lunes, 25 de febrero de 2013

ROSQUIÑAS DE LEITE

ROSQUILLAS DE LECHE
Esta receita é desas suxestións que che fai alguén que comparte contigo a afección pola cociña. Cris insitiu moito en que as probase, que eran moi fáciles de facer, deumas a probar e non mentía con respecto ao resultado. Ela sacou a receita dunha vella revista e está totalmente enganchada a estas rosquiñas, a verdade, non me estraña porque están moi ricas e non é necesario ter ingredientes raros, nin é necesario dispoñer de moito tempo, son perfectas para quedar ben nunha merenda, eu xa o fixen en varias ocasións.
Aínda tardei en sucumbir malia que Cris me tentaba, sabía que si empezaba a facelas xa non as faría só unha vez e así pasou. É probalas e pasar a formar parte das primeiras ideas en caso de ter ganas de algo doce ou en caso de querer agasallar a alguén.
Agora só me queda dicir: grazas Cris por esta estupenda receita.





En castellano
Esta receta es de esas sugerencias que te hace alguien que comparte contigo la afición por la cocina.  Cris insitió mucho en que las probara, que eran muy fáciles de hacer, me las dio a probar y no mentía con respecto al resultado. Ella sacó la receta de una vieja revista y está totalmente enganchada a estas rosquillas, la verdad, no me extraña porque están muy ricas y no es necesario tener ingredientes raros, ni es necesario disponer de mucho tiempo, son perfectas para quedar bien en una merienda, yo ya lo he hecho en varias ocasiones.
Todavía tardé en sucumbir a pesar de que Cris me tentaba, sabía que si empezaba a hacerlas ya no las haría solo una vez y así pasó. Es probarlas y pasar a formar parte de las primeras ideas en caso de tener ganas de algo dulce o en caso de querer agasajar a alguien.
Ahora solo me queda decir: gracias Cris por esta estupenda receta.


Ingredientes
400 g de fariña
Un vaso de leite morna (dos de nocilla, faltándolle un dedo para o bordo)
75 g de azucre
Unha pizca de sal
60 g de manteiga derretida
Un sobre de levadura de panadería en po da marca maizena
Un ovo batido
Aceite para fritir. Debe ser un aceite suave, de xirasol vai ben.
Para o almíbar
50 g de manteiga derretida
3 culleradas de auga morna
100 g de azucre glass
En castellano
Ingredientes
400 g de harina
Un vaso de leche templada (de los de nocilla, faltándole un dedo para el borde)
75 g de azúcar
 Una pizca de sal
60 g de mantequilla derretida
Un sobre de levadura en polvo de la marca maizena
Un huevo batido
Aceite para freír. Debe ser un aceite suave, de girasol va bien.
Para el almíbar
50 g de mantequilla derretida
3 cucharadas de agua templada
100 g de azúcar glass



Elaboración
- Poñemos a fariña nun recipiente e agregámoslle a levadura e o azucre, mesturamos cunha culler de madeira ou unha lingua de silicona.
- Facemos un oco no centro da fariña e incorporamos o líquidos: leite morna, o ovo batido, a manteiga derretida e o sal.
- Mesturamos todo cunha lingua de silicona ata que queden perfectamente integrados todos o ingredientes. Non é necesario amasar, só unir. Queda unha masa bastante pegañenta.
- Espolvoreamos un pouco de fariña para facilitarnos manexar a masa e facemos unha bóla coa masa (isto xa podemos facelo coas mans). Poñémola nun recipiente e deixámola repousar tapada por espazo dunha hora aproximadamente, ata que medre un pouco, non fai falta que duplique o volume.
- Procedemos a facer as rosquiñas: engraxamos as mans cun pouco de aceite, collemos porcións de masa do tamaño dunha noz, aproximadamente, facemos unha bóla e introducimos un dedo no centro para facerlle o buraco da rosquiña. Dámoslle a forma deslizando a masa entre os dedos.
- Imos depositando as rosquiñas nunha bandexa de forno forrada con papel de fornear. Unha vez que lle deamos forma a todas tapámolas cun pano e deixamos que aumenten o seu tamaño nun lugar resgardado de correntes durante unha hora, dentro do forno apagado é un bo sitio, podemos acender a luz do forno para que teñan un pouco máis de calor e fermenten antes.
- Unha vez fermenten pasamos a fritilas en abundante aceite. O aceite debe ser suave, podemos usar de xirasol ou un específico para fritir. O aceite non debe estar demasiado quente, porque se dourarían moi pronto. Debe estar quente, pero o xusto.
- Ímolas dourando por ambos lados. Vemos como inflan un pouco. Estarán listas cando estean douradas, fanse moi pronto.

- Ímolas retirando a unha fonte con papel absorbente.
- Cando estean todas fritidas preparamos o almíbar: derretemos a manteiga e agregámoslle un pouco de auga e o azucre, mesturamos ben.
- Bañamos as rosquiñas no almíbar. Esta cantidade de almíbar queda bastante xusta, podemos facer un pouco máis ou ben aproveitar o que van soltando as que xa temos listas. Isto é, se retiramos as que xa temos con almíbar, quedará no fondo da fonte resto de almíbar, con ese resto mollamos outras e quedan perfectamente. Ás veces o que tamén fago é poñer unha que acabo de bañar encima doutra que non ten almíbar, así xa lle vai escorrendo encima e unha parte xa queda bañada. É unha forma de aproveitar ben todo o almíbar.
- Outra opción é preparar un baño de chocolate: fundimos uns 200 g de chocolate, mesturámolo con 25 g de manteiga e 50 ml de nata, bañamos as rosquiñas, deixamos que arrefríe o chocolate e é unha opción deliciosa.



En castellano
Elaboración
- Ponemos la harina en un cuenco y le agregamos la levadura y el azúcar, mezclamos con una cuchara de madera o una lengua de silicona.
- Hacemos un hueco en el centro de la harina e incorporamos lo líquidos: leche templada, el huevo batido, la mantequilla derretida y la sal.
- Mezclamos todo con una lengua de silicona hasta que queden perfectamente integrados todos lo ingredientes. No es necesario amasar, solo unir. Queda una masa bastante pegajosa.
- Espolvoreamos un poco de harina para facilitarnos manejar la masa y hacemos una bola con la masa (esto ya podemos hacerlo con las manos). La ponemos en un recipiente y la dejamos reposar tapada por espacio de una hora aproximadamente, hasta que crezca un poco, no hace falta que duplique el volumen.
- Procedemos a hacer las rosquillas: engrasamos las manos con un poco de aceite, cogemos porciones de masa del tamaño de una nuez, aproximadamente, hacemos una bola  e introducimos un dedo en el centro para hacerle el agujero de la rosquilla. Le damos la forma de rosquilla deslizando la masa entre los dedos. 
- Vamos depositando las rosquillas en una bandeja de horno forrada con papel de hornear. Una vez que le demos forma a todas las rosquillas las tapamos con un paño y dejamos que aumenten su tamaño en un lugar resguardado de corrientes durante una hora, dentro del horno apagado es un buen sitio, podemos encender la luz del horno para que tengan un poco más de calor y fermenten antes.
- Una vez hayan fermentado pasamos a freírlas en abundante aceite. El aceite debe ser suave, podemos usar de girasol o uno específico para freír. El aceite no debe estar demasiado caliente, porque se nos dorarían muy pronto. Debe estar caliente, pero lo justo.
Las vamos dorando por ambos lados. Vemos como inflan un poco. Estarán listas cuando estén doradas, se hacen muy pronto.
- Las vamos retirando a una fuente con papel absorbente.
- Cuando estén todas fritas preparamos el almíbar: derretimos la mantequilla y le agregamos un poco de agua y el azúcar.
- Bañamos las rosquillas en el almíbar. Esta cantidad de almíbar queda bastante justa, podemos hacer un poco más o bien aprovechar el que van soltando las que ya tenemos listas. Esto es, si retiramos las que ya tenemos con almíbar, quedará en el fondo de la fuente resto de almíbar, con ese resto mojamos otras y quedan perfectamente. A veces lo que también hago es poner una rosquilla que acabo de bañar encima de otra que no tiene almíbar, así ya le va escurriendo encima y una parte ya queda bañada. Es una forma de aprovechar bien todo el almíbar.
- Otra opción es preparar un baño de chocolate: fundimos unos 200 g de chocolate, lo mezclamos con 25 g de mantequilla y 50 ml de nata, bañamos las rosquillas, dejamos que enfríe el chocolate y es una opción deliciosa.
 
martes, 12 de febrero de 2013

ORELLAS

De festa en festa e tiro porque me toca. Do roscón ás orellas, do Nadal ao Carnaval.
Tiña preparada outra entrada, pero esta debía ser publicada. O Entroido, non é Entroido sen orellas e esta é a primeira vez que as fago e saíron perfectas, xusto como á min me gustan, xa que logo hai que consevar a receita.
Fíxenas nunha ocasión cando era adolescente, porque sempre fun atrevida nisto de meter as mans na masa e unha tarde, soa, púxenme ao choio, non recordo moi ben o resultado, do que si estou segura é de que se comeron.
Sempre as fai a miña nai e nunca temos a receita definitiva porque ela faio todo a ollo e non se acorda dun ano para outro. A base é sempre unha receita do libro "Cocina gallega" de Álvaro Cunqueiro, pero ela modifica ao seu gusto. O ano pasado tomamos nota, pero para darlle a receita á miña compañeira Patricia que ma pediu, e resulta que este ano tiven que chamala para que ma dixese. Partindo das cantidades aproximadas, reducinas un pouco e fun tomando boa nota de todo, quedou a masa perfecta.
Unha das cousas que máis me gusta da elaboración deste doce é o ritual, alguén amasa e estira e outra persoa frite e espolvorea o azucre. Sempre fun a frixidora, nesta ocasión, fun estiradora, frixidora, azucradora, todo. É un pouco complicado facer todo o proceso unha persoa soa, pero organizándose é posible, aínda que, debo confesar, que perde parte do encanto e resulta un pouco pesado. Son as consecuencias de encapricharme en querer facelas eu e probar como me quedaban. O resultado foi máis que satisfactorio.
 
 

En castellano
De fiesta en fiesta y tiro porque me toca. Del roscón a las orejas, de la Navidad al Carnaval.
Tenía preparada otra entrada, pero esta debía ser publicada. El Carnaval, no es Carnaval sin orejas y esta es la primera vez que las hago y han salido perfectas, justo como a mi me gustan, por tanto hay que consevar la receta.
Las hice en una ocasión cuando era adolescente, porque siempre fui atrevida en esto de meter las manos en la masa y una tarde, sola, me puse manos a la obra, no recuerdo muy bien el resultado, de lo que si estoy segura es de que se comieron.
Siempre las hace mi madre y nunca tenemos la receta definitiva porque ella lo hace todo a ojo y no se acuerda de un año para otro. La base es siempre una receta del libro "Cocina gallega" de Álvaro Cunqueiro, pero ella modifica a su gusto. El año pasado tomamos nota, pero para darle la receta a mi compañera Patricia que me la pidió, y resulta que este año tuve que llamarla para que me la dijera. Partiendo de las cantidades aproximadas, las reduje un poco y fui tomando buena nota de todo, quedó la masa perfecta.
Una de las cosas que más me gusta de la elaboración de este dulce es el ritual, alguien amasa y estira y otra persona fríe y espolvorea el azúcar. Siempre fui la freidora, en esta ocasión, he sido estiradora, freidora, azucaradora, todo. Es un poco complicado hacer todo el proceso una persona sola, pero organizándose es posible, aunque, debo confesar, que pierde parte del encanto y resulta un poco pesado. Son las consecuencias de encapricharme en querer hacerlas yo y probar como me quedaban. El resultado ha sido más que satisfactorio.
 
 
 
Ingredientes (poñerei entre paréntesis as cantidades da receita que adoita facer a miña nai)
100 ml de anís (un vaso de nocilla de anís)
75 ml de leite (medio vaso de nocilla de leite)
75 ml de auga (medio vaso de nocilla de auga)
1 ovo grande, sobre 70 g (3 ovos)
70 g de manteiga derretida (medio taco de mantequilla, uns 125-130 g)
A raiadura dun limón
Media culleradiña de sal
560 g de fariña de repostaría, para máis datos a do eroski  (fariña a que admita ata que non se pegue, uns 850-900 g)
Aceite suave para fritir, de xirasol ou de oliva suave.
 
 

En castellano
Ingredientes (pondré entre paréntesis las cantidades de la receta que suele hacer mi madre)
100 ml de anís (un vaso de nocilla de anís)
75 ml de leche (medio vaso de nocilla de leche)
75 ml de agua (medio vaso de nocilla de agua)
1 huevo grande, sobre 70 g (3 huevos)
70 g de mantequilla derretida (medio taco de mantequilla, unos 125-130 g)
La ralladura de un limón
Media cucharadita de sal
560 g de harina de repostería, para más datos la del eroski (harina la que admita hasta que no se pegue, unos 850-900 g)
Aceite suave para freír, de girasol o de oliva suave.
 
 
 
Elaboración
- Nesta ocasión usei a panificadora para amasar, fíxenlle dous amasados. Primeiro introdúcense os líquidos e o sal e por encima a fariña.
- No caso de que amasemos a man, poñemos a fariña co sal nun recipiente amplo e incorporamos os líquidos, amasamos ata conseguir unha masa elástica. Penso que se debe amasar moito, cando máis elástica sexa a masa mellor estirará. A miña nai introduce unha pel de limón na masa e amasa ata que a expulsa. A masa debe ser brandiña, pero que non se pegue.
- Deixamos repousar a masa durante un tempo, non menos de media hora.
- Poñemos unha tixola con abudante aceite ao lume. Non debemos deixar que se quente demasiado, baixar o calor antes de que burbullee, no meu caso mantiven a inducción en 6. e o máximo é 9. Nun hornillo máis pequeno que o diámetro da tixola.
- Cortamos pequenas porcións de masa, do tamaño dunha noz, aproximadamente. E estirámolas o máis finas posible. É importante que a superficie de traballo estea sempre un pouco engraxada, así como o rodelo e as mans.
- Introducimos a masa da orella con coidado na tixola, deixamos que se doure un pouco e dámoslle a volta.
- Pasamos a orella a unha a fonte cuberta con papel de cociña e  espolvoreamolas con azucre.
- Eu ía facendo dunha en unha, mentres unha se douraba, estiraba a outra. Cando lle daba a volta poñíalle o azucre á anterior. No meu caso podo estirar xusto á beira da tixola e é moi cómodo.
- Na metade do proceso é importante depurar o aceite porque se vai requeimando, e tamén requeima as orellas, e debemos limpalo. Retiramos o aceite a un recipiente coándoo para retirarlle posibles impurezas. Limpamos con papel de cociña a tixola e reenchémola de novo con aceite novo e co que retiramos antes ao que lle quitamos as impurezas. E volvemos empezar.

 

 
 
En castellano
Elaboración
- En esta ocasión he usado la panificadora para amasar, le hice dos amasados. Primero se introducen los líquidos y por último la harina.
- En caso de que amasemos a mano, ponemos la harina con la sal en un recipiente amplio e incorporamos los líquidos, amasamos hasta conseguir una masa elástica. Pienso que se debe amasar mucho, cuando más elástica sea la masa mejor estirará. Mi madre introduce una piel de limón en la masa y amasa hasta que la expulsa. La masa debe quedar blandita, pero que no se pegue.
- Dejamos reposar la masa durante un tiempo, no menos de media hora.
- Ponemos una sartén con abudante aceite al fuego. No debemos dejar que se caliente demasiado, bajar el calor antes de que burbujee, en mi caso mantuve la inducción en 6. y el máximo es 9. En un hornillo más pequeño que el diámetro de la sartén.
- Cortamos pequeñas porciones de masa, del tamaño de una nuez, aproximadamente. Y las estiramos lo más finas posible. Es importante que la superficie de trabajo esté siempre un poco engrasada, así como el rodillo y las manos.
- Introducimos la masa de la oreja con cuidado en la sartén, dejamos que se dore un poco y le damos la vuelta.
- Pasamos la oreja a una fuente cubierta con papel de cocina y las espolvoreamos de azúcar.
- Yo iba haciendo de una en una, mientras una se doraba, estiraba la otra. Cuando le daba la vuelta le ponía el azúcar a la anterior. En mi caso puedo estirar justo al lado de la sartén y es muy cómodo.
- A la mitad del proceso, es importante depurar el aceite porque se va requemando, y por tanto requema las orejas, y debemos limpiarlo. Retiramos el aceite a un recipiente colándolo para retirarle posibles impurezas. Limpiamos con papel de cocina la sartén y la rellenamos de nuevo. Y volvemos a empezar.
 
 
 
 
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...