jueves, 17 de mayo de 2012

GALLETAS BRANDAS DE MANTEIGA

GALLETAS BLANDAS DE MANTEQUILLA
Non sabía moi ben como chamalas, atopeinas no blogue Las libretas de Calohe, e denomínaas como "Campurrianas ou case". Isto, como moitas das as receitas que atopamos por internet, é unha cadea, unha a copia doutra, outra doutra, hai que seguir a cadea ata atopar a fonte orixinal. Todas denomínanas, así, como tipo campurrianas, e realmente é iso o que che anima a facelas, aínda que eu non me atrevín a porlles ese nome, porque, sinceramente, e persoalmente, non se me parecen nada. O que si digo é que están, ata, mellores.
A fonte da receita está no blog, "El pucherete de Mari", que nola ofrece directamente dun libro de receitas de convento. As monxiñas si que saben disto de repostaría. Elas con todo o tempo do mundo, sen trafegos e paciencia fan delicias. Levo un tempo dicindo que un convento destes nos que fan repostería sería o lugar ideal para  min. Alli á túa bóla todo o día facendo galletiñas, ten que ser a bomba. Cun hábito amplo, que non aperta as lorzas, de maneira que campen ás súas anchas, sen espellos que che recorden que che sobran uns cantos quilos, por favor, que marabilla. O peor é o armatroste da cabeza, que ten que ser un tanto incómodo, e os rezos, iso si que o levaría mal e os madrugóns e non ter internet tampouco o levaría demasiado ben. Se cadra podo chegar a un trato coas monxiñas, dígolles, "a min deixádeme na cociña, coas galletas e vós ás vosas cousas".Eu non molesto, só fago os meus doces, próboos, xa que teño o hábito... Sería a miña vida ideal, terei que prantexarme ir propolo a algún convento, iso si, que me deixen internet que teño que ver as recetitas que publica o persoal.



En castellano
No sabía muy bien como llamarlas, las encontré en el blog de Las libretas de Calohe, y las denomina como "Campurrianas o casi". Esto, como muchas de las las recetas que encontramos por internet, es una cadena, una la copia de otra, otra de otra, hay que seguir la cadena hasta encontrar la fuente original. Todas las denominan, así, como tipo campurrianas, y realmente es eso lo que te anima a hacerlas, aunque yo no me atreví a ponerles ese nombre, porque, sinceramente, y personalmente, no se me parecen nada. Lo que si digo es que están, incluso, mejores.
La fuente de la receta está en el blog, "El pucherete de Mari", que nos ofrece la receta directamente de un libro de recetas de convento. Las monjitas si que saben de esto de repostería. Ellas con todo el tiempo del mundo, sin ajetreos y paciencia hacen delicias. Llevo un tiempo diciendo que un convento de estos en los que hacen repostería sería el lugar ideal para mi. Alli a tu bola todo el día haciendo galletitas, tiene que ser la leche. Con un hábito amplio, que no aprieta las lorzas, de manera que campen a sus anchas, sin espejos que te recuerden que te sobran unos cuantos quilos, por favor, que maravilla. Lo peor es el armatroste de la cabeza, que tiene que ser un tanto incómodo, y los rezos, eso si que lo llevaría mal y los madrugones y no tener internet tampoco lo llevaría demasiado bien. A lo mejor puedo llegar a un trato con las monjitas, les digo, "a mi me dejais en la cocina, con las galletas y vosotras a vuestras cosas".Yo no molesto, solo hago mis dulces, los pruebo, ya que tengo el hábito... Sería mi vida ideal, tendré que plantearme ir a proponerlo a algún convento, eso sí, que me dejen internet que tengo que ver las recetitas que publica el personal.



Ingredientes
250 g de manteiga branda
200 g de azucre (na receita orixinal son 250)
2 ovos
400 g de fariña (a receita orixinal leva 500 g de fariña e non incorpora os 100 g améndoa)
100 g de améndoa moída
½ sobre de fermento royal
En castellano
Ingredientes
250 g de mantequilla blanda
200 g de azúcar (en la receta original son 250)
2 huevos
400 g de harina (la receta original lleva 500 g de harina y no incorpora los 100 g almendra)
100 g de almendra molida
½ sobre de levadura royal



Preparación
- Acordarnos de sacar a manteiga a tempo para que se vaia abrandando.
- Mesturamos a manteiga, o azucre e os ovos (eu bátoos antes lixeiramente). Podemos facelos coas varillas, coa batidora, ou coa man, a min é o que máis cómodo me resulta, cando está medianamente mesturado sigo batendo ou ben coas varillas ou coa batidora. O batido debe quedar unha crema fina e dunha soa cor.
- A continuación, aos poucos engadimos a mestura da fariña e o fermento, e finalmente a améndoa moída, ata conseguir unha masa suave e tenra. Teremos que acabar mesturando coas mans. É unha masa pegañenta, queda pegada ás mans mentres a facemos, pero curiosamente, ao lavarnos as mans, podemos manexala sen problema para darlles forma sen que se nos peguen.
- Para darlle forma ás galletas, collemos unha pequena porción de masa e formamos unha bóla do tamaño dunha noz, ou un pouco máis grande e esmagámola entre as mans. Hai quen usa unha manga pasteleira ou un sacabolas de xeado, aínda que, volvo repetir, é posible manexar a masa coas mans.
- Imos colocando as galletas separadas nunha fonte de forno cuberta con papel de fornear.
- No forneado eu discrepo bastante da receita orixinal, non podo facelo como indica, di, que se forneen durante 10 ou 15 minutos, a uns 240º, sempre vixiando a cocción. No meu caso, isto non é posible,  chamúscanse por baixo, un desastre, a primeira vez que as fixen tiven que rasparlas todas. Cada forno é un mundo e hai que adaptar as receitas a el. No meu caso, póñoas a 200º, no nivel superior do forno durante 8 minutos e, a continuación, poño só calor por arriba durante catro minutos máis, quedan perfectas.

 



En castellano 
Preparación
- Acordarnos de sacar la mantequilla a tiempo para que se vaya ablandando.
- Mezclamos la mantequilla, el azúcar y los huevos (yo los bato antes ligeramente). Podemos hacerlos con las varillas, con la batidora, o con la mano, a mi es lo que más cómodo me resulta, cuando está medianamente mezclado sigo batiendo o bien con las varillas o con la batidora. El batido debe quedar una crema fina y de un solo color.
- A continuación, poco a poco añadimos la mezcla de la harina y la levadura, y finalmente la almendra molida, hasta conseguir una masa suave y tierna. Tendremos que acabar mezclando con las manos. Es una masa pegajosa, se queda pegada a las manos mientras la hacemos, pero curiosamente, al lavarnos las manos, podemos manejarla sin problema para darles forma sin que se nos peguen.
- Para darle forma a las galletas, cogemos una pequeña porción de masa y formamos una bola del tamaño de una nuez, o un poco más grande y la aplastamos entre las manos. Hay quien usa una manga pastelera o un sacabolas de helado, aunque, vuelvo a repetir, es posible manejar la masa con las manos.
- Vamos colocando las galletas separadas en una fuente de horno cubierta con papel de hornear.
- En el horneado yo discrepo bastante de la receta original, no puedo hacerlo como indica, dice, que se horneen  durante 10 o 15 minutos, a unos 240º, siempre vigilando la cocción. En mi caso, esto no es posible, se chamuscan por debajo, un desastre, la primera vez que las hice tuve que rasparlas todas. Cada horno es un mundo y hay que adaptar las recetas a él. En mi caso, las pongo a 200º, en el nivel superior del horno durante 8 minutos y, a continuación, pongo solo calor por arriba durante cuatro minutos más, quedan perfectas.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...