lunes, 10 de enero de 2011

TRENZA TIPO ALMUDÉVAR

He publicado una nueva versión de esta receta, después de hacerla mucho ha evolucionado bastante. Se puede acceder a la nueva versión pinchando AQUÍ.

Esta entrada vai adicada íntegramente ás miñas "ex-compañeiras" do cole da Picota. Canto as boto de menos, o cal non quere dicir que non teña compañeiras fantásticas neste cole, estou moi a gusto, pero unhas non quitan as outras.
Esta trenza xa a teño plublicada e bautizada co nome de trenza rechea de crema de xema e froitos secos, no seu momento xa dixen que tentaba ser unha réplica da trenza de Álmudevar, por iso agora a bauticei así. A historia dela xa a contei nesa entrada e non é plan volvela a contar. O ano pasado cando a fixen leveillela ó cole e, as máis cociñeiras, pedíronme a receita desesperadamente, consultaban o blogue para ver se a publicara e reclamábana. Eu non quería publicala porque aínda había certos matices que quería perfeccionar e ademais apetecíame facer unha reportaxe gráfica para que quedara todo máis claro. Pero non houbo maneira e tiven que publicala. Cando viron a receita dixeron que era moito lío, xa o sabía eu. Por iso digo que vai adicado a elas, porque agora seguro que queda todo un pouco máis claro e encantaríame que se animaran a facela. Vaaaaaaaaaaaaale, si, é liosa, hai que ter paciencia, tempo e ganas, pero a recompensa é moi grande, sobre todo pola satisfacción ó vela feita e saber que saiu das túas mans. Se nos organizamos non leva tanto tempo nin esforzo, hai que contar con un par de días, aínda que podemos prolongalo tres, organizamos os tempos libres e cando nos deamos conta xa nos ven o cheiriño do forno e xa a estamos degustando con un café e estás recibindo un montón de piropos polo boa que está.
Para min é a miña receita estrela, por todo o proceso e polo sabor. Creo que é un dos bocados máis sabrosos que xamais probei. De feito este foi o noso doce para despedir e recibir o ano. Non sabía que sobremesa facer para fin de ano, estaba pensando nunha torta, é de feito xa tiña algo en mente, pero miña nai díxome que fixera a trenza e que me deixara de tortas. Cada vez que botábamos un bocado na boca, instintivamente, cerrábamos os ollos e degustábamos o bocado como se fose o último ou como se nunca tal manxar probáramos. Cando se ía acabando mirábamos para ela con pena.
Só puiden fotografar unha delas, porque sempre prefiro facer dúas pequenas, a outra desapareceu sen compaixón e sen tempo dun posado. As fotos do recheo non lle dan creto, pero facerlle fotos a esta trenza resúltame moi difícil porque cando te das conta acabouse e cando estás comendo o anaco perfecto para a foto, non hai luz ou o único que queres é comelo e non andar perdendo o tempo con fotos. Se noutra ocasión consigo facer mellores fotos do recheo xa as poñerei.


En castellano
Esta entrada va dedicada íntegramente a mis "ex-compañeras" del cole de A Picota. Cuanto las echo de menos, lo cual no quiere decir que no tenga compañeras fantásticas en este cole, estoy muy a gusto, pero unas no quitan a las otras.
Esta trenza ya la tengo plublicada y bautizada con el nombre de trenza rellena de crema de yema y frutos secos, en su momento ya dije que intentaba ser una réplica de la trenza de Álmudevar, por  eso ahora la bauticé así. La historia de ella ya la conté en esa entrada y no es plan volverla a contar. El año pasado cuando la hice se la llevé al cole y, las más cocineras, me pidieron la receta desesperadamente, consultaban el blog para ver si la había publicado y la reclamaban. Yo no quería publicarla porque aún había ciertos matices que quería perfeccionar y además me apetecía hacer un reportaje gráfico para que quedara todo más claro. Pero no hubo manera y tuve que publicarla. Cuando vieron la receta dijeron que era mucho lío, ya lo sabía yo. Por eso digo que va dedicado a ellas, porque ahora seguro que queda todo un poco más claro y me encantaría que se animaran a hacerla. Vaaaaaaaaaaaaale, sí, es liosa, hay que tener paciencia, tiempo y ganas, pero la recompensa es muy grande, sobre todo por la satisfacción al verla hecha y saber que salió de tus manos. Si nos organizamos no lleva tanto tiempo ni esfuerzo, hay que contar con un par de días, aunque podemos prolongarlo tres, organizamos los tiempos libres y cuando nos demos cuenta ya nos viene el olorcito del horno y ya la estamos degustando con un café y estás recibiendo un montón de piropos por lo buena que está.
Para mí es mi receta estrella, por todo el proceso y por el sabor. Creo que es uno de los bocados más sabrosos que jamás probé. De hecho este fue nuestro dulce para despedir y recibir el año. No sabía que postre hacer para fin de año, estaba pensando en una tarta, de hecho ya tenía algo en mente, pero mi madre me dijo que hiciera la trenza y que me dejara de tartas. Cada vez echábamos un bocado en la boca, instintivamente, cerrábamos los ojos y degustábamos el bocado como si fuera el último o como si nunca tal manjar hubiéramos probado. Cuando se iba acabando mirábamos para ella con pena.
Sólo pude fotografiar una de ellas, porque siempre prefiero hacer dos pequeñas, la otra desapareció sin compasión y sin tiempo de un posado. Las fotos del relleno no le dan crédito, pero hacerle fotos a esta trenza me resulta muy difícil porque cuando te das cuenta se acabó y cuando estás comiendo el trozo perfecto para la foto, no hay luz o lo único que quieres es comerlo y no andar perdiendo el tiempo con fotos. Si en otra ocasión consigo hacer mejores fotos del relleno ya las pondré.



Ingredientes
Masa nai, pé de masa, esponxa
150 grs de fariña de forza
100 ml de auga morna
1 culleradiña de levadura de panadería en po (marca maizena)
Masa
400 grs de fariña de forza (pode facer falta un pouco máis se vemos que está moi pegañenta a masa, pero non máis de 50 grs)
100 ml de leite morna
50 grs de manteiga branda (a temperatura ambiente)
2 ovos + 1 para pintar
80 grs de azucre
10 grs de sal
O que queda do sobre de levadura de panadería en po (maizena)
200 grs de manteiga para hoxaldrar (uso president)
Recheo (non poño cantidades porque cando as colocamos no recheo vemos o que nos fai falta cando está cuberto e tamén vai un pouco a gusto)
Noces
Pasas
Améndoa en láminas
Crema de xema
150 gr de azucre
50 ml de auga
4 xemas de ovo
1 cullerada de maicena
Almíbar
100 grs de azucre glass
50 grs de auga



En castellano
Ingredientes
Masa madre, pie de masa, esponja
150 grs de harina de fuerza
100 ml de agua tibia
1 cuchardita de levadura de panadería en polvo (marca maizena)
Masa
400 grs de harina de fuerza (puede hacer falta un poco más si vemos que está muy pegajosa la masa, pero no más de 50 grs)
100 ml de leche tibia
50 grs de mantequilla blanda (a temperatura ambiente)
2 huevos + 1 para pintar
80 grs de azúcar
10 grs de sal
Lo  que queda del sobre de levadura de panadería en polvo (maizena)
200 grs de mantequilla para hojaldrar (uso president)
Relleno (no pongo cantidades porque cuando las colocamos en el relleno vemelos lo que nos hace falta cuando está cubierto y también va uno poco a gusto)
Nueces
Pasas
Almendra en láminas
Crema de yema
150 gr de azúcar
50 ml de agua
4 yemas de huevo
1 cucharada de maicena
Almíbar
100 grs de azúcar glass
50 grs de agua



Elaboración
Pé de masa
- Mesturamos a levadura coa fariña e engadinos a auga. Integramos ben todo ata formar unha masa. Tapámola cun film, deixamos que duplique o volume, unhas dúas ou tres horas. Se a facemos pola noite, despois dese tempo metémola na neveira. Sacámola unha hora ou dúas antes de facer a masa
Masa
- Acordarse de sacar a tempo a manteiga para que vaia abrandando un pouco.
- Introducimos nun recipiente a fariña e mesturámola coa levadura. A continuación incorporamos manteiga partida en cubos e mesturamos coa fariña, fregándoa cos dedos ata que estea integrada (esto está copiado do método Bertinet e gustoume o proceso).
- Engadimos o azucre e o sal e mesturamos co anterior. Logo, os ovos batidos e o leite. Mesturamos un pouco o conxunto. Cando se vaian mesturando todos os ingredientes incorporamos o pé de masa.
- Agora so queda amasar ata que se integre ben o conxunto. O amasado é longo, sobre uns 15 minutos, ata que non se aprecie a masa nai ou pé de masa porque ó ser máis branca que a masa cando está todo ben integrado xa non se diferencian as dúas.  Son fundamentais os golpes e o amasado dándolle moitas voltas. Todo ata que vexamos que a masa é elástica e lisa. 
- Facemos unha bóla, aplanámola un pouco, facémolle unha cruz e envolvémola en película de cociña. Gárdase na neveira durante unhas 5 ou 6 horas ou toda a noite, depende como nos cadre o proceso de elaboración e como nos organicemos.



En castellano
Elaboración
Pie de masa
- Mezclamos la levadura con la harina y añadimos el agua (con una cuchara de madera o con la mano). Integramos bien todo hasta formar una masa. La tapamos con un film, la dejamos que duplique el volumen, unas dos o tres horas. Si la hacemos por la noche, después de ese tiempo la metemos en  la nevera. La sacamos una hora o dos antes de hacer la masa.
Masa
- Acordarse de sacar a tiempo la mantequilla para que vaya ablandando un poco.
- Introducimos en un recipiente la harina y la mezclamos con la levadura. A continuación incorporamos mantequilla partida en cubos y mezclamos con la harina, frotándola con los dedos hasta que esté integrada (esto está copiado del método Bertinet y me gustó el proceso).
- Añadimos el azúcar y la sal y mezclamos con lo anterior. Luego, los huevos batidos y la leche. Mezclamos un poco el conjunto. Cuando se vayan mezclando todos los ingredientes incorporamos el pie de masa.
- Ahora solo queda amasar hasta que se integre bien el conjunto. El amasado es largo, sobre unos 15 minutos, hasta que no se aprecie la masa madre o pie de masa porque al ser más blanca que la masa cuando está todo bien integrado ya no se diferencian las dos. Son fundamentales los golpes y el amasado dándole muchas vueltas. Todo hasta que veamos que la masa es elástica y lisa.
- Hacemos una bola, aplanámola un poco, le hacemos una cruz y la envolvemos en película de cocina. Se guarda en la nevera durante unas 5 o 6 horas o toda la noche, depende como nos cuadre el proceso de elaboración y como nos organicemos.


- Retiramos a masa da neveira, quitámoslle o film e procedemos a estirar a masa nunha superficie lixeiramente enfariñada, estiramos ben cada un dos brazos, partindo da cruz que lle fixemos inicialmente e poñemos a masa cara nós en forma de cruz, colocamos a manteiga no centro.
En castellano
- Retiramos la masa de la nevera, le quitamos el film y procedemos a estirar la masa en una superficie ligeramente enharinada, estiramos bien cada uno de los brazos, partiendo de la cruz que le hicimos inicialmente y ponemos la masa cara nosotros en forma de cruz, colocamos la mantequilla en el centro.

Estiramos ben cada un dos brazos e poñemos a masa cara nós en forma de cruz, colocamos a manteiga no centro. Estiramos bien cada uno de los brazos y ponemos la masa con la cruz enfrete a nosotros, colocamos la mantequilla en el centro.

 

- Pasamos a envolver a manteiga coa masa: primeiro o lado esquerdo, 2º o dereito, 3º o de abaixo e por último o de arriba, presionamos ben.
- A superficie de traballo debe estar o máis fría posible. Eu uso un recipiente cerrado que contén xeo para pasarlle á superficie e para tocar coas mans, tamén deben estar o máis frías posible.
- Unha vez feito paquete estiramos a masa 1º dánselle golpes co rodelo para que se vaia aplastando, logo estiramos sempre no mesmo sentido e tamén podemos ir dándolle golpes.
En castellano
- Pasamos a envolver la mantequilla con la masa: primero el lado izquierdo, 2º el derecho, 3º lo de abajo y por último el de arriba, presionamos bien. Guardamos en la nevera envuelto en film.
- La superficie de trabajo debe estar el más fría posible. Yo uso un recipiente cerca que contiene hielo para pasarle a la superficie y para tocar con las manos, también deben estar el más frías posible.
- Una vez hecho paquete estiramos la masa 1º se le dan golpes con el rodillo para que se vaya aplastando, luego estiramos siempre en el mismo sentido y también podemos ir dándole golpes.


Envolvemos a manteiga coa masa: Primeiro o lado esquerdo,  2º o dereito, 3º o de abaixo e por último o de arriba, presionamos ben. Envolvemos la mantequilla con la masa: 1º el lado izquierdo, 2º el derecho, 3º el de abajo y por útimo el de arriba.

 
Estiramos o paquete: 1º dánselle golpes co rodelo para que se vaia aplastando, logo estiramos sempre no mesmo sentido e tamén podemos ir dándolle golpes. Estiramos el paquete: 1º dándole golpes con el rodillo y a continuación estirando siempre en el mismo sentido y también le podemos ir dando golpes a la vez.

Xa estirada a masa podemos empezar a darlle as voltas coma nas fotos. Despois destes seis pasos metémola na neveira, polo menos, media hora. Neste caso despois das primeiras voltas deixeina toda a noite na neveira. Á mañá seguinte fixen as dobreces outras 2 veces máis cunha separación dunha hora máis ou menos. Despois das últimas voltas tamén esperamos unha hora antes de estirar a masa.
En castellano
Ya estirada la masa podemos empezar a darle las vueltas como en las fotos. Después de estos seis pasos la metemos en la nevera, por lo menos, media hora. En este caso después de las primeras vueltas la dejé toda la noche en la nevera. A la mañana siguiente hice las dobreces otras 2 veces más con una separación de una hora más o menos. Después de las últimas vueltas también esperamos una hora antes de estirar la masa.

 
Agora veñen as voltas: dróbrase o terzo superior encima da masa, logo o inferior por riba do 1º. Xiramos 90º no sentido das agullas do reloxo, estiramos e volvemos a dobrar do mesmo xeito, metemos na neveira, polo menos media hora (neste caso estivo toda a noite). Cando a saquemos debemos poñer a dobrez para a dereita. Esta operación repetímola 2 veces máis, en total 3, metendo sempre na neveira. No caso destas masas fermentadas poderíamos metela na neveira no paso 3, así so levaría unha volta de cada vez, se facemos os 6 pasos son 2 voltas de cada vez. Ahora vienen las vueltas: se dobla el tercio superior sobre la masa, después el inferior sobre el 1º.Giramos 90º en el sentido de las agujas de reloj, estiramos y volvemos a doblar de la misma forma que antes, metemos en la nevera por lo menos media hora (en este caso estuvo toda la noche). Cuando la saquemos debemos poner la doblez para la derecha. Repetimos esta operación 2 veces más, en total son 3, metiéndola en la nevera entre cada una de ellas. En el caso de estas masas fermentadas podríamos dejarlo en el paso 3 y darle una vuelta de cada vez, si hacemos los 6 pasos son 2 vueltas de cada vez.
- Cando acabei de darlle as voltas á masa corteina en dous porque así é máis manexable. Envolvín cada unha das dúas metades en film e metinas na neveira unha hora aproximadamente.
En castellano
- Cuando acabé de darle las vueltas a la masa la corté en dos porque así es más manejable. Envolví cada una de las dos mitades en film y las metí en la nevera una hora aproximadamente.


Apréciase perfectamente como se foi intercalando a manteiga e masa. Se aprecia perfecetamente como se fueron intercalando la masa y la mantequilla.


- Despois e mentras deixamos repousando e enfriando a masa na neveira imos preparando a crema de xema.
- Después y mientras dejamos reposando y enfriando la masa en la nevera vamos preparando la crema de yema.


Crema de xema (sacada de webos fritos)
- Facer un almíbar coa auga e o azucre nun cazo. Deixar cocer uns 5 minutos e retirar do lume para que se amorne.
- Preparamos un recipiente con auga moi fría ou con auga con xeo, no cal poida caber o cazo no que facemos a crema de xema.
- Mesturar as xemas coa maicena nun cazo, e remover ben cunhas varillas.
- Pór o cazo das xemas ao lume, con temperatura moi baixa engadir o almíbar pouco a pouco caendo coma un fío, e remover coas varillas ata que espese (hai qe ter paciencia porque tarda bastante, uns 20 minutos). Eu vou subindo pouco a pouco a temperatura, ata que consigo que espese, non subo de 5 (a miña inducción ten 9 de máximo), en canto vexo que empeza a burbullar un pouco baixo e sigo remexendo ata que espese).
- Retirar do lume a crema de xemas. Meter o cazo onde as fixemos dentro do recipiente maior con auga fría, e seguir dándolle voltas. Con isto conseguimos que se arrefríe rapidamente, teña unha bonita cor e non se oxide.



En castellano
Crema de yema (sacada de webos fritos)
- Hacer un almíbar con el agua y el azúcar en uno cazo. Dejar cocer unos 5 minutos y retirar del fuego para que se temple.
- Preparamos un recipiente con agua muy fría o con agua con hielo, en el cual pueda caber el cazo en el que hacemos la crema de yema.
- Mezclar las yemas con la maicena en uno cazo, y remover bien con unas varillas.
- Poner el cazo de las yemas en el fuego, con temperatura muy baja añadir el almíbar poco a poco cayendo como un hilo, y remover con las varillas hasta que espese (hay qe tener paciencia porque tarda bastante, unos 20 minutos). Yo voy subiendo poco a poco la temperatura, hasta que consigo que espese, no subo de 5 (mi inducción tiene 9 de máximo), en cuanto veo que empieza a burbujear un poco bajo y sigo batiendo hasta que espese, en 3).
- Retirar del fuego la crema de yemas. Meter el cazo dentro del recipiente mayor con agua fría, y seguir dándole vueltas. Con esto conseguimos que se enfríe rápidamente, tenga un bonito color y no se oxide.



Montaxe da trenza
- Estiramos a masa en forma de rectángulo, esto é o máis difícil porque custa bastante estirala para deixala ben finiña. Para facilitarme o traballo untei a mesa de traballo con aceite e encima coloquei un papel de fornear para que se agarrara, encima a masa e estírase o máis que se poida. Neste punto teño certas dúbidas, teño lido que as masas hoxaldradas téñense que estirar sempre no mesmo sentido, pero se o fago así non estira ó ancho nin estira todo o que eu quero, polo tanto, eu estiro en tódolos sentidos para facela o máis fina posible, non sei se estou facendo ben, pero non vexo outro xeito.
- Unha vez ben estirada cortamos pola metade, pola parte máis larga, deixándoa un pouco unida na parte superior e procedemos a incorporar o recheo. Untamos a metade de cada unha das dúas metades coa crema de xema (na zonas que están na parte do corte central que fixemos) e por encima poñemos as pasas, as noces troceadas e as améndoas (non puxen cantidades destes tres ingredientes porque serán suficientes cando cubramos a superficie). (Todo este proceso vese máis claro nas fotos.)
- Dobramos a masa sen recheo encima do recheo cara o centro, neste paso axúdanos moito o feito de estirar a masa encima do papel, axudámonos co papel para dobrar a masa.  Selamos un pouco as dobreces.
En castellano
Montaje de la trenza
- Estiramos la masa en forma de rectángulo, esto es lo más difícil porque cuesta bastante estirarla para dejarla bien finita. Para facilitarme el trabajo unté la mesa de trabajo con aceite y encima coloqué un papel de hornear para que se agarrase, encima la masa y se estira lo más que se pueda. En este punto tengo ciertas dudas, he leído que las masas hojaldradas se tienen que estirar siempre en el mismo sentido, pero si lo hago así no estira a lo ancho ni estira todo lo que yo quiero, por lo tanto, yo estiro en todos los sentidos para hacerla lo más fina posible, no sé si estoy haciendo bien, pero no veo otra manera.
- Una vez bien estirada cortamos por la mitad, por la parte más larga, dejándola un poco unida en la parte superior y procedemos a incorporar el relleno. Untamos la mitad de cada una de las dos mitades con la crema de yema (en la zonas que están en la parte del corte central que hicimos) y por encima ponemos las pasas, las nueces troceadas y las almendras (no puse cantidades de estos tres ingredientes porque serán suficientes cuando cubramos a superficie). (Todo este proceso se ve más claro en las fotos.)
- Doblamos la masa sin relleno encima del relleno hacia el centro, en este paso nos ayuda mucho el hecho de estirar la masa encima del papel, nos ayudamos con el papel para doblar la masa.  Sellamos un poco las dobleces.



- Cruzamos as dúas partes tratando que a abertura quede cara arriba para que o recheo non se saia. Unha vez rematados os cruces aplastamos un pouco para que non quede abultado.
- Introducímola trenza na bandexa de forno cuberta con papel de forno. Neste momento cambiei o papel de forno, é dicir, reitirei o papel no que estirei a masa. Hai que ter coidado porque o papel pégase bastante á masa. O mellor método é cubrir a bandexa de forno con papel de fornear, poñer a trenza co papel inicial encima e ir retirándoo pouco a pouco para que a trenza non se deforme.
- Como eran dúas trenzas, unha vez feita a 1ª metina na neveira mentres montaba a segunda, así os levedados serían máis ó mesmo tempo.
- Deixamos levedar, tapado, eu fíxeno con un plástico sin que toque as trenzas, ata que duplique o volume, unhas dúas ou tres horas, temos que ter en conta que tratamos con unha masa fría (tamén depende do calor da cociña). O ideal sería que a deixáramos toda a noite levedando na neveira (ou sete ou 8 horas), pero eu non o fixen por mor do tempo e levedou a temperatura ambiente. Para a próxima tentareino.
- Pintámola con ovo batido e decoramos con améndoa laminada (se se quere).
- Prequetamos o forno a 180º. Logo cando introducín a trenza baixeino a 170º durante 45 minutos (nisto cada un debe saber como é o seu forno). Coloqueinas na parte central do forno. Despois de media hora cubrín as trenzas con papel de prata para que non se tostasen por encima.
- Cando saia do forno pintamos co almíbar que fixemos mentras se forneaba.
En castellano
- Cruzamos las dos partes tratando que la abertura quede hacia arriba para que el relleno no se salga. Una vez acabados los cruces aplastamos un poco para que no quede abultado.
- Introducimos la trenza en la bandeja de horno cubierta con papel de horno. En este momento cambié el papel de horno, es decir, reitiré el papel en el que estiré la masa. Hay que tener cuidado porque el papel se pega bastante a la masa. El mejor método es cubrir la bandeja de horno con papel de hornear, poner la trenza con el papel inicial encima e ir retirándolo poco a poco para que la trenza no se deforme.
- Como eran dos trenzas, una vez hecha a 1ª la metí en la nevera mientras montaba la segunda, así los levados serían más al mismo tiempo.
- Dejamos leudar, tapado, yo lo hice con un plástico sin que toque las trenzas, hasta que duplique el volumen, unas dos o tres horas, tenemos que tener en cuenta que tratamos con una masa fría (también depende del calor de la cocina). Lo ideal sería que  los dejase toda la noche levando en la nevera (o siete o 8 horas), pero yo no lo hice por una cuestión de tiempo y leudó a temperatura ambiente. Para la próxima lo intentaré.
- La pintamos con huevo batido y decoramos con almendra laminada (si se quiere).
- Precalentamos el horno a 180º. Luego cuando introduje la trenza lo bajé a 170º durante 45 minutos (en esto cada uno debe saber como es su horno). Las coloqué en la parte central del horno. Después de media hora cubrí las trenzas con papel de plata para que no se tostaran por encima.
- Cuando salga del horno pintamos con el almíbar que hicimos mientras se horneaba.


Almíbar
- Poñemos todo a quentar e deixámolo burbullar uns cinco minutos. Facémolo cando case esteamos a punto de sacar a trenza do forno.
En castellano
 Almíbar
- Ponemos todo a calentar y  lo dejamos burbujear unos cinco minutos. Lo hacemos cuando estemos a punto de sacar la trenza del horno.


83 comentarios:

  1. Acabo de llegar a tu blog por casualidad al ver una entrada en gallego en el blog de Mayda, y me ha encantado.
    Menuda trenza, estupenda.
    Aquí me quedo como seguidora, para disfrutar y aprender con tus recetas.
    Un bico paisana

    ResponderEliminar
  2. Ten unha pinta!! Vamos, que comía nela todo o día! jeje
    Pero vexo moi difícil o paso da manteiga... intenteino unha vez e saliu mal... a ver se me animo coa tua receita ;)
    Bicos!

    ResponderEliminar
  3. pero por diosssssss que he empezado mi dietaa... que maravilla de trenza, super elaborada,... un diez.
    un saludo desde www.lasguisanderas.com

    ResponderEliminar
  4. MªJosé!!! tienes que cambiar en tu perfil lo de aprendiz de repostería porque de aprendiz nada de nada eh!!! eres una artista como la copa de un pino!!! menuda trencita maja que has hecho!! que dulzura sólo ver las fotos!!! y el paso a paso......... genial! como todo!!

    que tenhas una linda semana!!!!

    ResponderEliminar
  5. pues eso estaba pensando yo, esta niña no había hecho ya una!!! pero es que ahora la has clavado!!! comprenderás que me llevo la receta, jajaja

    Salu2, Paula
    http://conlaszarpasenlamasa.cultura-libre.net
    http://galletilandia.blogspot.com

    ResponderEliminar
  6. Me ha encantado, me copio tú receta, esto tengo que probarlo.

    Saludos

    ResponderEliminar
  7. Qué entrada tan maravillosa, pero qué trenza más difícil de hacer!!!
    UNa maravilla, impresionante

    ResponderEliminar
  8. Se ve con mucho trabajo, pero seguramente con este resultado tan bueno merece la pena intentarlo.
    Besos.

    ResponderEliminar
  9. Que maravilla de receta y el paso a paso es genial, coincido con Tito de aprendiz nada de nada EXPERTA REPOSTERA, es impresionante la trenzita que has hecho
    Un beso

    ResponderEliminar
  10. Madre mía, qué trenza más estupenda. A mí me gusta mucho esta clase de dulces. Tengo que probar a hacerla.
    Un besote

    ResponderEliminar
  11. Menuda pinta que tienen estas trenza, las fotos se ven estupendas.
    Muchas gracias por el paso a paso, nunca me he aclarado bien con lo de las vueltas de esta masa :-)
    Me pillo un trocito, aunque seguramente ya se abrá terminado.
    Un besín.

    ResponderEliminar
  12. Qué rica trenza y menudo trabajón da hacerla, eres una experta en la cocina, por muy rica que esté no tengo tanto tiempo para dedicarle a mi cocina, aún así te la copio que nunca se sabe.
    Bicos

    ResponderEliminar
  13. Mimadriña, que pinta e que traballazo!! Xa se ve que ten que estar exquisita, eso sí non sei eu se terei paciencia para isto.

    Bicos

    ResponderEliminar
  14. moi boa, e menudo traballiño che levou pero vese ben rica.

    bss

    ResponderEliminar
  15. Esta noite estou de ollos abertos e atopei o teu blog, coma pasa neste mundo, a través de outro.
    Encantoume e como din por aí, tes que cambiar o perfil porque de aprendiz, nada de nada.
    Esta trenza ten unha pinta deliciosa, desprende calidade e coidados na súa elaboración, como as tradicionais. Vamos, que a saliva crece e crece na miña boca.
    O roscón de reis e unha verdadera pasada, agora si que comenza xa a darme a fame.
    É un roscón increíble.
    Felicítote por ser tan boa cociñeira, de verdade, da gusto estar na túa casiña.
    Eiquí me quedo, disfrutando dos teus traballos e tentando reproducir algún.
    Bicos e ata pronto.

    ResponderEliminar
  16. Excelente! Se ve exquisita. El hojaldre casero queda tan rico, me gusta mucho ese relleno.
    un besito, que tengas una linda semana,

    ResponderEliminar
  17. Madre mia! Que pinta tiene!!!
    Ya creo que les a gustado tánto...
    Te deceo una buena semana.

    ResponderEliminar
  18. Pero bueno, que maravilla nos has preparado hoy, me encanta ese corte, es fantástico.
    Espero que haya comenzado bien el año ;-)
    Besitos

    ResponderEliminar
  19. ay,q me caigo pa`tras-----que buena pinta...tus compis seguro que me dejan probar un bocadito

    ResponderEliminar
  20. Madre mia que marabilla de postre¡ Biquiños¡

    ResponderEliminar
  21. Bueno, bueno, bueno... me levanto y veo esta peazo trenza! Que pintaaaa!

    Llevar lleva chollo, pero sólo hay que verla, lo compensa totalmente! Estoy más que segura!

    Esta si la pilla mi madre no deja ni el plato, cuando vaya a casa tengo que hacérsela!
    Aunque será mejor que practique antes, no? jiji!

    Un besi! Feliciano!

    natalia

    ResponderEliminar
  22. e a ti non che gustaria virte para algún cole de ourense?? Quen puidera terte de compañeira, que as miñas compis son xeniais e unhas catadoras de luxo, pero o de cociñar.... ehemmmm. Unha DELIIIIIIICIA. que pases boa semana, e a ver se me animo ca receita.

    ResponderEliminar
  23. Encántame este tipo de postres con froitos secos. Quédome alucinada con tutorial que puxeches, moi clariño. As fotos son boísimas. Quedeime parva coa receta

    Biquiños

    ResponderEliminar
  24. Pedazo trenza. É impresionante. Eu intentarei facela, pero vamos, con que me quedara a metade de ben que a ti daba cun canto nos dentes. Unha aperta.

    ResponderEliminar
  25. Divina de la muerte, laboriosa, pero divina. Admiro como te curras cada entrada, se la pasión que le pones a tus recetas. Felicidades.
    Un beso

    ResponderEliminar
  26. Preciosa, ese paso a paso me ha conquistado, esta seguro que cae el fin de semana, a ver que me invento, te ha quedado divina, asi como se lee, además con ese dorado perfecto, rica, rica...me encantó esta receta.

    Un abrazo, estoy segura que tus ex-compañeras de cole y las nuevas te seguirán a dónde vayas con su cariño :D

    Bonita semana!

    ResponderEliminar
  27. ¡ Qué buena pinta tiene ! Probaré a hacerla, porque ya me están reclamando otro brioche , les ha encantado ese tipo de masa. Un bico

    ResponderEliminar
  28. María José y eso de que no te apetecia mucho meterte en la cocina jeje.¡¡madre mia!!menudo paso a paso, y menudas fotosss!! que has trabajado un montón y se nota en la trenza, un lujo la receta...si señor!! una palabra ¡¡impresionanteeeee!! Un biquiño

    ResponderEliminar
  29. ¡Qué ríquisima debe estar!. Me la llevo con tu permiso y desde ya me tienes como seguidora. Besos

    ResponderEliminar
  30. Maeeeeeeeee del amor hermoso wapa no me extraña nada que desaparezca en un plis plas si es que en casa ni las fotos le podria hacer jis..jis.
    Te ha quedado de lujo yo de moemento me conformo con babear viendo las fotos po que mira que da traballiño y urtimamente ni tengo muxo tiempo ni ganas.
    Un paso a paso y receta de lujo.
    Bicos mil .

    ResponderEliminar
  31. Vaya trenza... me comia toda enterita ahora mismo...sin dejar ni una miguita.
    Un besote guapa

    ResponderEliminar
  32. Te ha quedado fantástica!!! mis felicitaciones
    Mil besosssss

    ResponderEliminar
  33. Me puedes mandar un trozo?? y muy bien explicada.
    Cuando tengas tiempo pásate por el mío aún no tiene ni una semana.
    Biquiños.

    ResponderEliminar
  34. María José, entre isto e o roscón, eu xa case como coa vista (mágoa que non me sabe a nada jaja).

    ResponderEliminar
  35. MUUUUUUUUCHAS GRACIAS POR VUESTROS COMENTARIOS!!!!!!!!!!
    Ultimamente comento poco por vuestros blogs y me siento culpable, me queda poco tiempo para hacerlo, pero intento ver todas vuestras recetas y lo malo es que las quiero todas.
    Biquiños gordos para todos

    ResponderEliminar
  36. Vamos, babeando me tienes qué delicia de trenza, muy buen paso a paso ojalá tuviera tiempo para poder hacerla, ayyy...
    Pero la receta del roscón si la anoto, y espero poder hacerlo pronto.
    Un beso guapa

    ResponderEliminar
  37. Menuda pedazo de receta! Esta se la preparo a mi marido que le encanta este tipo de dulce!

    Un besito

    ResponderEliminar
  38. Madre miiiiiiiiiia que pinta tiene esta receta.
    Un beso.

    ResponderEliminar
  39. Cuando me jubile , me calzo uno de estos, tan laboriosos, como con el roscón de reyes , te imagino amasando y me lleno de paz, y me viene a la mente, la canción de "Siempre que llegas a casa , me encuentras en la cocina, embadurnada de harina , con las manos en la masaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa"

    ResponderEliminar
  40. Espectacular!!!. Encántame esta trenza e caerá este fin de semana. Bicos

    ResponderEliminar
  41. Espectacular. Encántame esta trenza e caerá este fin de semana. Bicos

    ResponderEliminar
  42. Totalmente fantástico!!!un trabajo y rsultado estupendo.
    Te deseo un año hermoso!
    besos

    ResponderEliminar
  43. por favor.... porqué vives tan lejos concho???? jajjjaj qué maravilla.. y con esa crema de yema.. aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaainss mi debilidad!!! niñaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa vente unos días pal sur y te dejo encender el horno todas las veces que quieras..jajajaj
    besotes artista!!

    ResponderEliminar
  44. Magnifica ricetta, grazie per tutte le spiegazioni :) un bacio ciao

    ResponderEliminar
  45. Hola tocaya que trenza más bueno ha preparado, eres una artista para todas las masas, que esponjosidad.
    besosss guaapaaaa

    ResponderEliminar
  46. Como xa falamos, pra min é perfeta!!!
    Bicos!

    ResponderEliminar
  47. Mira nena, no se si ya he venido pero te advierto que volver a ver las fotos de este paso a paso tan rebien explicado es una autentica gozada. Como te curras la página, es la caña hacerlo en dos idiomas, madre mia...un besote y este pa favoritos de cabeza!

    ResponderEliminar
  48. Ostras!! es trabajoso pero comerselo debe ser uhmmmm.... pa morirse de rico !!!

    ResponderEliminar
  49. Hola: por casualidad acabo de descubrir tu blog.Me ha encantado, pero sobre todo porque llevaba mucgho tiempo intentando descubrir la receta de la trenza con hojaldre. Con tu permiso la copio porque me encanta.
    Te visitaré a menudo.
    Un abrazo

    ResponderEliminar
  50. Chiqui, qué pasada!!!!! es muy muy similar, sino la misma que la que yo intentaba imitar cuando hice mi trenza de frutos secos de Logroño, es una pasada!!!!

    Me ha encantado verla y vamos, la guardo entre mis pendientes porque algún día caerá, cuando recupere tiempo :)

    Muchos besitos guapa.

    ResponderEliminar
  51. assolutamente una treccia molto deliziosa.complimenti per le foto e per le spiegazioni molto esaustive!

    ResponderEliminar
  52. Meu deus que fame... ten unha pinta bárbara, xa estou tentando ao meu home para facela esta fin de seman pero témoslle medo ao hoxaldre, sempre se nos "atraganta".
    Cheguei ata o teu blog por casualidade, e con unha simple mirada teño claro que vou seguilo, é unha pasada, do millorciño que teño mirado, moitísimas felicidades.

    ResponderEliminar
  53. Rapaciña,.... ainda que non fagas nada mais creo que ésta trenza pasará a historia!!!!!!!!!!!!! sublime, inmellorable, fantástica!!!!!!!,.... parécese a unha classe de roscón que hai por ésta zona, é un roscán recheo de xema,... pero por mais que busco non encontro a receita,...

    Todo o que che poda decir de ésta trenciña paréceme pouco,... felicítote!!!!!!

    Ultimamente ando con pouquísimo tempo, pero que sepas que en canto podo entro a visitarte,...

    Que teñas bó día,... un biquiño dende aquí abaixo ;-)

    ResponderEliminar
  54. No creo que me atreva Calde, es algo que te dejo a ti que eres la reina de las masas de hojladre. me encanta la foto del corte de la masa de hojaldre en crudo. mua!

    ResponderEliminar
  55. Pepita, tus dulces trenzas me apasionan; ¡no!, no es una declaración de amor sino que es una manifestación de admiración hacia los postres que nos preparas con tanto cariño y buen hacer.

    Eres un modelo de buenas prácticas en el arte de la pastelería y esta entrada es una entrada de lujo.

    Tengo en estos momentos a María a mi lado y ya le he dicho que se ponga las pilas porque esto no se puede aguantar.

    Un beso y todo mi cariño para que sonrías.

    ResponderEliminar
  56. Gracias por todos estos agradables comentarios.
    Cuanto me gustaría que alguien hiciera este dulce y me contara que tal o si cree que se debería cambiar algo, añadir o quitar. Y también que confirmara que está deliciosa.
    Un abrazo grande.

    ResponderEliminar
  57. Maria jose, me he quedado alucinada co nesta trenza, que buen, pero que mania le tengo a las masasss!no te lo imaginas, te ha quedado estupenda, y me imagino lo buena que estaba porque yo he probado una parecida pero rellena de cabello de angel, y de verdad, riquisima!!un besito

    ResponderEliminar
  58. He llegado a tu blog por la receta, me la ha pasado una amiga pero ¡¡¡vaya la de trabajo que tiene la trenza!!. Ya puede estar buena ya!!!. Me encanta comprarla pero la elaboracion creo que la dejo para cuando mis niños sean mayores de edad jajajaja
    Besos

    ResponderEliminar
  59. Justo ahora acabo de descubrir tu blog, y voy y me encuentro con esta trenza!!! Yo he probado la original y para mi es una exquisitez. Sólo si se parece un poquito me daré por satisfecha. Te visitaré a menudo

    ResponderEliminar
  60. Unos fotos realmente fabulosas y la receta de 10. Un abrazo

    ResponderEliminar
  61. Madre mía que aspecto tienen estas trenzas, dan ganas de comérselas, aunque hay que coger tiempo, por su trabajo, besos.

    ResponderEliminar
  62. Hola Amiga: Te descubri hace unos dias buscando la receta de la Trenza de Almudevar, dulce impresionante (y además vale una pasta y ya si compras la original de la Tolosana y te la mandan a casa, telita, te sale por un pico, pero esta tan tan tan riquisima, que de vez en cuando ya vale darse un gustazo. Bueno a lo que voy, es mi primer comentario en el blog, pero desde luego no será el último, porque estoy flipada con esta receta y con el resultado, y como veo que todos escriben pero nadie la hace, quiero dejar constancia de mi grata experiencia, por si alguno se anima y eso le sirve de una ayudita extra. (sique en otro, que no cabe)

    ResponderEliminar
  63. ...Verás, soy una supernovata en reposteria, eso si valiente. Nunca jamás habia hecho una masa de hojaldre, ni masa hojaldrada ni similar, de hecho lo único "dificilillo" que he hecho, ha sido el Roscon de Reyes este año, asi que experiencia 0. Cuando encontre la receta, me parecia muy complicada, pero la lei un montón de veces, yo tenia que hacerla. Y me organice para tenerla lista el domingo (sin muchas esperanzas de que saliera a la primera). Viernes noche, hacer masa y reposarla. Sábado mañana, integrar la mantequilla y hacer las dobleces durante todo el dia. Sábado noche, montar la trenza y reposarla toda la noche. Domingo mañana hornear trenza y pintarla con la glasa. Domingo postre: IMPRESIONANTE, EXQUISITA, DELICIOSA. Mi maridin no se lo podía creer (y eso que estabamos ya a reventar de comida). Sobre las 6 merienda, café y trenza, y ya con el estómago vacio aún estaba más impresionante que para comer. En serio, animarlos por que sale espectacular, y puestos a analizar tampoco es tanto trabajo, lo que pasa que al reposar tantas horas y horas da la sensación de invertir muchísimo tiempo, pero realmente si sumas las horas que estas con las manos en la masa, no supone tantísimo esfuerzo.

    ResponderEliminar
  64. ....(sigue) En uno de tus comentarios pedias que si alguien la hacia comentara si cambiar, quitar, añadir, etc. algún ingrediente, yo particularmente tal como está creo que es imposible del todo poder mejorarla, me queda la duda de si en la original las pasas van un poquito remojadas en moscatel o vino dulce (hace ya bastante tiempo que no la compro y ahora con esta receta, dudo que nunca más la vaya a comprar). La próxima vez (que sera muy muy pronto) haré una tal cual la receta, y en la otra pondré una pasas a macerar en vino dulce, y ya te contaré que tal sale al asunto.

    Millones de gracias por esta receta, ya tienes una admiradora más, que va a poner en práctica muchísimas más recetas de todo lo que tan generosamente nos ofreces, y cada receta que ponga en práctica, tendrá su debido comentario, que es la única manera que tengo para agradecerte tu esfuerzo y tu generosidad para compartirlo. Y repito, el resultado EXTRAORDINARIO, INMEJORABLE, IMPRESIONANTE, seguro que repetire muchisísisisisismas veces mas. Me ha encantado.

    Manda "guevos" que una gallega tenga que venir a enseñar a los aragoneses como hacer un producto típico aragones y encima con la C de Calidad, eres una auténtica "crack". Un saludo enorme desde Aragon, cuna de esta maravillosa Trenza de Almudevar

    Laura

    ResponderEliminar
  65. Graciaaaaaaaaaaaaaaaaaas Laura. La verdad es que leyendo tu testimonio casi se me saltan las lágrimas. Me da tanta satisfacción todo lo que me cuentas que seguro que ni te lo imaginas. Me alegra muchísimo y más si me dices que no tienes experiencia en hojaldrar, ni demasiado en masas, eso quiere decir que las explicaciones están bien, que es siempre lo que más me preocupa.
    La verdad es que esta trenza aragonesa la conocí aquí en Coruña, ya conté la historia en otra entrada, en la de trenza con frutos secos y crema de yema, me impresionó tanto que tenía que hacerla y si no es igual se parece mucho. Desde luego en casa es uno de nuestro dulces favoritos. Y como muy bien dices no es para tanto la elaboración. Lo único que si se hace con calores sale peor porque se complica lo del hojaldrado, la mantequilla se derrite antes y hay que actuar más rápido o meterla más en la nevera, entre dobleces.
    Lo de las pasas remojadas en moscatel creo que tiene que darle un buen punto, lo probaré para la próxima (pienso que en la original no lo lleva, escucha el programa de radio, que puse el enlace en la primera trenza de frutos secos), aún así creo que el punto será buenísimo.
    Muuuuuuchas gracias y aquí estoy para lo que quiera, si voy por tierra aragonesas no pasaré sin comprar la original.
    Biquiños

    ResponderEliminar
  66. Llevo 1 hora intentando enviar comentario y todo el rato error,error, error, error igual luego sale publicado 200 veces, pero en fin, hago la última prueba por hoy y ya me doy por vencida hasta mañana.

    ResponderEliminar
  67. Hola Mº Jose: Gracias a ti porque ni te imaginas las ganas que tenía de hacer la trenza, pero como la receta es secreta (se conocen los ingredientes, pero no las cantidades ni el proceso exacto, y yo no se nada de reposteria era imposible hacerla, así que cuando te encontre, ALELUYA, mi marido me repitio mil veces lo exquisita que estaba. En cuando a si esta bien explicado, bien no, lo siguiente. Lo que pasa que si no tienes ni idea como es mi caso y tienes la intencion real de hacerla hay que imprimirla (yo me cree un documento word ,elimine los texos en gallego,y reduje las fotografias, así no me ocupaba los 16 folios iniciale), y leerla y releerla varias veces para que vaya tomando forma en tu cabeza. Las fotos genial porque así sigues los pasos visualmente que siempre es más fácil, porque eso de las vueltas a mi me llevaba de cabeza, ¿ein.. vueltas pa que? que arriba , que a la derecha, que doblo, que amaso, que estress. Pero tras leerlo varias veces "manos a la obra", no sin cietas dificultades, porque me salian tropezones de mantequilla por todos los sitios, al estirar la masa no conseguia integrarla bien, estaba de los nervios y pensaba que me saldria un churro de trenza, pero de perdidos al rio, yo seguí , pues como buena aragonesa "pa eso no soy cabezona y si me empeño en algo, hasta el final".

    ResponderEliminar
  68. (...sigue) Cuando ya corte la masa en dos y vi los pliegues igualicos que en tu foto lo supe " me va a salir bien, hoy triunfaré", y de verdad que el resultado nos impresiono muchísimo, es que sale IMPRESIONANTE, no me canso de decirlo. Asi que la explicacion con las fotos ya no puede estar mejor, se entiende perfectísimamente, PERO hay que tener una intención real de hacerla para concentrate en lo que lees, así que no hay lio que valga, MANOS A LA OBRA, perezosas, que el resultado os dejará alucinadas.

    Ah! Confirmado, en la original las pasas van maceradas en licor, pero no saben decirme que licor es (como te imaginaras he pasado la receta por e-mail como a unas 15 enamoradas de la trenza, pero he apuntado al lado del título tu web para que sepan de donde ha salido).

    Bueno, en unos dias me paso de nuevo he, comprado los ingredientes, y organizado los tiempos, asi que esta noche voy a por "mi primer hojaldre". ¿Te he dicho ya que me encanta tu web?.Lo dicho corto y cambio hasta el martes.

    Muchos gracias y un saludo enorme desde Tierras Aragonesas.

    ResponderEliminar
  69. Hola: por fin la hice... exquisita.
    GRACIAS GRACIAS GRACIAS.
    La he colgado en mi blog y he puesto tu enlace.
    Un fuerte abrzo

    ResponderEliminar
  70. He encontrado por casualidad tu blog y llevo rato entre tus recetas, esta realmente me ha llamado la atención, me encanta la "Trenzica e Almudevar", o sea que he de probar la tuya. Hasta pronto. Un beso desde Barcelona

    ResponderEliminar
  71. Aqui va otra novata que en su vida ha hecho una masa de hojaldre y que gracias a tu increible explicacion se animó este fin de semana a hacer la trenza. IMPRESIONANTE. Como dice Laura imprimí la receta y me la lei varias veces, organicé los tiempos y un exito total. Nada que envidiar a la de La Tolosana. GRACIAS, GRACIAS, GRACIAS....

    ResponderEliminar
  72. me encanta esta pagina k he encontrado por casualidad y k llevaba mucho tiempo buscando la trenza.ya me la he kedado,pero tengo una duda kiero ponerme cuantoantes ha hacer la trenza pero no entiendo muy bien como hay k hacer las vueltas del hojaldrado necesito ayuda gracias

    ResponderEliminar
  73. Te ha quedado casi igualita, no todo el mundo conoce La Trenza de Almudévar, soy de Zaragoza y Almudévar queda muy cerca y nosotros la comemos muchas veces!!!
    He encontrado tu blog desde otra bloguera y viendo este postre al que le tengo tanto cariño, me quedo a seguirte

    Te dejo mi blog por si te apetece pasarte: coeurdecuisine.blogspot.com
    Un saludito desde coeurdecuisine!

    ResponderEliminar
  74. Hola!!

    Yo también llevaba tiempo buscando una receta de la trenza y esta, parece que guarda bastante similitud con la original :).

    Como dice laura, yo también he leído por ahí que al parecer lleva un toque de licor. En la trenza de la Tolosana pone en los ingredientes que lleva Ron. No sé si son las pasas las que se maceran o si se añade a la masa (yo creo que lo lleva la masa), pero si te animas algún día a experimentar con ese detalle, me gustará saber si el resultado es ya increiblemente parecido :P.

    Un saludo desde Sevilla y enhorabuena por tu trabajo!!

    ResponderEliminar
  75. felicidades mª jose

    ResponderEliminar
  76. Me encanta la receta, tomo nota!!

    ResponderEliminar
  77. quiero saber la receta de la tarta de la abuela mari,que por fuera va adornada con bizcochitos

    ResponderEliminar
  78. No me extraña que tengas tantos comentarios, buscando por la red la receta de la trenza de Almudévar he llegado aquí y no puedo decir más que chapó! La tengo que hacer sí o sí.

    ResponderEliminar
  79. Pero qué boa pinta que ten esta trenza!!! sou unha fan total dos biscoitos e brioches, e este recheo de crema está de vicio.
    Moi bo o paso-a-paso das fotos, axudan moito!

    Graciñas e bicos ;-)

    ResponderEliminar
  80. hace mucho tiempo que hago tu trenza, y aquí es todo un exito, gracias por colgarla, soy de Zaragoza y se parece mucho a la de almudevar, un saludo

    ResponderEliminar
  81. Hola.
    O outro día Oscar trouxonos a probar un anaquiño desta delicia.
    Non existen palabras para explicar o boa que está!!!
    Agora estou obsesionada... Teño que facela!!! Está tan ben explicado e cunhas fotos tan espectacularres....malo será que non consiga algo comestible, non??
    Tes un blog precioso, felicidades!!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Grazas Susana. Non me digas así que me poño colorada ;)
      A verdade é que a do outro día non era exactamente esta, aínda que debo confesar que probablemente estea mellor esta. A do outro día era algo máis simple. Se o intentas cóntame, eh. E se necesitas axuda xa sabes por onde ando.

      Eliminar
  82. ¡De vicio! tremenda masa, Mª José, paréceme que cheira toda a casa :-D
    Graciñas pola receita!

    ResponderEliminar

Cóntame que che parece

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...