
- Por último echamos la nata montada también con cuidado, hasta que esté integrada.
- Engrasamos el molde con mantequilla (en mi caso era margarina) y encima papel sulfurizado (siempre engraso el molde antes de poner el papel para que se agarre mejor), vertemos la mezcla y espolvoreamos con una mezcla hecha de canela y azúcar.
- Metemos en horno precalentado a 210º y lo cambiamos 190º al introducir la bica, en el nivel 2 durante unos 35 minutos, en los últimos 10´ puse el ventilador. El horno cada uno debe conocer el suyo y adecuarlo a sus "manías"
- Dejamos que enfríe un poco en el molde antes de sacarlo, sino se rompería.
- Usé un molde de cristal de 23 x 32



viernes, 26 de agosto de 2011

TRES RECEITAS CON TOMATE

TRES RECETAS CON TOMATE
Son moitas as receitas que podemos facer con tomate, claro que si. Esta tempada abundan os tomates, na casa dos meus pais nada máis entrar o primeiro que ves son cheas de tomates. Fago salsa para que quede para o inverno e tómanse ensaladas de tomate a diario. Pareceume boa idea ir recompilando receitas con tomate sinxelas, pero con encanto, que na miña casa, polo menos, non se toman habitualmente, así podemos consumir os tomates, pero de formas diferentes e todas elas moi ricas.
En castellano
Son muchas las recetas que podemos hacer con tomate, claro que si. Esta temporada abundan los tomates, en casa de mis padres nada más entrar lo primero que ves son montones de tomates. Hago salsa para que quede para el invierno y se toman ensaladas de tomate a diario. Me pareció buena idea ir recopilando recetas con tomate sencillas, pero con encanto, que en mi casa, por lo menos, no se toman habitualmente, así podemos consumir los tomates, pero de formas diferentes y todas ellas muy ricas.

ENSALADA DE TOMATE E QUEIXO FETA
ENSALADA DE TOMATE Y QUESO FETA
Ingredientes
2 tomates maduros e duros
150 gr de queixo feta
Olivas negras
Para a vinagreta
25 ml de aceite de oliva virxe extra
2 dentes de allo
6 follas de albahaca
Vinagre de módena
Sal maldon

En castellano
Ingredientes
2 tomates maduros y duros
150 gr de queso feta
Aceitunas negras
Para la vinagreta
25 ml de aceite de oliva virgen extra
2 dientes de ajo
6 hojas de albahaca
Vinagre de módena
Sal maldon


Realización
- Lavamos ben os tomates e os troceamos. Troceamos o queixo feta, engadimos as olivas.
- Facemos a vinagreta: Na picadora introducimos o allo, a albahaca e o aceite e procesamos todo xunto. Eu fixen máis cantidade que a que poño nos ingredientes, porque senón a picadora non o procesa ben. Logo gárdase para outra ensadala sen problemas. Tamén se podería facer a man picando finamente a albahaca e o allo. .Engadimos un bo chorro de vinagre de módena e mesturámolo ben.
- Salgamos un pouco os tomates (se queremos), regamos a ensalada coa vinagreta e listo.

En castellano
Realización
- Lavamos bien los tomates y los troceamos. Troceamos el queso feta, añadimos las aceitunas.
- Hacemos la vinagreta: En la picadora introducimos el ajo, la albahaca y el aceite y procesamos todo junto. Yo hice más cantidad, que la que pongo en los ingredientes, porque sinó la picadora no lo procesa bien. Luego se guarda para otra ensadala sin problemas. También se podría hacer a mano picando finamente la albahaca y el ajo. .Añadimos un buen chorro de vinagre de módena y lo mezclamos bien.
- Salamos un poco los tomates (si queremos), regamos la ensalada con la vinagreta y listo.

______________________________________________________________________________

ENSALADA CAPRESSE
Ingredientes
2 tomates
300 gr de mozarella fresca
Para o aliño (fixen un pesto suave) (destas cantidades sobroume)
10 follas de albahaca (as miñas eran moi pequeniñas e puxen máis)
60 ml de aceite de oliva virxe extra
1 cullerada de piñóns torrados
1 cullerada de parmesano recentemente rilado
1 dente de allo
sal maldon
En castellano
Ingredientes
2 tomates
300 gr de mozarella
Para el  aliño.Hice un pesto suave (me sobró):
10 hojas de albahaca (Como las mías eran muy pequeñitas puse más)
60 ml de aceite de oliva virgen extra
1 cucharada de piñones tostados
1 cucharada de parmesano recién rallado
1 diente de ajo
sal maldon



Realización
- Cortamos en rodaxas o tomate e a mozarella. Disponémolos de forma alterna onde os vaiamos a servir. Salgamos a gusto e botámoslle por encima o pesto.
Realización do pesto
Nas receitas orixinais desta ensalada non leva pesto, so leva aceite con albahaca. Pero a min como me gusta tanto o pesto...
- Torramos os piñóns nunha tixola.
- Raiamos o queixo parmesano.
- Pomos a albahaca, os piñóns e o dente de allo na picadora ou na batidora. Trituramos. Engadimos o queixo e volvemos á mesturar. Para rematar, incorpórase o aceite e vólvese a mesturar. Salpimentamos a gusto e listo. Se lle poñemos o sal ao tomate e o queixo, non salgamos o pesto.
En castellano
Realización
Cortamos en rodajas tanto el tomate como la mozarella . Los disponemos en el plato de servir alternando las rodajas de tomate y las de mozarella. Le echamos un poco de sal y por último le vamos echando por encima el pesto.
Realización del pesto
En las recetas originales no lleva pesto, solo aceite con albahaca, pero como a mi me gusta tanto el pesto, pues me emocioné.
- Tostamos los piñones en una sartén.
- Rallamos el queso parmesano.
- Ponemos la albahaca, los piñones y el diente de ajo en la picadora o en la batidora. Trituramos. Añadimos el queso y volvemos a a mezclar. Por último, se incorpora el aceite y se vuelve a mezclar. Podemos salpimentar o no, si lo hacemos ya no le ponemos sal al tomate y la mozarella.

__________________________________________________________________________________
SALMOREJO
Ingredientes
700 gr de tomates maduros (sen pelar)
70 gr de faragulla de pan vello
1 dente de allo
6 culleradas de aceite de oliva virxe
sal e vinagre ao gusto
Para acompañar: ovo duro e xamón serrano

En castellano
Ingredientes
700 gr de tomates maduros (sin pelar)
70 gr de miga de pan viejo
1 diente de ajo
6 cucharadas de aceite de oliva virgen
sal y vinagre al gusto
Para acompañar: huevo duro y jamón serrano




Realización
- Pelamos e despebitamos os tomates.
- Introducimos todos os ingredientes nun recipiente e batemos co batedor eléctrico ata conseguir unha crema. Se queda moi espeso podemos engadir un pouco de auga ou un pouco máis de aceite.

- Tómase ben frío e podemos acompañalo con ovo duro e/ou con xamón.
En castellano
Realización
- Pelamos y despepitamos los tomates.
- Introducimos todos los ingredientes en un recipiente y batimos con la batidora hasta conseguir una crema. Si queda muy espeso podemos añadir un poco de agua o un poco más de aceite.
- Se toma bien frío y se puede acompañar con huevo duro picado y/o con jamón.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...